Βοηθήματα στην κλινική διάγνωση για το γιατρό

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

3. Προσέφερα στον ασθενή την Τέχνη μου χωρίς μεγάλο αντίτιμο και πάντα με έκδοση απόδειξης.
4. Προσέφερα στον ασθενή την Τέχνη μου, χωρίς επιπλέον οικονομική επιβάρυσνη, για όποια, συνοδό της κλινικής, εξέταση λάμβανε χώρα στο ιατρείο μου(π.χ. υπερηχογράφημα, καρδιογράφημα, σπιρομέτρηση).

Αγαπητέ συνάδελφε,
αν θέλεις μπορείς να δώσεις μερικές διευκρινήσεις σε όσα γράφεις παραπάνω;
- Υπάρχει κάποιο ελάχιστο όριο ιατρικής αμοιβής ανά εξέταση που να έχει καθοριστεί από το ιατρικό σύλλογο της περιοχής ή ο καθένας μπορεί να πληρώνεται όσο θέλει; (αναφέρομαι στο ελάχιστο ποσό). Αν θέλεις μας λες πόσο στοιχίζει μια "απλή" επίσκεψη στο ιατρείο σου;
- Πως μπορείς να εκτελείς υπερηχογράφημα χωρίς να έχεις, υποθέτω, τη σχετική άδεια - πιστοποίηση από το ΚΕΣΥ;
- Η σπιρομέτρηση μπορεί να εκτελείται, και κυρίως να εκτιμάται, από ανειδίκευτο; Μέσω ποιας εκπαίδευσης - πιστοποίησης;
- Για την εκτέλεση - εκτίμηση καρδιογραφήματος τι ισχύει για κάποιον ανειδίκευτο; (Δεν το γνωρίζω, γι' αυτό ρωτάω)
- Μήπως τα παραπάνω που περιγράφεις αποτελούν αθέμιτο ανταγωνισμό προς άλλους συναδέλφους;

[medicus]

Αγαπητέ συνάδελφε,
αν θέλεις μπορείς να δώσεις μερικές διευκρινήσεις σε όσα γράφεις παραπάνω;
- Υπάρχει κάποιο ελάχιστο όριο ιατρικής αμοιβής ανά εξέταση που να έχει καθοριστεί από το ιατρικό σύλλογο της περιοχής ή ο καθένας μπορεί να πληρώνεται όσο θέλει; (αναφέρομαι στο ελάχιστο ποσό). Αν θέλεις μας λες πόσο στοιχίζει μια "απλή" επίσκεψη στο ιατρείο σου;
- Πως μπορείς να εκτελείς υπερηχογράφημα χωρίς να έχεις, υποθέτω, τη σχετική άδεια - πιστοποίηση από το ΚΕΣΥ; Η σπιρομέτρηση μπορεί να εκτελείται, και κυρίως να εκτιμάται, από ανειδίκευτο; Μέσω ποιας εκπαίδευσης - πιστοποίησης; Για την εκτέλεση - εκτίμηση καρδιογραφήματος τι ισχύει για κάποιον ανειδίκευτο; (Δεν το γνωρίζω, γι' αυτό ρωτάω)
- Μήπως τα παραπάνω που περιγράφεις αποτελούν αθέμιτο ανταγωνισμό προς άλλους συναδέλφους;

- Η ιατρική εξέταση στο ιατρείο μου στοιχίζει 20€. Δεν καταλαβαίνω την έννοια «απλή». Υπάρχει «απλή» και «ενισχυμένη»; Όποια διαγνωστική διαδικασία και αν εφαρμοστεί, ο ασθενής θα πληρώσει 20€.

- Ο νόμος δεν απαγορεύει την ΧΡΗΣΗ υπερηχογράφου, ως διαγνωστική μέθοδο, προκειμένω να βοηθηθείς για τη λήψη μίας διαγνωστικής απόφασης. Όπως το ίδιο ισχύει και για το θερμόμετρο, το πιεσόμετρο, τον καρδιογράφο ή και το στηθοσκοπίο, αλλά και οποιαδήποτε ΜΗ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ μέθοδο. Απαγορεύει να την «πουλάς» ή να την γνωματεύεις, όχι να τη συμβουλεύεσαι. Δεν πληρώνομαι επιπλέον ή ιδιαίτερα για ένα υπερηχογράφημα ή ένα καρδιογράφημα ή μία σπιρομέτρηση.

ΝΟΜΟΣ 3418 Φ.Ε.Κ. Α΄287/28-11-2005
(1.1,1.2,1.3): «1. Ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό τη µε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ επιστηµονική µέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου.
2. Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήµης.
3. Στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαµβάνονται και η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συµβουλευτική υποστήριξη του ασθενή.»
(3.1): «Κάθε ιατρός απολαύει κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλµατος, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ελευθερίας και ελευθερίας της συνείδησής του, παρέχει δε τις ιατρικές του υπηρεσίες µε σεβασµό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.»

