ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ

[Δ. Κουναλάκης]

κ. Κουναλάκη,

παρακαλώ όπως επαναφέρετε τα μηνύματα που αφαιρέσατε από τον διάλογο, διότι ήταν μέρος της απάντησης μου, και χωρίς τα προηγούμενα μηνύματα, η συνέχεια που ακολουθεί δεν γίνεται κατανοητή.

Ακόμα και όταν κάποιος καταδικάζεται σε θάνατο, και το πιο δικτατορικό καθεστώς, του δίνει τον χρόνο να εκφραστεί όπως θέλει πριν τον κρεμάσουν.   

Δυστυχώς με τις ενέργειες σας, απλά αποδεικνύεται η προηγούμενη επιχειρηματολογία μου, πως τελικά υπάρχει σήμερα από μερίδα ανθρώπων, ένας επιστημονικός φασισμός, προσπάθειας ελέγχου της γνώσης και της ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας, και σε αυτό τον επιστημονικό φασισμό, και σκοταδισμό, το έργο μας, αντιτίθεται.

Ως Αυθεντικοί Ροδόσταυροι, είμαστε πάνω από όλα Θεραπευτές, και επ' αυτού για να σας ερμηνεύσουμε τι εννοούμε και για να ολοκληρώσουμε την απάντησή μας, στις ερωτήσεις που τέθηκαν, είναι απαραίτητη η προηγούμενη παράθεση που κάναμε, και εσείς την σβήσατε.

Τα μηνύματα επανήλθαν..... Η απάντηση σας εκκρεμεί.....
Για να μην σας αποσπάσει κανένας την προσοχή σας, οποιοδήποτε άλλο μήνυμα πλην της απάντησης σας θα διαγραφεί.
Έτσι, αν και σίγουρα δεν θα σας κρεμάσουμε, θα έχετε το περιθώριο να εκθέσετε τις απόψεις σας χωρίς να σας ενοχλήσει κανείς.
Δεν νομίζω ότι μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο.... Έχετε όσο χρόνο θέλετε.....

[Rose]

Συνεχίζοντας λοιπόν...

Ως Αυθεντικοί Ροδόσταυροι, είμαστε πάνω από όλα Θεραπευτές, αλλά όχι με την στενή έννοια της κλασσικής ιατρικής, αλλά με την ευρύτερη έννοια της Εσωτερικής Φιλοσοφίας, που διαπραγματεύεται όλα τα φυσικά και ψυχικά φαινόμενα του ατόμου και του σύμπαντος κόσμου.

Ως Σύμβουλοι Εσωτερικής Φιλοσοφίας¹, προσφέρουμε δωρεάν συμβουλευτική σε άτομα που χρήζουν ανάγκης.

Ο Ροδοσταυρισμός αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ολιστικά, δηλαδή, αντιμετωπίζει ταυτόχρονα το υλικο-αιθερικό, το συναισθηματικό (αστρικό), το νοητικό, και το πνευματικό του επίπεδο, και ως σύνολο² επιδιώκει να τον θεραπεύσει.  'Ενα από τα βασικά αξιώματα της Ροδοσταυρικής θεραπευτικής είναι ότι η ρίζα της ασθένειας, βρίσκεται στο αμέσως παραπάνω επίπεδο, και είναι αυτό που σιγά σιγά ξανα-ανακαλύπτει η σύγχρονη επιστήμη, αποδεχόμενη ότι η αιτία, πολλών ασθενειών είναι ψυχολογικής - συναισθηματικής φύσης.

Πολλοί Ροδόσταυροι του παρελθόντος ήταν επώνυμοι γιατροί, φιλόσοφοι, διακεκριμένοι επιστήμονες, ή ακόμα κοινωνικοί αναμορφωτές, και στηρίζονται στις βασικές αρχές της ολιστικής έρευνας, διάγνωσης, και αντιμετώπισης ασθενειών, ή ακόμα και κοινωνικών αδιεξόδων, με γνώμονα πάντα τον άνθρωπο, και το όφελος του συνόλου.

Στη Ροδοσταυρική Φιλοσοφία λοιπόν δεν νοείται να χορηγούνται συνθετικά φάρμακα που βλάπτουν σοβαρά την υγεία, ούτε φυσικά, να φιμώνονται καινοτόμες έρευνες, που ελευθερώνουν στην αγορά των φυσικών φαρμάκων³, λύσεις, που αντικαθιστούν, πλήρως τα συνθετικά φάρμακα, τα οποία προωθούνται από εταιρείες, με γνώμονα το κέρδος και όχι τον άνθρωπο.

Στην Ροδοσταυρική Θεραπευτική, κύριο εργαλείο διάγνωσης αποτελεί η Αστρολογία⁴, η οποία χρησιμοποιούνταν από γιατρούς μέχρι και πριν μερικές δεκάδες χρόνια, πριν ξεκινήσει ένας επιστημονικός σκοταδισμός, στην κυριολεξία, ένα κυνηγητό, της γνώσης στο χώρο της θεραπευτικής, προσπαθώντας να ελέγξουν την αγορά της ίασης, προς όφελος συγκεκριμένων παραγωγών, συνθετικών φαρμάκων.

Υπάρχει ένα τεράστιο πεδίο γνώσης, εργαλείων, και θεραπευτικών μεθόδων, και δεν έχει έννοια να σας τα παραθέσω όλα, που υπάρχουν στην αγορά, όμως θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω ενδεικτικά, αν θέλετε, μέσα από την εμπειρία μας, τι θα μπορούσε να συνδράμει εποικοδομητικά, έτσι ώστε το πνευματικό πεδίο αντίληψης των κλασσικών γιατρών να διευρυνθεί και να απομακρυνθεί από το επαγγελματικό αδιέξοδο που κάποια διαπλεκόμενα συμφέροντα έφεραν.

Αναμένουμε τυχόν ερωτήσεις ή απορίες, έτσι ώστε να συνεχιστεί ένας εποικοδομητικός διάλογος.
________________________________________________________________________________

¹ ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΟΧΙ ΠΡΟΖΑΚ!
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΧΑΠΙΑ
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

² 'Ενα παράδειγμα ολιστικής προσέγγισης στην Ψυχολογία.

