Δυστυχώς, δεν έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα.... στη θεραπευτική. Στόχος όλων είναι η θεραπεία του ασθενή και όχι η θεραπεία της νόσου.
Και η δυσκολία στο πρώτο βήμα είναι θέμα ορισμού. Αλήθεια, τι διαφορά έχει η ασθένεια από την νόσο και την αρρώστια; Τι διαφορά έχει ο ασθενής από τον άρρωστο;
Η νόσος είναι αντικειμενική αυθύπαρκτη και ανεξάρτητη του οργανισμού αλλά και των διαγνωστικών και θεραπευτικών μεθόδων. Είναι το gold standard. Η αρρώστια είναι η επιβεβαιωμένη αντικειμενική έκφραση της νόσου. Η ασθένεια είναι η υποκειμενική έκφραση της νόσου κατά τον ασθενή. Μπορεί να ακούγεται περίεργο αλλά η αρρώστια μπορεί να απουσιάζει παρουσία της νόσου, αλλά και η νόσος μπορεί να απουσιάζει παρουσία της ασθένειας. Μπορείς επίσης να έχεις νόσο και αρρώστια αλλά όχι ασθένεια, ή νόσο και ασθένεια αλλά όχι αρρώστια. Η ταμπέλα του "ασθενή" μπαίνει από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο ή το κοινωνικό του περιβάλλον, ενώ η ταμπέλα του "αρρώστου" είναι η ταμπέλα που βάζει ο θεραπευτής. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι λέω, ας δοκιμάσει να εξηγήσει σε έναν ανοϊκό ότι έχει πρόβλημα υγείας....
Το επόμενο πρόβλημα είναι ότι τόσο σε καπιταλιστική κοινωνία όσο και κομουνιστική κοινωνία (έβαλα τα δύο άκρα) η αποχή από την εργασία σημαίνει γρανάζια που δεν λειτουργούν στο "τέλεια" σχεδιασμένο κοινωνικό σύστημα, και υπάρχουν δύο τρόποι: Να τα αντικαταστήσεις ή να τα θεραπεύσεις. Κάθε κοινωνία και πολίτευμα επιλέγει πάντα το μικρότερο κόστος και εδώ αρχίζει το αγοραίο του πράγματος ή το πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή, η ασθένεια, η υγεία. Και καμιά κοινωνία δεν ενδιαφέρεται να θεραπεύσει τη νόσο, όλες ασχολούνται με την ασθένεια. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να αποκλίσεις από θεραπευτή στην ασθένεια, το γιατρό, τον παπά, τον μάγο, τον σύντροφο, και μια ανώτερη ίσως δύναμη που μπορεί να είναι από μια πνευματική ενέργεια μέχρι ένα UFO. Και η συμμετοχή του καθενός εξαρτάται από την παρουσία και την διαθεσιμότητα του χρήματος.
Το τρίτο πρόβλημα αρχίζει με την προσπάθεια τον τελευταίο αιώνα να ταυτιστεί η αρρώστια με την ασθένεια. Έτσι, η ιατρική (και οι θεραπευτές της) που ασχολείται με την αρρώστια να απορρίπτει την ασθένεια. Και οι λοιποί θεραπευτές να αφήνουν την ασθένεια και να θεωρούν ότι έχουν θέση στην θεραπεία της αρρώστιας.
Και ιδού τα αποτελέσματα.....
Συνεπώς, το θέμα έχει τρία πεδία:
α) το θέμα της αρρώστιας με εκπρόσωπο τον Παπαδόπουλο (βάλτε και μένα εδώ, χωράω...)
β) το θέμα της ασθένειας με εκπρόσωπο τη rose
γ) το φιλοσοφικο-κοινωνικό-οικονομικό θέμα με εκπρόσωπο τον Μακρέα και τον σταθερό "Συμφωνητή" του Βέρρα.
Θέλετε να συνεχίσουμε; εμένα πάντως μου θυμίζει το άλυτο τρίπτυχο: Πυρ, γυνή και θάλασσα.... με ότι συνειρμούς μπορείτε να κάνετε....