-Ετυμολογικά η λέξη «αθέμιτος» σημαίνει άνομος ή ανήθικος. Όσον αφορά το «άνομος» απάντησα παραπάνω. Όσον, δε, αφορά το «ανήθικος» πιστεύω ότι δεν είμαι ανήθικος. Ανήθικος θα ένιωθα εάν συνταγογραφούσα, για παράδειγμα, με κύριο κριτήριο τις παροχές των φαρμακευτικών εταιριών. Ανήθικος θα ένιωθα εάν με τη βοήθεια κάποιου «σημαντικού» προσώπου διοριζόμουν άμεσα για έναρξη ειδικότητας ως «υπεράριθμος» ή «ανάπηρος», αντί να περιμένω κάποια έτη στη λίστα αναμονής. Ανήθικος θα ένιωθα εάν δεν έδινα απόδειξη. Ανήθικος θα ένιωθα εάν έβριζα τους συναδέλφους μου. Ανήθικος θα ένιωθα εάν ασελγούσα στους ασθενείς μου. Ανήθικος θα ένιωθα για πολλά και διαφορετικά πράγματα, πάντως όχι γιατί εργάζομαι. Και, εν τέλει, κανείς ασθενείς δεν υποχρεούται να έρθει και να ξαναέρθει στο ιατρείο μου. Ο κάθε ιατρός δικαιούται να χρησιμοποιήσει τις μεθόδους και τις τεχνικές διαγνωστικές μεθόδους που χρησιμοποιώ στο ιατρείο μου. Αρκεί να το κάνει, δεν πρόκειται να τον κατηγορήσω ούτε να λυπηθώ. Ίσα ίσα θα ανέβει η ποιότητα της παροχής υπηρεσίας στον χώρο της Υγείας, με αποτέλεσμα να είναι πιο υγιής ο πληθυσμός. Και αυτό το τελευταίο είναι που πρέπει να συζητάμε και να βρίσκουμε λύσεις.

Ευχαριστώ και πάντα στη διάθεσή σας.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Ο όρος «απλή» επίσκεψη ήταν σε αντιδιαστολή με την «ενισχυμένη», όπως πετυχημένα ανέφερες, που περιλαμβάνει χρεώσεις για άλλες ιατρικές πράξεις.

Σχετικά με τη χρήση υπερηχογράφου, σπιρόμετρου, ηλεκτροκαρδιογράφου κλπ όπως αναφέρεις μπορείς να τα χρησιμοποιείς όμως δεν μπορείς να δίνεις επίσημες ενυπόγραφες γνωματεύσεις – πορίσματα (αφού δεν έχει τη σχετική άδεια – πιστοποίηση) κι επομένως δεν μπορείς να πληρώνεσαι γι’ αυτές. Τα ευρήματα πως δίνονται στον ασθενή; Ανυπόγραφα; Προφορικά;

Γιατί κάνεις επισήμανση στο μη επεμβατικό χαρακτήρα της ιατρικής πράξης; Μήπως σε αντιδιαστολή με την αιμοληψία που θεωρείται επεμβατική; Δεν προκύπτει ο μη επεμβατικός χαρακτήρας από όσα νομικά παραθέτεις. Επομένως μπορεί κάποιος να έχει έναν αιματολογικό ή/και βιοχημικό αναλυτή στο ιατρείο του και να τον  χρησιμοποιεί ενισχυτικά για τις διαγνώσεις του, χωρίς να χρεώνει τις εξετάσεις; Είναι εμπόδιο τα αναλώσιμα; Και ο υπερηχογράφος και το σπιρόμετρο και ο καρδιογράφος έχουν κόστος απόκτησης και λειτουργίας.

Ο όρος «αθέμιτος ανταγωνισμός» αναφέρεται στην περίπτωση που στον κόσμο  μένει η εντύπωση: «Πήγα στο γιατρό, μου έκανε καρδιογράφημα, με είδε στην τηλεόραση (υπέρηχος), με έβαλε και φύσηξα (σπιρομέτρηση), ένα σωρό μηχανήματα και εξετάσεις σου λέω και μάλιστα δεν πληρώθηκε παραπάνω!» . Τη στιγμή που άλλοι γιατροί νομιμοποιούνται να πληρώνονται γι’ αυτές τις εξετάσεις.

[medicus]

Ο όρος «απλή» επίσκεψη ήταν σε αντιδιαστολή με την «ενισχυμένη», όπως πετυχημένα ανέφερες, που περιλαμβάνει χρεώσεις για άλλες ιατρικές πράξεις.

(1) Σχετικά με τη χρήση υπερηχογράφου, σπιρόμετρου, ηλεκτροκαρδιογράφου κλπ όπως αναφέρεις μπορείς να τα χρησιμοποιείς όμως δεν μπορείς να δίνεις επίσημες ενυπόγραφες γνωματεύσεις – πορίσματα (αφού δεν έχει τη σχετική άδεια – πιστοποίηση) κι επομένως δεν μπορείς να πληρώνεσαι γι’ αυτές. Τα ευρήματα πως δίνονται στον ασθενή; Ανυπόγραφα; Προφορικά;

(2) Γιατί κάνεις επισήμανση στο μη επεμβατικό χαρακτήρα της ιατρικής πράξης; Μήπως σε αντιδιαστολή με την αιμοληψία που θεωρείται επεμβατική; Δεν προκύπτει ο μη επεμβατικός χαρακτήρας από όσα νομικά παραθέτεις. Επομένως μπορεί κάποιος να έχει έναν αιματολογικό ή/και βιοχημικό αναλυτή στο ιατρείο του και να τον  χρησιμοποιεί ενισχυτικά για τις διαγνώσεις του, χωρίς να χρεώνει τις εξετάσεις; Είναι εμπόδιο τα αναλώσιμα; Και ο υπερηχογράφος και το σπιρόμετρο και ο καρδιογράφος έχουν κόστος απόκτησης και λειτουργίας.