Η Θεωρία της Αρμονίας υποστηρίζει πως ο κάθε άνθρωπος αποτελείται από τέσσερα διακριτά επίπεδα τα οποία καλείται να εναρμονίσει, έτσι ώστε να αισθάνεται υγιής.

1. Το Ενστικτώδες Επίπεδο: εξετάζει την ενστικτώδη νοημοσύνη (INQ-instinct quotient), διαπραγματεύεται θέματα όπως τις αιτίες της παθολογίας, συμπλέγματα, καταγραφές, ασυνείδητες λειτουργίες, και ερευνά βασικά ένστικτα ζωής, όπως η επιβίωση και η αναπαραγωγή.

2. Το Συναισθηματικό Επίπεδο: εξετάζει την συναισθηματική νοημοσύνη (EQ-emotional quotient), διαπραγματεύεται θέματα προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων από την πλευρά του συναισθήματος, και συναισθηματικές διαταραχές όπως φοβίες, εμμονές, καταθλιπτικά ή μανιακά επεισόδια.  
      
3. Το Νοητικό Επίπεδο: εξετάζει την διανοητική νοημοσύνη (IQ-intelligent quotient), διαπραγματεύεται δυσλειτουργικές σκέψεις, έλλειψη κατανόησης για την επίλυση καθημερινών προβλημάτων, παράνοιες, ψυχώσεις, και σχιζοφρένειες.

4. Το Πνευματικό Επίπεδο: εξετάζει την πνευματική νοημοσύνη (SQ-spiritual quotient), διαπραγματεύεται θέματα πνευματικότητας, όπως συλλογική συνείδηση, σκέψεις ανθρωπισμού, ηθικής, αρετής, αξιών, και υψηλών ιδανικών.

³ Οι σωστές τροφές είναι φάρμακα
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Τα βότανα είναι θαυματουργά
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

⁴ Ντάκου Φασιανού Θεοδώρα - Βασικά στοιχεία για την τέχνη της αστρολογίας

[Δ. Κουναλάκης]

Αγαπητή Rose, περιμένω να εκθέσετε τα συμπεράσματα μελετών που αφορούν στη δικής σας φιλοσοφία για την υγεία και, πολύ ευχαρίστως, να τα συζητήσουμε. Να υπενθυμίσω ότι οι έννοιες "μελέτη" και "συμπέρασμα" δεν είναι αποκλειστικότητα της "κλασικής ιατρικής" ή οποιουδήποτε θρησκευτικο-φιλοσοφικού κινήματος. Είναι, ίσως, το μοναδικό υγιές απόσταγμα της ανθρώπινης φύσης ανά τους αιώνες.

Εμένα δεν με κάλυψε. Δεν ξέρω οι υπόλοιποι. Τι λέτε;
Τώρα που το σκέφτομαι, εάν τα παραπάνω είναι επιχειρήματα, αξίζει τον κόπο να βγάλω ένα βιβλίο που μέσα από περιγραφές θα "αποδεικνύει" ότι υπάρχει παροδική ψύχωση κατά την κύηση. Γιατί όχι και εγώ....

[Rose]

Θα προχωρήσουμε σε ενδελεχή παρουσίαση και εκτενέστερη ανάλυση της παραπάνω συνοπτικής αναφοράς, την οποία καταθέσαμε, ως μία πρώτη εικόνα της Ολιστικής Ροδοσταυρικής προσέγγισης, η οποία Ροδοσταυρική προσέγγιση και μελέτη, έφερε την αναγέννηση των επιστημών στην Ευρώπη, από τα θεία νάματα της Αρχαίας Ελληνικής πραγματείας.

Θα παραθέσουμε τα απαραίτητα τεκμήρια και τις αποδείξεις που χρειάζεστε για να αντλήσετε, επιστημονικά, τα συμπεράσματά σας.  Προς το παρόν, να απαντήσουμε σε μία εκκρεμότητα...

Στην Αρχαία Ελλάδα, η θεραπευτική και η διδασκαλία ήταν δωρεάν, εξίσου και ο όρκος του Ιπποκράτη⁶. Δινόταν όμως από τους ασθενείς Δωρεές, ότι ήθελε ο καθένας, και ότι μπορούσε, στα Ασκληπιεία (ολιστικά λαϊκά θεραπευτήρια), για την υπηρεσία που πρόσφεραν οι θεραπευτές, οι οποίοι παρήχαν μία ολιστική προσέγγιση, δηλαδή και σωματική και πνευματική θεραπεία.

Αυτά που τα βρήκες;;;;;; έχουμε πηγή; το δωρεάν εννοώ.

Η Ελληνική πόλη κράτος μεταξύ των άλλων διευκολύνσεων που παρείχε στο σώμα των πολιτών συμπεριλαμβάνονταν και η δωρεάν παροχή ιατρικής περίθαλψης. Δημόσιοι γιατροί αμείβονταν από τις τοπικές κυβερνήσεις συνήθως σε ετήσια βάση με σκοπό να προσφέρουν τις απαιτούμενες ιατρικές θεραπείες στους κατά περίπτωση ασθενείς.

Η παροχή της δημόσιας ιατρικής πρόνοιας θεωρούνταν ως κάτι δεδομένο για τους νομοθέτες. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο πως οφείλεται στο νομοθετικό έργο του Σόλωνα, γεγονός που συνηγορεί στην αρχαιότερη θέσπιση του θεσμού. Οι γιατροί αναφέρονται από τον Όμηρο ως ειδική κατηγορία ανθρώπων (Homer, Odyssey, xvii,382-384) ενώ στον Πλάτωνα κατατάσσονται στην πεζή κατηγορία των τεχνιτών (Plato, Gorgias,445b).

