Τα ερωτήματα πολλά, ο διαθέσιμος χρόνος λίγος, παρ' όλα αυτά ας αρχίσουμε σιγα-σιγα να απαντάμε, καλλιεργώντας ένα γόνιμο διάλογο αντίθετων απόψεων.
Λυπάμαι, αλλά μάλλον δε θα πάρουμε τις απαντήσεις που περιμένουμε ποτέ, καθώς αναλωνόμαστε σε θεωρίες επί θεωριών.
Ανακεφαλαιώνω:
1) Υπάρχει evidence-based εναλλακτική ιατρική σε επίπεδο μεγαλύτερο του Ε;
2) Γιατί δεν ασφαλίζεται κανείς εναλλακτικός από τις ασφαλιστικές εταιρείες για αστική ευθύνη αφού υπάρχει τόσο μεγάλη διεθνής εμπειρία;
Ερώτημα 1: Σε μεμονωμένες έρευνες ναί, εάν δεις το θέμα συνολικά, δηλαδη πάρεις το "αλγεβρικό άθροισμα" όλων των ερευνών με θετική και
μη-θετική απάντηση στο ερώτημα "είναι η Ομοιοπαθητική αποτελεσματική;" τότε ίσως όχι [αν και το προηγούμενο κατεβατό ερευνών από τη rose μπορεί να με κανει να αναθεωρήσω/ τι ξεφτίλα κι αυτή, ομοιοπαθητικός γιατρός ο ίδιος να πληροφορούμαι από άλλους, μη γιατρούς, δεδομένα ενισχυτικά της μεθόδου που χρησιμοποιώ
]. Τονίζω το "μη-θετική", διότι η μη-θετική απάντηση δεν ταυτίζεται, ως γνωστόν, με την αρνητική, πραγμα το οποίο οι πολέμιοι της Ομοιοπαθητικής αποσιωπούν. Το να πώ "η έρευνα μου δεν απέδειξε την αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικης αγωγής" δεν ταυτίζεται νοηματικά με τη φράση "η έρευνα μου απέδειξε την αναποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικης αγωγής". Στην πρώτη περίπτωση σημαίνει ότι η έρευνα μου δεν έδειξε διαφορά μεταξύ Ομοιοπαθητικης αγωγης και placebo σε επίπεδο στατιστικά σημαντικό, όχι απαραίτητα λόγω αναποτελεσματικότητας της Ομοιοπαθητικης αγωγης, αλλά λόγω ανεπαρκούς ισχύος της συγκεκριμένης έρευνας ως επιστημονικού εργαλείου για να αναδείξει τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα της (π.χ. μικρός αριθμός ασθενών, λανθασμένη μεθοδολογία κλπ.). Παρ' όλα αυτά οι πολέμιοι της Ομοιοπαθητικής συγχέουν (σκόπιμα; ) τις δύο εκφράσεις, εκλαμβάνουν τη "μη-θετικότητα" ως αρνητικότητα και προβάλλουν στα ΜΜΕ και στον απλό κόσμο με τον ίδιο τρόπο τα αποτελέσματα των ερευνών (αν δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ένας γιατρός, πολύ λιγότερο ή μάλλον καθόλου δεν θα την καταλάβει ο δημοσιογράφος και απλός πολίτης).
Μίλησα παραπάνω για λανθασμένη μεθοδολογία. Κάτι που πολλοί αγνοούν είναι ότι πολλες "ομοιοπαθητικες" ερευνες γίνονται από κλασικούς γιατρούς άσχετους με τους κανόνες της Ομοιοπαθητικής. Παίρνουν μια ομαδα ασθενων, τους δίνουν το ίδιο ομοιοπαθητικό φάρμακο, μία άλλη ομάδα σύγκρισης και τους δίνουν placebo και μετράνε τη διαφορά. π.χ. ειχαν πάρει μια ομάδα ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα, εδωσαν σε όλους το ομοιοπαθητικό φάρμακο Rhus-Tox (συχνα χρησιμοποιούμενο στη Ρ.Α. από την Ομοιοπαθητική), στην ανάλυση βγήκε (φυσικό και αναμενόμενο από την πλευρά της Ομοιοπαθητικής) ότι δεν υπήρχε διαφορα από το placebo και θριαμβολογούσαν. Αυτό είναι εξωφρενικό, διότι στην Ομοιοπαθητική
εξατομικεύεις τη θεραπεία με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ασθενούς, όπως προκύπτουν από το ομοιοπαθητικό ιστορικό. Δέκα ασθενείς με την ίδια ακριβώς πάθηση ενδέχεται να πάρουν δέκα διαφορετικες (ομοιοπαθητικές) θεραπείες, αναλογα με τα ατομικά χαρακτηριστικά τους. Αρα, εάν θέλουμε να γίνουν μεθοδολογικά σωστες έρευνες πάνω στο θέμα, πρεπει να συνεργασθούν γιατροί της κλασικης και της ομοιοπαθητικής ιατρικης, ώστε να βρεθεί ο κοινός τόπος των κανόνων των δύο πλευρών και με βαση αυτόν τον κοινό τόπο να γίνουν οι έρευνες. Αυτό είναι κατι που η Ομοιοπαθητική επιθυμεί διακαώς και δέχεται την πρόκληση, αλλά που ο σνομπισμός των εκπροσώπων της κλασικης ιατρικης απέναντι της δεν αφήνει να γίνει (πρώτο εμπόδιο στην καθιέρωση της Ομοιοπαθητικής, κρατήστε το, γιατι υπαρχουν κι άλλα).
Είπα οτι για να ανέβει επίπεδο στην κλίμακα αξιολόγησης της evidence-based medicine η ομοιοπαθητική ιατρική, χρειάζονται έρευνες με μεγάλο αριθμό ασθενών. (Συνειρμικά αυτή η αξιολόγηση μου φερνει στο νού τις αξιολογήσεις των εθνικων οικονομιών από οίκους τύπου Standard's and Poor's, Moody's κλπ., αξιολογήσεις συχνα όχι αντικειμενικες, αλλά κατευθυνόμενες από υποκρυπτόμενα συμφέροντα.) Πώς να γίνουν όμως τέτοιες έρευνες όταν τα απαιτούμενα κονδύλια είναι τεράστια και δεν είναι διαθέσιμα από ομοιοπαθητικής πλευράς; Οι περισσότερες ερευνες σήμερα, ως πασίγνωστον, χρηματοδοτούνται από φαρμακευτικες εταιρείες, οι οποίες βέβαια δεν τρελλάθηκαν να επιχορηγήσουν μια θεραπευτική μέθοδο, που αν επικρατήσει θα φέρει "τα πάνω κάτω" στον χώρο της αγοράς του φαρμάκου. Θα ήταν καθαρή αυτοκτονία εκ μέρους των. (Δεύτερο εμπόδιο στην καθιέρωση ή αναβάθμιση της Ομοιοπαθητικής)
Διακόπτω εδώ, χωρις να έχω ολοκληρώσει, γιατί η κούραση από τις δραστηριότητες της ημέρας δεν με αφήνει να συνεχίσω. Θα επανέλθω στο θέμα, ελπίζω σύντομα.