(3)Ο όρος «αθέμιτος ανταγωνισμός» αναφέρεται στην περίπτωση που στον κόσμο  μένει η εντύπωση: «Πήγα στο γιατρό, μου έκανε καρδιογράφημα, με είδε στην τηλεόραση (υπέρηχος), με έβαλε και φύσηξα (σπιρομέτρηση), ένα σωρό μηχανήματα και εξετάσεις σου λέω και μάλιστα δεν πληρώθηκε παραπάνω!» . Τη στιγμή που άλλοι γιατροί νομιμοποιούνται να πληρώνονται γι’ αυτές τις εξετάσεις.

(1) Τα ευρήματα βοηθούν εμένα στο διαγνωστικό μου έργο. Ο ασθενής δεν παίρνει καμιά πληροφορία για τα επιμέρους ευρήματα. Απλά στο τέλος της εξέτασης του ανακοινώνω την πιθανή διάγνωσή μου και την προτεινόμενη αγωγή.

(2)Απ’ όσο γνωρίζω, φυσικά και μπορεί χωρίς να τις χρεώνει. Ένα απλό παράδειγμα είναι το σακχαρόμετρο ή ο μετρητής χοληστερόλης ή τριγλυκεριδίων. Όσον αφορά τον υπερηχογράφο, το σπιρόμετρο και τον καρδιογράφο έχουν μηδαμηνά κόστοι λειτουργίας. Το κόστος απόκτησης αποσβαίνεται συν τω χρόνω.

(3) Η νομιμοποίηση, όσον αφορά την γνωμάτευση και όχι την επικουρική διαγνωστική αξία, απαιτείται προκειμένω να λάβει ο ιατρός την αμοιβή μέσω κάποιου ασφαλιστικού φορέα. Ειδάλως ο ιατρός είναι ελεύθερος να καθορίσει το ύψος της «ιατρικής επίσκεψης» στο επίπεδο που εκείνος επιθυμεί.
Εν κατακλείδι, δεν αρκεί μόνο να βάλεις τον ασθενή να «φυσήξει» ή να τον «δεις» στην τηλεόραση, πρέπει και να τον θεραπεύσεις. Και αυτό το τελευταίο είναι που σου αυξάνει την προσέλευση των ασθενών στο ιατρείο σου, ειδικά μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα λειτουργίας του.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Ο όρος «απλή» επίσκεψη ήταν σε αντιδιαστολή με την «ενισχυμένη», όπως πετυχημένα ανέφερες, που περιλαμβάνει χρεώσεις για άλλες ιατρικές πράξεις.

(1) Σχετικά με τη χρήση υπερηχογράφου, σπιρόμετρου, ηλεκτροκαρδιογράφου κλπ όπως αναφέρεις μπορείς να τα χρησιμοποιείς όμως δεν μπορείς να δίνεις επίσημες ενυπόγραφες γνωματεύσεις – πορίσματα (αφού δεν έχει τη σχετική άδεια – πιστοποίηση) κι επομένως δεν μπορείς να πληρώνεσαι γι’ αυτές. Τα ευρήματα πως δίνονται στον ασθενή; Ανυπόγραφα; Προφορικά;

(2) Γιατί κάνεις επισήμανση στο μη επεμβατικό χαρακτήρα της ιατρικής πράξης; Μήπως σε αντιδιαστολή με την αιμοληψία που θεωρείται επεμβατική; Δεν προκύπτει ο μη επεμβατικός χαρακτήρας από όσα νομικά παραθέτεις. Επομένως μπορεί κάποιος να έχει έναν αιματολογικό ή/και βιοχημικό αναλυτή στο ιατρείο του και να τον  χρησιμοποιεί ενισχυτικά για τις διαγνώσεις του, χωρίς να χρεώνει τις εξετάσεις; Είναι εμπόδιο τα αναλώσιμα; Και ο υπερηχογράφος και το σπιρόμετρο και ο καρδιογράφος έχουν κόστος απόκτησης και λειτουργίας.

(3)Ο όρος «αθέμιτος ανταγωνισμός» αναφέρεται στην περίπτωση που στον κόσμο  μένει η εντύπωση: «Πήγα στο γιατρό, μου έκανε καρδιογράφημα, με είδε στην τηλεόραση (υπέρηχος), με έβαλε και φύσηξα (σπιρομέτρηση), ένα σωρό μηχανήματα και εξετάσεις σου λέω και μάλιστα δεν πληρώθηκε παραπάνω!» . Τη στιγμή που άλλοι γιατροί νομιμοποιούνται να πληρώνονται γι’ αυτές τις εξετάσεις.

(1) Τα ευρήματα βοηθούν εμένα στο διαγνωστικό μου έργο. Ο ασθενής δεν παίρνει καμιά πληροφορία για τα επιμέρους ευρήματα. Απλά στο τέλος της εξέτασης του ανακοινώνω την πιθανή διάγνωσή μου και την προτεινόμενη αγωγή.

(2)Απ’ όσο γνωρίζω, φυσικά και μπορεί χωρίς να τις χρεώνει. Ένα απλό παράδειγμα είναι το σακχαρόμετρο ή ο μετρητής χοληστερόλης ή τριγλυκεριδίων. Όσον αφορά τον υπερηχογράφο, το σπιρόμετρο και τον καρδιογράφο έχουν μηδαμηνά κόστοι λειτουργίας. Το κόστος απόκτησης αποσβαίνεται συν τω χρόνω.