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης διασώζει μία διαταγή του νομοθέτη Χάροντα ο οποίος είχε διατάξει όλοι ανεξαιρέτως οι ιδιώτες να δέχονται τις φροντίδες γιατρού αμειβομένου με δημόσια έξοδα (Diodorus Siculus, xii.13). Για την περίπτωση της Αθήνας των κλασσικών χρόνων έμμεση πληροφόρηση παρέχεται από τα έργα του Αριστοφάνη.

Ο Δικαιόπολης στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Αχαρνείς» παροτρύνει τον φτωχό και τυφλό αγρότη να επισκεφτεί τον διάσημο χειρούργο Πίτταλο ( Aristophanes, Acharnians 1027-1032) ενώ στο έργο «Σφήκες» είναι ο μισολιπόθυμος Λάμαχος που ζητάει έναν δημόσιο χειρούργο (Aristophanes, Wasps 1432). Σχολιαστές αναφέρουν πως ο «δημόσιος χειρούργος» εκλέγονταν με δημόσιες μεθόδους και πρόσφερε ιατρικές υπηρεσίες χωρίς πληρωμή (Suidas s.v, Scholiast ad Aristoph. Acharn. 1030).

H αναφορά στην ειδική αυτή κατηγορία γιατρών γίνονταν με τους ακόλουθους όρους : Ο δημόσιος ιατρός, ο δημοσιεύων ιατρός, ο δημοσιεύων, ο ιατρός. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους γίνονται γνωστοί με την ορολογία «αρχίατροι».

Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Rose]

Ας δούμε μία σύγχρονη έρευνα ως πρόλογο, που συνδέει τον Ιπποκράτη και την σύγχρονη τάση προς την ολιστική προσέγγιση στη θεραπευτική.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Hippocrates Now! A resource for recovering our links with the wellsprings of Western Herbal and Naturopathic Medicine

Here are some essays based on my research into holism in ancient Greek / Hippocratic medicine.

[spoiler]Article 1: Sources of Holism in the Hippocratic Corpus
A comparative approach using the Caraka Samhita of Ayurveda

Vicki Pitman MPhil, URHP IFA, AoR

Introduction

This paper reports the results of an investigation into sources of holism in the ancient Greek medical theory and practice as found in the Hippocratic Corpus. The Corpus is the surviving record of the ideas and practices of physicians of the 5th and 4th centuries B.C. which deeply influenced Galen and became the foundation for western medical tradition. The research was prompted partly by a perceived gap in understanding and a lack of awareness on the part of contemporary practitioners in western disciplines of any substantial body of ancient or traditional precept and practice for their field. Many have heard of Hippocrates and one or two famous sayings are attributed to him, but few know anything more than this. This lack of connection among complementary medicine practitioners in western disciplines with any historical tradition is in contrast with practitioners of Chinese or Indian traditional medical systems.

The aim was also assess the some of the record of holistic precept and practice, collate it under certain headings and to make it more accessible to colleagues in the field of complementary medicine. Extensive quotations of Hippocratic writers were included in order that they could be allowed to speak for themselves as far as possible. To enhance the investigation a comparative method was used using a classic text of Ayurveda. Ayurveda is a holistic system both historically contemporary with that of Hippocrates and extant today. The comparative text used was Caraka Samhita. Due to restraints of time and space, this report will concentrate on the findings in the Greek record

“ Perhaps you … have heard what good doctors say when a patient comes to them with sore eyes… They say … that to think that one could ever treat the head by itself without the whole body is quite foolish. On that principle then, they apply their regimens to the entire body and attempt to treat and heal the part in conjunction with the whole.” Plato: Charmides, 156b,c.

Plato’s fifth century B.C. report on ancient medical practice is striking in its similarity to the approach of modern practitioners of complementary holistic medicine. Indeed, so striking is it that it prompted questions such as

1. Is it possible that the origins for the contemporary holistic approach are to be found in "that principle" on which these ancient Greek physicians based their work?

2. What else is there in their work which is still either germane to, or reflected in contemporary practice?

The answer to the questions is important for several reasons.

1. Many practitioners of CAM are attracted to the study of non-European traditional medical systems because they are seen to offer a mind-body-spirit approach within a philosophy such as taoism, or samkhya. Thus they are perceived to be historically holistic in contrast to western scientific medicine and, since they have survived into the modern era, to be both ancient and modern. Among the general public too there is more familiarity with the terms and concepts such as qi, yin and yang, and prana and tridosa than with that what may be termed traditional western medicine, for example pneuma and humours. Not only practitioners but the general public are unaware of a western medical tradition of any validity going back 2,500 years or more. The reasons for this situation are complex and not the topic of this paper.

2. Western disciplines of complementary medicine, such as osteopathy, naturopathy, herbal medicine, chiropractice and massage can seem from the outside to be discrete, lacking in any common principles . (Integrated Health Care 1997) Compared to practitioners of acupuncture or Ayurvedic medicine, practitioners are not educated in any detail about a historical tradition of precept and practice.

3. Apart from other considerations, is the reason for this lack of connection to the ancient traditions due to an absence in ancient medicine of a substantial body of precept and practice which is valid for today’s practitioners or to an absence of a western model holism of sufficient substance to be of use?

What to call contemporary non-medical health care is itself fraught with difficulties. Historically terms which describe what is practised today have been taken into the scientific medical model, e.g. originally a physician was one who studied nature, phusis, and based his practice on what was readily available in the natural world a practice that originated in ancient Greece. The designates “complementary” and “alternative” are used but are objectionable as they define it only in relationship to the culturally dominant scientific medicine. Previously it has been called “natural” medicine by its adherents to emphasise a more simple less technological hence more safe medicine of herbs, diet and manipulative techniques. This seems to have now been largely discontinued partly on the grounds, that just because something is natural doesn’t mean it is safe. However, the epithet is not without merit in the light of the Hippocratic approach as we shall see. “Traditional medicine” is perhaps more helpful, but in a western context this is associated more with exotic systems those of native to western culture. “Integrated” is another term which is currently in use more implying an integration of the alternative/complementary approach – whatever it is to be called - into mainstream health care. I prefer the epithet holistic because the practices we find among adherents are premised on the idea of a mind-body-spirit whole.

Literature

The primary ancient text used for the study was the translation of the Hippocratic Corpus made by W.H.S. Jones for the Loeb Classical Library (Heinemann, 1972, 1979, 1982) and recently enlarged by translations of Potter and Smith (Heinemann 1988, 1994, 1995). The Medical Writings of Anonymous Londinensis (Jones 1947), and the writings of ancient philosophers were also used (Kirk, Raven, Schofield 1983, Watt, 1987, Hamilton 1951). The Hippocratic Corpus was compared to the Caraka Samhita, a work of the 1st century AD, whose roots are thought to lie in earlier 6th century medical practice (Zysk, 1991). A samhita is a compendium and while Caraka includes different views on medicine, these are ultimately harmonised under one authoritative voice. Caraka exhibits a concern with a rational as opposed to a religious approach and is influenced by philosophical schools derived from the Upanishads: primarily that of Samkhya philosophy.

Knowledge about ancient Greek medicine is almost exclusively gathered and transmitted by Classics scholars and archeologists, with more recently sometimes insights gained from medical anthropology. For the past one hundred fifty years these scholars have tended to be influenced by the predominance of the scientific medical model as they assessed ancient medicine. For this reason, the value of ancient practice as coherent and efficacious has been largely dismissed. (Jones1981, Lloyd, 1978, 1987.Longrigg 1993). A change came with the publication of Dioscorides on Pharmacy and Medicine, Riddle 1985). The sympathetic journalist Barbara Griggs (1997) provided a useful modern history of herbal medicine and included some information on ancient practice. Also a few practitioners western herbal medicine have begun to research historical practice of traditional European medicine in order to recover its insights for contemporary practice (Holmes 1993, Mills 1991, Tobyn 1997). While very welcome, these have not produced a detailed account of the most ancient source material.

Holism is a relatively new term in modern parlance. Pietroni (1990 16-27) traces the first use of holism among writers and thinkers in modern times to J.C. Smutts’ Holism and Evolution and through Lovelock’s Gaia Hypothesis and Weiss and Bertanfly’s General Systems Theory). To an extent what is now call holism can viewed as a revival of the 19th century idea of vitalism. (Mills, 1991, refers to the 19th century debate between vitalistic mechanistic paradigms, and prefers the “organicism” of Leibniz and Whitehead.) The term itself comes from the Greek holos, a whole. There is a close linguistic association between wholeness and wellness. Our words health and heal come from the Germanic hael, whole. The relationship between parts and wholes and health and healing are important to writers in the Corpus. (Regimen I)

Methodology

The method adopted was to identify concepts about holism common to contemporary holistic/ complementary medical practice and then investigate, or “interrogate” the Hippocratic Corpus for evidence of these. Similarly, concepts representing holism in Caraka were investigated and the two compared.

The research was supervised by scholars in the fields of Classics and Ayurvedic medicine. By these three means the study sought to avoid projecting back onto the past, modern ideas and to ground any discussion of the tradition in sound scholarship.

The investigation was informed by research on ancient medicine and philosophy by Classics scholars. It was also informed by my professional knowledge about current practice in herbal medicine and naturopathy and the point of view of a complementary medicine practitioner. In this respect it is analogous to the development in Classical scholarship of re-examining sources to discover more about the role of women in the ancient world and bringing to light knowledge which had previously been ignored or obscured.

Additionally, to test if ancient practices hold validity in today’s context they were compared with practices in Ayurveda as represented in the Caraka Samhita and practiced today. Observations and interviews were carried out in Ayurvedic clinics in the U.K. and in India.

Due to restraints of time and space, this report will concentrate on the findings in the Greek record.

Holistic concepts of contemporary complementary medicine were identified as:

1. The Vital Force

2. The wisdom of the body

3. The mind, body spirit connection

4. The relationship between health and disease

5. Treatment to support healing processes and balance the body.

6. Treat the individual not the disease

7. The participatory role of the patient; the patient-practitioner partnership.

Featherstone and Forsyth, (1997, 24-27) have sought to outline the distinctions in approach between the bio-medical and holistic models. The authors distinguish holistic medicine by the following criteria:

•
Responding to the person as a whole (body, mind and spirit) within the context of their environment (family, culture, and ecology)...
•
A willingness to use a wide range of interventions, from drugs and surgery to meditation and diet...
•
An emphasis on a more participatory relationship between doctor and patient and awareness of the impact of the 'health' of the practitioner on the patient. (Physician heal thyself.)

Discussion

The nature of ancient medical practice in both cultures is illuminated and set within respective historical and philosophical contexts. Both medical traditions were closely related to movements in philosophical thought. Caraka shows influence of the six classical schools emerging from the Upanishads, although samkhya philosophy is most in evidence, indeed the samkhya found in Caraka represents the earliest record of the ideas of this school. The Corpus shows the influence of the important ideas discovered about nature by the phusikoi, a divers group of thinkers who “invented the idea of the naturalness of nature” (Lloyd). It is especially important to emphasize this point in relation to the Corpus as, since the scientific revolution, a cultural bias has tended to play down medicine’s philosophical-spiritual side and highlight only the proto-scientific aspects.

For those not familiar with Hippocrates, as I was not, it is necessary to explain a little about this early source of ancient medicine. Although we know that there was a famous physician of the 5th c. B.C. called Hippocrates, today it is not certain if he is the author of any of the writings which are collectively called the Hippocratic Corpus. (Scholars have considered this “Hippocratic Question” for several decades without finding a solution) What is known is that the roughly sixty treatises which comprise the Corpus were by several authors in Ionian Greek over a period of about one hundred fifty years in the 5th – 4th centuries BC. The name Hippocrates is fundamental to western medicine. Various sayings such as “you are what you eat” are often attributed to him but seldom if ever are references given so that one can look it up and find out what else he might have said. Few today outside the realms of Classical scholarship appreciate the scope or detail of ancient medicine. Classical scholarship is of course necessary and very welcome; yet it has its limitations.