(3) Η νομιμοποίηση, όσον αφορά την γνωμάτευση και όχι την επικουρική διαγνωστική αξία, απαιτείται προκειμένω να λάβει ο ιατρός την αμοιβή μέσω κάποιου ασφαλιστικού φορέα. Ειδάλως ο ιατρός είναι ελεύθερος να καθορίσει το ύψος της «ιατρικής επίσκεψης» στο επίπεδο που εκείνος επιθυμεί.
Εν κατακλείδι, δεν αρκεί μόνο να βάλεις τον ασθενή να «φυσήξει» ή να τον «δεις» στην τηλεόραση, πρέπει και να τον θεραπεύσεις. Και αυτό το τελευταίο είναι που σου αυξάνει την προσέλευση των ασθενών στο ιατρείο σου, ειδικά μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα λειτουργίας του.

(1) Το θέμα της μη ανακοίνωσης αποτελεσμάτων στον ασθενή το θεωρώ σχεδόν αδύνατο. Στην ερώτηση: «Γιατρέ, τι είδες στον υπέρηχο;» τι απαντάς στην περίπτωση απουσίας ή ύπαρξης ευρημάτων;

(2) Επομένως κάποιος γιατρός νομιμοποιείται να έχει στο ιατρείο του όσα «διαγνωστικά βοηθήματα» θέλει, να χρησιμοποιεί όσα θέλει και στο τέλος να μην «χρεώνει» τις επιπλέον εξετάσεις (αφού δεν νομιμοποιείται γι’ αυτό) και να «περνάει» το κόστος ως ιατρική εξέταση αφού δεν υπάρχει ανώτερο όριο στην συγκεκριμένη αμοιβή; Μπορώ να κάνω δηλ. υπερηχογράφημα, εξετάσεις αίματος, σπιρομέτρηση, εγκεφαλογράφημα, γαστροσκόπηση,  κολονοσκόπηση χωρίς να τις χρεώνω και στο τέλος να δίνω μια απόδειξη ως «ιατρική επίσκεψη» με ότι ποσό θέλω (χαμηλό ή υψηλό έως υψηλότατο);

(3) Τις εκφράσεις «Με είδε στην τηλεόραση»,  «Με έβαλε και φύσηξα», «Μου έκανε υπέροχο» κλπ τις χρησιμοποίησα γιατί σχεδόν όλοι τις έχουμε ακούσει, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές. Χωρίς καμιά διάθεση ειρωνείας και υποβάθμισης σε όσους τις εκφέρουν.
Σίγουρα όταν ο ασθενής γίνει καλά με 20 ευρώ θα αισθανθεί καλύτερα παρά αν γίνει με 150 ευρώ. Ακόμη καλύτερα  θα αισθανθεί αν τελικά δεν έχει κάτι ιδιαίτερο κι αυτό διαπιστωθεί με 20 ευρώ παρά με 150 ευρώ (π.χ. αρνητικές εργαστηριακές εξετάσεις)

Εν κατακλείδι, συγχαρητήρια γι' αυτό που κάνεις και καλή συνέχεια και δύναμη. Επειδή, όπως και οι περισσότεροι νομίζω, είχα κάποιες επιφυλάξεις για το αν είναι αληθινό (γιατί είναι πολύ καλό) τις εξέφρασα.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου.

[medicus]

(1) Το θέμα της μη ανακοίνωσης αποτελεσμάτων στον ασθενή το θεωρώ σχεδόν αδύνατο. Στην ερώτηση: «Γιατρέ, τι είδες στον υπέρηχο;» τι απαντάς στην περίπτωση απουσίας ή ύπαρξης ευρημάτων;

(2) Επομένως κάποιος γιατρός νομιμοποιείται να έχει στο ιατρείο του όσα «διαγνωστικά βοηθήματα» θέλει, να χρησιμοποιεί όσα θέλει και στο τέλος να μην «χρεώνει» τις επιπλέον εξετάσεις (αφού δεν νομιμοποιείται γι’ αυτό) και να «περνάει» το κόστος ως ιατρική εξέταση αφού δεν υπάρχει ανώτερο όριο στην συγκεκριμένη αμοιβή; Μπορώ να κάνω δηλ. υπερηχογράφημα, εξετάσεις αίματος, σπιρομέτρηση, εγκεφαλογράφημα, γαστροσκόπηση,  κολονοσκόπηση χωρίς να τις χρεώνω και στο τέλος να δίνω μια απόδειξη ως «ιατρική επίσκεψη» με ότι ποσό θέλω (χαμηλό ή υψηλό έως υψηλότατο);

(1) Απαντάω ποιο είναι το πόρισμά μου, χωρίς να χρησιμοποιώ τεχνικούς ιατρικούς όρους, που ούτως ή άλλως δεν είναι κατανοητοί από τους ασθενείς. Η όποια απάντηση δεν απαγορεύεται. Αυτό που απαγορεύεται είναι η γνωμάτευση(και όχι η γνώμη) που επιβάλλει, στον ασθενή ή στον "επόμενο" ιατρό, τη νομική κατοχύρωση μίας ιατρικής απόφασης.