Most Classics scholars are for instance, embedded in the scientific culture of the modern west and this is reflected in how they interpret the evidence for ancient medical practice. Sometimes the ancient writings are examined by medical doctors, but they tend to concentrate on the ethical aspects and discount the efficacy of the actual medical practice. One scholar wrote that the 19th century physican and classicist M.P.E. Littre was “the last commentator for whom the Hippocrates was alive and meaningful in day to day medical practice.” (Smith, 1979, 31)

Different, sometimes completely contradictory voices and views are represented, which is not surprising given the time scale. Some treatises are considered to be polemical and rhetorical works defending a particular theory of medicine or persuading a lay audience of the value of the art and craft (techne) of medicine and of distinctiveness. These treatise attempt to persuade the reader that medicine is worthy of status and recognition . Others are case notes recording the progress of diseases in individuals. Some are thought to be lectures or information for the training of student physicians. They were produced in an era when writing was relatively new and itself undergoing dramatic change as ideas were beginning to be expressed in prose rather than poetic forms. There is no complete agreement among the various authors on either the causes or treatments of disease. However underlying all the arguing and diversity of opinion and practice, the treatises do convey a foundation of agreement about disease and wellness which is displayed in the most authoritative of the treatises. (Jones, 1972 xxix)

Background to Ancient Medicine

Jones (1972) characterises the Corpus as having: 1) a religious element, “generally discarded”; 2) a philosophic element still strong; and 3) a rational element relying on accurate observation and accumulated experience, which concluded that disease and health depended on environment and the constitution of the person.

Since the scientific and technological revolutions, scholarship has played down the value of the first two and concentrated on the third. Hippocratic writings have been investigated to see if the physicians practiced any kind of proto-scientific experimentation for example. My investigations convinced me that although conventional religion was not part of the ancient physician’s world, a philosophy about the divine nature of the natural world and the universe certainly was.

In the 6th century B.C., just before the writing of the Corpus, ancient philosophy, indeed philosophy itself, was just being invented. A paradigm shift was occurring in human thought from a magico-religious understanding to one based on rational thought. In Greece, thinkers were exploring and investigating the natural world in a new way. Nature and the cosmos constitute a macrocosm and man’s place in this is that of a microcosm of the divine whole.

In spite of the arguments and variety in the view points put forward, a general picture of a Greek Cosmic Scheme does emerge. (See Appendix)

Instead of finding an explanation of the universe and physical phenomenon with reference to non-human agencies such as anthropomorphized deities and super-natural demons, the thinkers sought to understand and explain phenomena through a study of natural forces. Hence the term they used for themselves and their activity was phusikon, the study of "phusis" or nature. Ionian thinkers such as Thales, Anaxagoras, Anaximander, Heraclitas, followed later by others from Western Greece (modern southern Italy ) such as Pythagoras, Empedocles and Alcmaeon gave very individual accounts within a core of agreement. Taken together they represent what has been called the spiritual discovery of the kosmos (Vlastos). As a corollary, human life could be viewed as free from magic and/or supernatural interventions. This philosophical and medical journey was part of man’s movement away from a magico-religious view to a rational one. But, importantly, to these ancient thinkers rational and reason were concepts which were not set in opposition to divinity or spirituality but part and parcel of the divine. Nature is divine. The Greek word for universe, kosmos, means both order and beauty and it was conceived of as a great sphere, and a holon or divine whole.[/spoiler]

[Rose]

Επίσης...

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

The Nature of the Whole, Holism in ancient Greek and Indian Medicine Motilal Barnasidass, New Delhi, 2006 (ISBN 8120827341)

Comparative guide to early western medicine and Hindu models. part of a Indian Medical Traditions series.

[Rose]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Αρχαία Μυστικά Θεραπείας         
Συγγραφέας: Dian Dincin Buchman, Ph.D.
Εκδόσεις: ETRA
 
[spoiler]Λίγα λόγια για το βιβλίο

Από τα πανάρχαια χρόνια ο άνθρωπος έψαχνε τα φάρμακά του στη φύση. Πολλές από την αρχαίες θεραπευτικές πρακτικές επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας και δίνουν ανακούφιση με πολύ καλά αποτελέσματα σε πολλές από τις καθημερινές μας ενοχλήσεις.

Από τις διάφορες τεχνικές του μασάζ που συνεχίζουν να εφαρμόζονται μέχρι και τις ημέρες μας από τους θεραπευτές και το τεράστιο εύρος γνώσεων των αρχαίων Αιγυπτίων για τα βότανα και τη φυτοθεραπεία, έως και τα Ευρωπαϊκά λουτρά που μπορεί ο καθένας να εφαρμόσει στο σπίτι του, αυτές και άλλες μορφές θεραπείας είναι συνήθως οι πιο ασφαλείς, οι πιο αποτελεσματικές και οι πιο φτηνές από τις επιλογές που μάς είναι διαθέσιμες.

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται εκατοντάδες τέτοιες αρχαίες πρακτικές, καλύπτοντας με αλφαβητική σειρά δεκάδες από τις σύγχρονες ασθένειες. Σε κάθε πάθηση περιλαμβάνονται το λιγότερο 3 και πολύ συχνά πάνω από 10 διαφορετικές πρακτικές θεραπείας. Οι θεραπείες έχουν ενταχθεί σύμφωνα με τον τύπο της θεραπευτικής αγωγής, όπως: Νερό (εμποτισμός, λουτρά), Κίνηση (stretch, γυμναστική, άσκηση), Χέρια (μασάζ και bodyworks), Γη (φυτά και βότανα), Αναπνοή (τεχνικές αναπνοής), Ζώα (τρόφιμα από το ζωικό βασίλειο όπως είναι τα αυγά, το ψάρι, τα έλαια κ.λ.π) και Πνεύμα (διαλογισμός, οραματισμός, διαυγές ονείρεμα). Το βιβλίο αυτό δεν θα πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι αφού συνδυάζει την ευκολία στη χρήση με την εμπεριστατωμένη εξειδίκευση, καθώς είναι γραμμένο από έναν από τους ειδικούς στο τομέα της επιστήμης της υγείας.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

Η Dian Dincin Buchman είναι συγγραφέας των βιβλίων: Herbal medicine, ABC's of Natural Beauty, και The complete book of water Therapy. Πρωτοπόρος της εναλλακτικής ιατρικής, συγγραφέας, ακτιβίστρια και πρώην πρόεδρος του American Society of Journalists and Authors.[/spoiler]

[Rose]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Meditation on Demand
New research reveals how meditation changes the brain

[spoiler]In the fall of 2005, the Dalai Lama gave the inaugural Dialogues between Neuroscience and Society lecture at the Annual Meeting of the Society for Neuroscience in Washington, DC. There were over 30,000 neuroscientists registered for the meeting, and it seemed as if most of them attended the talk. The Dalai Lama’s address was designed to highlight the areas of convergence between neuroscience and Buddhist thought about the mind, and to many in the audience he clearly achieved his objective. There was some controversy over his being invited to deliver this lecture insofar as he is both a head of state and a religious leader, and for that reason he largely stuck to his prepared text. But he strayed from the text at least once, reminding the audience that not only was he a Buddhist monk but also an enthusiastic proponent of modern technology.

Elaborating, he shared a confidence with the audience, telling the audience of scientists that meditating was hard work for him (even though he meditates for 4 hours every morning), and that if neuroscientists were able to find a way to put electrodes in his brain and provide him with the same outcome as he gets from meditating, he would be an enthusiastic volunteer.  It turns out that a recent set of experiments, from researchers at MIT and Stanford, moves us a step closer to making his wish a reality.

The Dalai Lama’s interest in neuroscience has been reciprocated by at least some members of the neuroscience community. Reasoning that studying the brains of people who meditate might lead to novel insights about the human brain, investigations of long-term meditators has been fertile ground for scientific investigation, with some of the more rigorous work emerging from Richard Davidson’s laboratory at the University of Wisconsin. From the perspective of neuroscience, meditation can be characterized as a series of mental exercises by which one strengthens one’s control over the workings of their own brain. The simplest of these meditation practices is ‘focused attention’ where one concentrates on a single object, for example one’s breath. When expert meditators practiced focused attention meditation, demonstrable changes were seen using fMRI in the networks of the brain that are known to modulate attention. A second set of experiments studied long-term meditators practicing ‘open monitoring meditation’, a more advanced meditation practice which in many ways is a form of metacognition: the objective is not to focus one’s attention but rather to use one’s brain to monitor the universe of mental experience without directing attention to any one task. The unexpected result of this experiment was that the EEG of long-term meditators exhibited much more gamma-synchrony than that of naive meditators. Moreover, normally human brains produce only short bursts of gamma-synchrony. What was most remarkable about this study was that long-term meditators were able to produce sustained gamma-activity in a manner that had never previously been observed in any other human. As such, sustained gamma activity has emerged as a proxy for at least some aspects of the meditative state.

Gamma Waves

But what causes gamma rhythm? And are there any potential benefits of sustained gamma-activity? The strongest hypothesis for the cellular mechanisms underlying generation of the gamma rhythm is that it is due to the activation of fast-spiking interneurons in the cerebral cortex.  In two new papers to be published in Nature, the laboratories of Christopher Moore and Li-Huei Tsai at MIT and Karl Deisseroth at Stanford tested this hypothesis directly.  The experimenters utilized optogenetics, developing custom-designed viruses to infect only the fast-spiking interneurons of either the prefrontal or barrel cortex in mice with genetically engineered, light-sensitive cation channels.  Then, they inserted fine optical fibers into the relevant region of the cortex, allowing light to be delivered to the infected neurons and thereby activating only the fast-spiking interneurons. (In essence, this allowed them to switch particular brain cells on and off.) In both experiments, selectively stimulating the fast-spiking interneurons evoked gamma oscillations, thereby confirming the hypothesis that these neurons drive the gamma rhythm[/spoiler]

[Rose]

Μία αρκετά ενδιαφέρουσα έρευνα πάνω στον Διαλογισμό.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Research on Transcendental Meditation

More than 600 scientific studies verifying the wide-ranging benefits of the Transcendental Meditation technique have been conducted at 250 independent universities and medical schools in 33 countries during the past 40 years.

[Rose]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

The Scientific Study of Dreams: Neural Networks, Cognitive Development, and Content Analysis

[spoiler]The Scientific Study of Dreams presents a new neurocognitive model of dreams that draws from empirical research to explain better the process of dreaming and the nature of dream content. Until now, dream studies have been limited in their usefulness, but recent advances in neuroscience, dream content analysis, cognitive linguistics, statistics, and computer software have made it possible to revitalize this area of research with the use of scientific methods.

Domhoff's neurocognitive model helps explain the neural and cognitive bases for dreaming. He discusses how dreams express conceptions and concerns, and how they are consistent over years and decades. He also shows that there may be limits to understanding the meaning of dreams as there are many aspects of dream content that cannot be related to waking cognition or personal concerns. In addition, the book includes a detailed explanation of the methods needed to test the new model as well as a case study of a comprehensive dream journal. Particularly valuable is a discussion of a new system of content analysis that can be used for highly sophisticated studies of dream content. In this provocative book, Domhoff sets forth a convincing argument that will encourage a resurgence in dream research among both new and established cognitive psychologists and neuropsychologists.[/spoiler]

[Rose]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Past Lives…Scientific Evidence

by Dr. Dorothy Neddermeyer, PhD

[spoiler]Edgar Cayce, known as the most prolific prophet of our time, was the first to bring past lives to light in the 20th Century. His many readings are archived at the Association for Research and Enlightenment center in Virginia Beach, Virginia.

A convincing form of confirmation that we live more than one life is demonstrated by those who have experienced past lives via hypnotic regressions. The details are documented in many countries, and authenticity of many of these examples cannot be disputed or an alternative explanation offered.