(2) Στον ελεύθερο ιδιωτικό τομέα φυσικά και μπορείς να ζητήσεις το ποσό που εσύ κρίνεις για πράξεις που περιλαμβάνονται μέσα στην "ιατρική πράξη", η οποία οριοθετείται νομικά. Στις αποδείξεις "διαιρούμε" τις διάφορες πράξεις, μόνο σε περίπτωση που έχουμε να λάβουμε, ξεχωριστά και ειδικά, διαφορετικό αντίτιμο για αυτές(π.χ. από ασφαλιστικό φορέα). Ειδάλως δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουμε αυτό, ούτε νομικός ή ηθικός ή επιστημονικός ή φορολογικός.


Συγγνώμη που άργησα ν'απαντήσω, απλά δε μου το επέτρεπε το φόρτο εργασίας. Για οποιαδήποτε απορία, πάντα διαθέσιμος,
Ευχαριστώ.    

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

(2) Στον ελεύθερο ιδιωτικό τομέα φυσικά και μπορείς να ζητήσεις το ποσό που εσύ κρίνεις για πράξεις που περιλαμβάνονται μέσα στην "ιατρική πράξη", η οποία οριοθετείται νομικά. Στις αποδείξεις "διαιρούμε" τις διάφορες πράξεις, μόνο σε περίπτωση που έχουμε να λάβουμε, ξεχωριστά και ειδικά, διαφορετικό αντίτιμο για αυτές(π.χ. από ασφαλιστικό φορέα). Ειδάλως δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουμε αυτό, ούτε νομικός ή ηθικός ή επιστημονικός ή φορολογικός.


Συγγνώμη που άργησα ν'απαντήσω, απλά δε μου το επέτρεπε το φόρτο εργασίας. Για οποιαδήποτε απορία, πάντα διαθέσιμος,
Ευχαριστώ.    

Για να το καταλάβω, μπορώ ως ιδιώτης να δώσω απόδειξη παροχής υπηρεσιών με την ένδειξη "κλινική εξέταση" με ότι ποσό θέλω; Π.χ. 200 ευρώ, ακόμη κι αν αυτή η κλινική εξέταση περιλαμβάνει μόνο ακρόαση ή/και μέτρηση πίεσης;
Και αντίστοιχα μπορώ να δώσω απόδειξη με ένδειξη "κλινική εξέταση" με το ίδιο ποσό 200 ευρώ αν έχω κάνει εξετάσεις που δεν μπορώ (νόμιμα) να πληρωθώ π.χ. υπερηχογράφημα, σπιρομέτρηση κλπ. Παίρνοντας μ' αυτό τον τρόπο έμμεσα την πληρωμή γι' αυτές τις εξετάσεις μέσα από τον γενικότερο όρο κλινική εξέταση;

[fanisgp]

δεν χρειαζεται καν η αιτιολογια κλινικη εξεταση.αρκει  ο ορος <επισκεψη στο ιατρειο> κα οποιοδηποτε ποσό ειναι νομιμο απ την στιγμη που δινεις αποδειξη.

[Denominator]

Για να το καταλάβω, μπορώ ως ιδιώτης να δώσω απόδειξη παροχής υπηρεσιών με την ένδειξη "κλινική εξέταση" με ότι ποσό θέλω; Π.χ. 200 ευρώ, ακόμη κι αν αυτή η κλινική εξέταση περιλαμβάνει μόνο ακρόαση ή/και μέτρηση πίεσης;
Και αντίστοιχα μπορώ να δώσω απόδειξη με ένδειξη "κλινική εξέταση" με το ίδιο ποσό 200 ευρώ αν έχω κάνει εξετάσεις που δεν μπορώ (νόμιμα) να πληρωθώ π.χ. υπερηχογράφημα, σπιρομέτρηση κλπ. Παίρνοντας μ' αυτό τον τρόπο έμμεσα την πληρωμή γι' αυτές τις εξετάσεις μέσα από τον γενικότερο όρο κλινική εξέταση;

Δεν έχει θεσπιστεί με νομοθεσία κατώτερη ή ανώτερη αμοιβή.

Σύμφωνα με το άρθρο 19 παράγραφος 4 του Ν3418/2005 (Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας) ισχύει:

Ο ιατρός έχει δικαίωμα να απαιτήσει την αμοιβή του είτε από τον εργοδότη, ως εργαζόμενος, είτε από τον ασθενή, ως ελεύθερος επαγγελματίας, με την απαιτούμενη όμως ευπρέπεια. Παρέχει τα νόμιμα παραστατικά τα οποία αφορούν στην κατάσταση υγείας του ασθενή και στις οικονομικές συναλλαγές σχετικά με τις παρασχεθείσες ιατρικές υπηρεσίες, ανεξάρτητα από το αν αυτό του ζητηθεί ή όχι από τον ασθενή. Κάθε ιατρός ως εξωνοσοκομειακός – ελεύθερος επαγγελματίας έχει δικαίωμα να καθορίσει, εκτός εάν υπόκειται σε ειδικό καθεστώς, το επίπεδο αμοιβής του, ανάλογα με τις ικανότητές του. Σε επείγουσες περιπτώσεις, η αμοιβή από τους ασθενείς αναζητείται αφού παρασχεθεί η ενδεικνυόμενη ιατρική συνδρομή.

Με βάση το γράμμα του νόμου και το γεγονός ότι κανένας Ιατρικός Σύλλογος δεν έχει θέσει θέμα "ειδικού καθεστώτος" η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι τυπικά "ναι".

Ηθικά όμως, η απάντηση είναι "όχι" - ειδικά για τις συνθήκες που συζητούμε (μη ειδικό ιατρό και εξέταση στο ιατρείο).

[medicus]

... μπορώ να δώσω απόδειξη με ένδειξη "κλινική εξέταση" με το ίδιο ποσό 200 ευρώ αν έχω κάνει εξετάσεις που δεν μπορώ (νόμιμα) να πληρωθώ π.χ. υπερηχογράφημα, σπιρομέτρηση κλπ. Παίρνοντας μ' αυτό τον τρόπο έμμεσα την πληρωμή γι' αυτές τις εξετάσεις μέσα από τον γενικότερο όρο κλινική εξέταση;

Γιατί να είναι παράνομο ή ανήθικο να χρησιμοποιείς τεχνολογικά ιατρικά μέσα προκειμένω να κάνεις μία διάγνωση; Αυτός δεν είναι ο ρόλος του ιατρού; Μέσα τον όρο "ιατρική εξέταση" οριοθετείς λεκτικά την σχέση σου με τον ασθενή.

Παράνομο είναι να δώσεις ΓΝΩΜΑΤΕΣΥΗ με τα επιμέρους ευρήματα και την διάγνωση που προκύπτει από αυτά, προκειμένω να χρησιμοποιηθούν είτε ως "οδηγός" για έναν άλλο ιατρό είτε ως "αποδεικτικό" προς κάποιον φορέα. Για παράδειγμα, στους ασθενείς που κάνω υπέρηχο θυρεοειδούς, περίπου 2 στους 100 έχουν κάποια ένδειξη θυρεοειδοπάθειας. Αυτούς τους 2 τους παραπέμπω, απ'ευθείας, σε ειδκό ενδοκρινολόγο χωρίς να τους δώσω μία διάγνωση παρά μόνο ότι χρήζουν εξέταση από ειδικό. Οι υπόλοιποι 98, που δεν χρήζουν επιπλέον εξέταση από ειδικό, απλά γλιτώνουν την όποια ταλαιπωρία. Το ίδιο ισχύει και για το καρδιογράφημα, την σπιρομέτρηση και ούτω καθ'εξής. Οι ασθενείς που μπορούν να αντιμετωπιστούν, σε Πρωτοβάθμιο Επίπεδο, λαμβάνουν αγωγή από εμένα. Οι υπόλοιποι παραπέμπονται. Ή μήπως δεν είναι αυτός ο ρόλος της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, δηλαδή το "φιλτράρισμα" των ασθενών σε πρώτο επίπεδο έτσι ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι ασθενείς και να μην υπάρχει συνοστισμός στο Δευτεροβάθμιο και Τριτοβάθμιο Επίπεδο Φροντίδας Υγείας;

Ανήθικο είναι να παραπλανείς τον ασθενή. Η παραπλάνηση μπορεί να λάβει χώρα με δύο, βασικά, τρόπους. Πρώτον, το να λαμβάνεις επιπλέον αμοιβή για τις διάφορες μεθόδους που χρησιμοποιείς στο ιατρείο. Σε αυτό συμφωνώ και γι' αυτό το λόγο δεν έχω διαφορετικές τιμές στο ιατρείο μου, ανάλογα με το τι μέσα έχω χρησιμοποιήσει για να διαγνώσω ένα πρόβλημα. Δεύτερον, το να δέχεσαι έναν ασθενή κατόπιν παραγγελίας άλλου ιατρού, για να κάνει κάποια εξέταση που ο παραπέμπων ιατρός δεν έχει στο ιατρείο του. Μου έχει τύχει πάρα πολλές φορές να έρχεται κάποιος ασθενής και να μου λέει, για παράδειγμα, "γιατρέ κάνε μου έναν υπέρηχο για τη χολή γιατί με είδε ο γιατρός μου και μου ζήτησε υπέρηχο. Πού να τρέχω τώρα;". Του εξηγώ ότι δεν μπορώ να τον εξυπηρετήσω, διότι δεν είμαι ακτινοδιαγνώστης και ότι το μηχάνημα του υπερήχου το έχω για να εξετάζω τους ασθενείς μου, όταν εγώ το κρίνω απαραίτητο. Τον παραπέμπω, απλά, σε ακτινολογικό εργαστήριο.  

[Denominator]

Επιτρέψτε μου να καταθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με τη χρήση ιατρικών μηχανημάτων και τεχνικών από ιατρούς της ΠΦΥ.
Η αλήθεια είναι ότι έχω και εγώ κάποια μηχανήματα, τα οποία, με εξαίρεση τον ηλεκτροκαρδιογράφο και το οξύμετρο, σπάνια τα χρησιμοποιώ.
Για παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσω τον υπερηχογράφο όταν το περιστατικό είναι επείγον (π.χ. ένα κοιλιακό άλγος για να δω πιθανή χολολιθίαση ή διάταση του χοληδόχου πόρου ή διάταση του πυελοκαλυκικού ή ένα θωρακικό άλγος για να δω πιθανό πλευριτικό υγρό) και μόνο όταν δεν υπάρχει άμεσα διαθέσιμος ακτινολόγος (π.χ. προχωρημένη ώρα καθημερινής, Σαββατοκύριακο κ.λ.π. ή είμαι σε χωριό μακριά από την έδρα μου).
Με την ίδια λογική χρησιμοποιώ ένα σπιρόμετρο τσέπης (που μετράει μόνο FEV1).
Σε κάθε περίπτωση που από την κλινική εξέταση και τα συνηθισμένα βοηθήματα για ένα παθολόγο δεν έχω διάγνωση, θα συνεχίσω με τη συνδρομή ειδικού ιατρού (είτε ακτινολόγου είτε κλινικού) εφόσον είναι δυνατόν. Ειδάλλως, αν το περιστατικό είναι επείγον, θα το παραπέμψω αρμοδίως.
Σαφώς και δε θα χρεώσω τίποτε για τη χρήση των βοηθητικών μέσων.
Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται το καλό του ασθενούς και η σωστή συνεργασία μεταξύ των ειδικοτήτων.