Established by Hazel Denning, PhD, 1980, IARRT, the International Association for Regression Research & Therapies Inc., is the first professional organization for regression practitioners. IARRT provides education and research in past life regression and metaphysical healing. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος.

The scientific community more often than not refutes the proof of past lives. However, there are many scientific examples, some of them very convincing. In a case reported by Dr. Morris Netherton (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος), an eleven-year-old boy who when under hypnosis was taped speaking in an ancient Chinese dialect. This astonishing taped regression was taken to a Professor at the Department of Oriental Studies at the University of California, where it was found to be a recitation from a forbidden religion of ancient China. (Fisher 1986:202.)

In the past ten years, multiple independently researched reincarnation cases have emerged, which reveal that from lifetime to lifetime, people have the same facial features, personality traits, passions and even linguistic writing style. The most compelling cases involve those in which children have spontaneous memories of a past lifetime that can be factually verified. The case of James Leininger, aired on ABC Primetime in 2005, and the case of Anne Frank/Barbro Karlen, are examples. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Walter Semkiw, MD the author of, Return of the Revolutionaries: The Case for Reincarnation and Soul Groups Reunited and Born Again, independently researched reincarnation cases that demonstrate objective evidence of reincarnation, including the cases of neurosurgeon Norm Shealy, Police Captain Robert Snow, Asst. Fire Chief Jeff Keene and author William Barnes.

The case of Robert Snow, a Captain in the Indianapolis Police Department, in charge of the Homicide Division, was initiated on a dare by a fellow police officer. Captain Snow, in his book, Looking for Carroll Beckwith, relates that he only did a regression so that it didn’t look like he had “welched on the dare.” Captain Snow did not believe in reincarnation and did not expect to have a meaningful experience. Captain Snow researched Beckwith’s life by studying an extensive diary found in Bethwith’s belongings. Of the 28 specific memories Snow documented from the regression, such as the painting of a hunchback woman, 26 were verified through his research. Though initially reluctant to accept reincarnation as the basis for his regression experience, Captain Snow finally came to the conclusion that he was Carroll Beckwith in a prior lifetime. Snow states that the evidence he compiled would stand up in a court case and that no plea-bargaining would be offered if it were a murder case. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος.

Past lives can also be derived from spontaneous memories and confirmed in past life regressions. William Barnes, author of, Thomas Andrews, Voyage into History, started having spontaneous past life memories when he was a child. Thomas Andrews, Voyage into History, is the story of Tommie Andrews, Titanic’s designer. Barnes’ motivation for writing this book is, in part, to clear Tommie’s name of any wrongdoing in the context of Titanic’s sinking. In a recorded regression into the life of Thomas Andrews, Barnes spoke with a heavy Irish accent as he describes the ordeal of Titanic’s sinking and relives his death on the deck of the great ship. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος.

Jenny Cockell had memories of being in Ireland. She remembered facts about her previous life, such as the name of her eight children. As a child she drew a picture of a church and a map of her childhood town, with an accurate description of her house etc. The impact of these memories disturbed her day-to-day functioning to the degree she consulted a hypnotherapist. After many past life regressions and armed with a list of several items—including two oval-shaped photos, one of her and a child and the other of a soldier. She went back to the town where she lived. She not only found the house with a rabbit hutch in the back (now in disrepair) where she died at a young age, leaving her eight children motherless, she found and met seven of her living adult children from that life time. Her oldest child, a son, although reluctant to meet with her eventually agreed. Together they compared memories—only one item on Jenny’s list of memories remained unsubstantiated by him. The ABC TV program 20/20 documented the reunion including a birthday party with her oldest child.

he most profound researched proof of past life connections is documented by National Geographic DNA journey. www3.nationalgeographic.com/genographic/index.html You can explore your own genetic journey with Dr. Spencer Wells, Deep Ancestry: Inside the Genographic Project. DNA analysis includes a depiction of your ancient ancestors and an interactive map tracing your genetic lineage around the world and through the ages.

Diba Ayten Yilmaz, Past Life Regression Therapist, Turkey wrote. “One of my clients is a 39 years old woman, who is a computer engineer in IBM Turkey. At the first meeting she mentioned that she had felt an attraction to Russia since childhood. She found herself as a woman in Russia in the first Past Life Regression Therapy session.

She sent her DNA sample to Genographic Project of National Geographic. The results showed her origin goes to Russia!

In the second regression session she found herself as a young woman in a small village, which she called Lappland. She had been killed by German soldiers along with the entire village.

After this session we both wanted to know where is Lappland and does it exist? She searched on the Internet and saw that there was an area called Lappland in Sweden!

The second question was about the German soldiers! Yes, the German soldiers had killed all the people in the small village of Lappland in the late period during World War II.

The amazing thing is; after our session she checked her Genographic results again on National Geographic. The NG follows and updates the DNA journey results and saw that her DNA has a connection to Lappland!

If you want to see her DNA results I can send it to you. You can check your DNA results on NG or do you know someone who has checked?” Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος.

Association for Research and Enlightenment website: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος.

Dorothy M. Neddermeyer, PhD, Hypnotherapist and Past Life Regression therapist, author, 101 Great Ways to Improve Your Life. Dr. Neddermeyer empowers people to view life’s challenges as an opportunity for Personal/Professional Growth and Spiritual Awakening. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος[/spoiler]

[Rose]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Past Life Regression: Post-Session Survey

IARRT is conducting a large study to statistically measure the effectiveness and benefits of past life regression therapy from the perspective of the clients who experience it. This brief questionnaire survey is designed for any therapist who uses past life regression as part of their therapy practice.

[spoiler]Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Case Studies

NEW Mitral Valve Prolapse - Healing is Possible
Severe Migrane Headache Recovery
Hypnosis and Regression Work
Emotional Abuse Victimization
Weight Issue
Spiritual Enlightenment

If you are an IARRT member-practitioner and would like to enter one of your case studies for inclusion here, please follow these guidelines:
Please forward your case study to Carol H. Knoll, by e-mail, for posting to this website.