[Γ.Κτιστάκης]

Όταν κάποιος κάνει χρήση διαγνωστικών μέσων σαν «βοήθημα στην διάγνωση» που έχει κάνει την στοιχειώδη  εκπαίδευση για την χρήση των εξειδικευμένων μέσων (σπιρομετρο, υπέρηχο, κτλ)? Πως πιστοποιείται η γνώση στην χρήση των παραπάνω? Μήπως είναι εφικτό (νόμιμο και ηθικό) να κάνει χρήση όποιος το επιθυμεί και ας μην έχει καθόλου γνώση ? μήπως τότε δεν είμαστε στην κατηγορία αυτών που στην ουσία κοροϊδεύουμε τον ασθενή?  Τι γίνεται στις περιπτώσεις που γίνετε χρήση πχ υπέρηχου και υπάρχει εύρημα αλλά λόγο μη ειδίκευσης στην χρήση του ο ιατρός δεν το βρει, παρά το ότι έγινε υπέρηχος  και ο ασθενής δεν παραπεμφθεί σε ειδικό και καθυστερήσει η διάγνωση? Τότε ποιος ευθύνεται? Μήπως ο ιατρός και ηθικά και νομικά?
Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει μια πιστοποίηση για την χρήση ειδικευμένων διαγνωστικών μέσων και χρήση μόνο από αυτούς και όχι όποιος θέλει.
Μου έχουν τύχει διάφορα περιστατικά πχ σε πτώση  με ένα ήπιο κοιλιακό άλγος που εγώ συνέστησα εκτίμηση από χειρουργό και η γνώμη μου ήταν τουλάχιστον!! Υπερηχογραφικός  έλεγχος, από ειδικό,  Ο ασθενής προτίμησε ιδιώτη ιατρό τις περιοχής που είχε υπέρηχο (όχι πιστοποιημένα αλλά χρήση σαν «βοήθημα στην διάγνωση», όπως λέτε, δεν βρήκε κάποιο εύρημα, δεν ήταν σκληρή η κοιλιά, δεν πονούσε πολύ, δεν είχε αιματουρία, αλλά όταν μου επέστρεψε  τρις τα ξημερώματα με έντονο πόνο, οξεία κοιλία και χαμηλή πίεση διακομίστηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο και μόλις που πρόλαβε να χειρουργηθεί και να σωθεί από την ρήξη εντέρου που είχε από την αρχή. Πιστεύω ότι εάν από την αρχή  γινόταν ο σωστός έλεγχος από τους ειδικούς , θα είχαν εντοπίσει νωρίτερα το πρόβλημα και δεν θα κινδύνευε ο ασθενής να χάσει την ζωή του.
 Εδώ που είναι το νομικό και που το ηθικό?

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Το κείμενο του κ. Κτιστάκη είναι ο ορισμός αυτού που λέμε "Μέσα από το στόμα μου το πήρες"! Στην περίπτωσή μας βέβαια είναι "μέσα από το πληκτρολόγιό μου".
Έχω μπροστά μου γνωμάτευση υπερήχου θυρεοειδούς από ενδοκρινολόγο που στο υποσέλιδο γράφει: "Άδεια εκτέλεσης υπερήχων ενδοκρινολογίας βάσει της υπ' αριθμ......... απόφασης του ΚΕΣΥ".
Μήπως τελικά δεν απαιτείται άδεια για γνωμάτευση αλλά και για εκτέλεση κάποιων εξετάσεων;

Για παράδειγμα, στους ασθενείς που κάνω υπέρηχο θυρεοειδούς, περίπου 2 στους 100 έχουν κάποια ένδειξη θυρεοειδοπάθειας. Αυτούς τους 2 τους παραπέμπω, απ'ευθείας, σε ειδκό ενδοκρινολόγο χωρίς να τους δώσω μία διάγνωση παρά μόνο ότι χρήζουν εξέταση από ειδικό. Οι υπόλοιποι 98, που δεν χρήζουν επιπλέον εξέταση από ειδικό, απλά γλιτώνουν την όποια ταλαιπωρία. Το ίδιο ισχύει και για το καρδιογράφημα, την σπιρομέτρηση και ούτω καθ'εξής.

Είσαι σίγουρος ότι αν ο υπέρηχος γινόταν από ακτινοδιαγνωστή ή από πιστοποιημένο από ΚΕΣΥ ενδοκρινολόγο, το ποσοστό θα ήταν το ίδιο; Μήπως θα ήταν παραπάνω και στις περιπτώσεις αυτές δεν γλιτώνουν την ταλαιπωρία αλλά υφίστανται καθυστέρηση (ή έλλειψη) διάγνωσης και θεραπείας;
Με ποιο τρόπο πιστοποιείται η ικανότητα κάποιου να εκτελεί και να "διαβάζει" υπερήχους (και άλλες εξετάσεις); Έχοντας διαβάσει 2-3 βιβλία; Έχοντας παρακολουθήσει 2-3 σεμινάρια; Έχοντας "θητεύσει" για κάποιο διάστημα δίπλα σε κάποιον που έχει το αναγνωρισμένο δικαίωμα να τις εκτελεί κι έχει δει ("αρπάξει", "κλέψει") ένα μέρος από τις γνώσεις και δεξιότητές του;

[Denominator]

Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει μια πιστοποίηση για την χρήση ειδικευμένων διαγνωστικών μέσων και χρήση μόνο από αυτούς και όχι όποιος θέλει.

Συμφωνώ απολύτως με αυτή τη θέση αρκεί να δίνεται πράγματι η δυνατότητα στους συναδέλφους που το επιθυμούν να εκπαιδεύονται και να αξιολογούνται. Δεν είναι σωστό κάποιος παθολόγος που πράγματι επιθυμεί να εκπαιδευτεί π.χ. στον υπέρηχο κοιλίας να καταφεύγει στη λύση του εξωτερικού, ενώ ταυτόχρονα σε ευρωπαϊκό επίπεδο η συγκεκριμένη γνώση είναι προαπαιτούμενη για τη λήψη της ειδικότητας.

[medicus]

Πολύ ορθές και σεβαστές οι τοποθετήσεις σας.

Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι ουδέποτε δήλωσα ότι είμαι αυθεντία και ότι γνωρίζω όλη την Παθολογία και ειδικότερα την έκφρασή της σε διαγνωστικές εξετάσεις. Μετά το πέρας των σπουδών μου, στην Ιατρική Σχολή, και για 8 χρόνια(2 κατά την στρατιωτική θητεία, 1 κατά την υπηρεσία υπαίθρου και 5 κατά τη διάρκεια της ειδίκευσής μου στην Παθολογική Ανατομική) αφιέρωνα επιπλέον χρόνο, πηγαίνοντας στους ανάλογους χώρους(3-4 φορές εβδομαδιαίως) προκειμένω να μάθω να ξεχωρίζω, τουλάχιστον, το παθολογικό από το φυσιολογικό σε ότι αφορούσε το υπερηχογράφημα, το ηλεκτροκαρδιογράφημα και την σπιρομέτρηση. Φυσικά πρέπει να προσθέσουμε και όποια γνώση πήρα και κατά την διάρκεια των ετών που φοιτούσα στην Ιατρική Σχολή. Πιστεύω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις, των επιστημονικών ορίων που έχω θέσει στο ιατρείο μου, πάντα σύμφωνα με τον Νόμο και την Ηθική.
Όσον αφορά το ηθικό κομμάτι, αισθάνομαι ανήθικος για ένα πράγμα. Έχω μετεκπαιδευτεί στην Παθολογική Ανατομική χωρίς να έχω πραγματοποιήσει, ΕΠΙΣΗΜΑ, ούτε μία(!!!) νεκροψία. Και οι περισσότεροι(αν όχι όλοι) συνάδελφοι Παθολογοανατόμοι δεν έχουν πραγματοποιήσει, επίσης, διότι αν και υποχρεωτικό στο πρόγραμμα σπουδών της ειδίκευσής μας, επειδή δεν υπήρχε ο χρόνος να μας αφήσουν από την «λάντζα» του νοσοκομείου για τέτοιες «πολυτέλειες», όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι επιμελητές μας. Ο κουμπάρος μου, Ειδικός Χειρουργός, τελείωσε την ειδίκευσή του χωρίς να πραγματοποιήσει, πέραν από κάποιες σκωληκοειδεκτομές, άλλη χειρουργική επέμβαση. Ή μήπως δεν υπάρχουν συνάδελφοι της Γενική Ιατρικής που δεν έχουν μείνει ευχαριστημένοι από την εφαρμογή του όποιου προγράμματος σπουδών;
Το ξέρετε ότι κέρναγα πίτσες, καφέδες και κρουασάν για να με αφήσουν να κάνω το αυτονόητο, που ήταν οι νεκροτομές; Μόνο με αυτή την μέθοδο κατάφερα, στα κρυφά, να παρακολουθήσω καμμιά 20αριά νεκροτομές και να συμμετάσχω σε άλλες 15. Όπως και το ότι δεν έκανα διατριβή γιατί δεν είχα τις ικανότητες(«συστάσεις») που είχαν κάποιοι συνάδελφοί μου. Είχα όμως τις ικανότητες να πουλάω(για να ζήσω την οικογένειά μου) στους «ικανούς» αυτούς συναδέλφους μου, γνώσεις βιοστατιστικής προκειμένω να ολοκληρώσουν τη διατριβή τους. Βέβαια αυτοί έχουν τον τίτλο και εγώ την «ικανοποίηση».

Τέλος πάντων, περασμένα ξεχασμένα. Τώρα νιώθω ευτυχισμένος. Απολαμβάνω αυτές τις λίγες γνώσεις που έχω και προσπαθώ να βοηθήσω όποιον και όσο μπορώ. Τουλάχιστον μη με κατηγορείται γι’αυτό. Μπορείτε να με αποκαλείτε «άσχετο» ή «ανίκανο» αλλά, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, όχι «ανήθικο». Και ας αφήσουμε και μια φορά να μιλήσουν οι ασθενείς. Από αυτούς θέλω να ακούω τόσο τα θετικά όσο και τ’αρνητικά σχόλια.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.