Case Studies should contain but not be limited to:

Presenting problem
Triggering event in this lifetime
Pattern of Behavior in this lifetime
Hidden problem
Past life cause
Resolution
Effective results
Follow-up
Change client's first name, no last name
Practitioner name (none will be shown online)

Please read presented case studies for example of submission.

These case studies should not be marketing pieces for the Practitioner. They are designed so that a prospective client to PLR will have a basis to judge the effectiveness of past-life regression.[/spoiler]

[Rose]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

ΕΝΙΑΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗ

Μπορεί η Ολιστική Ιατρική να Ενωθεί με τη Συμβατική Ιατρική;
Γράφει η Σάση Χότζογλου
Posted: Μαρτίου 31, 2011 in ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ -ALTERNATIVE MEDICINE   

[spoiler]
Σε πολλά μέρη του κόσμου μελετάται σοβαρά η χρησιμοποίηση παραδοσιακών ιατρικών συστημάτων για την προαγωγή των παρεχομένων ιατρικών υπηρεσιών και για την πρόληψη και θεραπεία των ασθενειών, μιας και η σύγχρονη ιατρική, αν και έχει απομακρύνει μολυσματικές αρρώστιες και έχει ανακαλύψει ευνοϊκές δυνατότητες για την θεραπεία πολλών άλλων ασθενειών, έχει σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ν’ αντιμετωπίσει αρρώστιες, για τις οποίες η ορθόδοξη ιατρική δεν έχει ακόμη απαντήσεις.

Παρά το γεγονός ότι ακόμη και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγκάστηκε –σε μια από τις διασκέψεις του– να δώσει έμφαση στη χρησιμοποίηση ολιστικών θεραπευτικών μεθόδων, η γενική πεποίθηση των ιατρών είναι πως, αν η ορθόδοξη ιατρική συνεχίσει να έχει επιτυχίες στις θεραπείες, οι λεγόμενες εναλλακτικές θεραπευτικές θα εξαφανιστούν από μόνες τους. Όμως αυτό είναι απίθανο, γιατί η σύγχρονη ιατρική έχει τα αποτελέσματά της, αλλά επίσης έχει και τους περιορισμούς της, εξ αιτίας τους επιστημονικού τρόπου σκέψης της. Και σ’ αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνω πως αυτό το άρθρο δεν θάθελα να πάρει την μορφή ενός «κατηγορώ» στην εμπορευματοποίηση της ιατρικής και τα κέρδη της ασθενοκαπηλίας από τα καρτέλ των φαρμακευτικών εταιρειών, αλλά θα προσπαθήσω να βρεθεί πράγματι στα πλαίσια μιας Δημιουργικής Αντίστασης.

Διανύουμε μια περίοδο πρωτοφανών δυνατοτήτων στο χώρο της ιατρικής. Όμως, παρά τις συνταρακτικές αλλαγές, η κλασική ιατρική καθώς και οι κυβερνήσεις και η βιομηχανία φαρμάκων εξακολουθούν να αντιστέκονται, αφού το εμπόριο όχι μόνο καλά κρατεί, μα ανθεί όλο και περισσότερο.

Μπορούμε σχεδόν να αισθανθούμε τις τεκτονικές πλάκες της συμβατικής από την μια πλευρά και της ολιστικής ιατρικής από την άλλη να συγκρούονται μεταξύ τους, αναμορφώνοντας το τοπίο της ιατρικής αγωγής. Δεν υπάρχει, λοιπόν, αμφιβολία ότι βρισκόμαστε στην μέση της επανάστασης στην ιατρική περίθαλψη, η οποία μπορεί στο τέλος να ενώσει την καθιερωμένη ακαδημαϊκή ιατρική και την εναλλακτική προσέγγιση σε μια ενοποιημένη ιατρική. Τα σύνορα ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο κόσμους είναι απλώς τεχνητά εμπόδια, που δημιουργήθηκαν από την δυτική ιδεολογία που έχει διαχωρίσει την επιστήμη από την πνευματικότητα.

Η εποχή μας, με τα τόσα καλά, μα και επίσης με τόσα δεινά δημιουργεί στο σύγχρονο άνθρωπο αρκετά προβλήματα υγείας. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο γίνεται φανερό, πως ήρθε η ώρα της ένωσης των θετικών επιδράσεων της κλασικής ιατρικής και όλων των συμπληρωματικών μεθόδων θεραπείας, μιας και ο άνθρωπος έχει ανάγκη να επενδύσει στην φύση του και να αναπτύξει όλους τους μηχανισμούς αυτοίασης. Η κλασική ιατρική με την εμπειρία και την τεχνογνωσία μας οδηγεί στη σωστή διάγνωση. Η θεραπεία, όμως, χρειάζεται το συνδυασμό όλων εκείνων των μεθόδων που δυναμικά θα οδηγήσουν στην ενεργοποίηση του αυτοθεραπευτικού μηχανισμού. Ο συνδυασμός αυτός έρχεται όχι για να αναιρέσει κάποια επιστήμη, αλλά για να την συμπληρώσει. Έτσι λοιπόν, καλούμαστε όλοι μας να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός, αλλά μόνο συντονισμός που πρέπει να γίνει μεταξύ των δυο δυνάμεων που τελικά θα οδηγήσει σε μια δύναμη, αυτή της γνώσης και της υγείας.

Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες –που ήταν σταθμός υγείας και πολιτισμού– από τον Ιπποκράτη, τον Ασκληπιό, τον Εμπεδοκλή και όλους τους μεγάλους δασκάλους, δίδαξαν την ενότητα, την ολιστικότητα και την αρμονία στη ζωή. Την ολιστικότητα που προέρχεται από το όλον αντίστοιχα, δηλαδή την ψυχο-σωματοδιανοητική ολότητα του ανθρώπου. Όταν, λοιπόν, αντιληφθούμε την ολότητα του ανθρώπου τότε μπορούμε να βοηθήσουμε ούτως ώστε, όχι απλά ο ιστός που κρατά τα πάντα συνδεδεμένα να μην σπάσει, αλλά να ενώνεται πάντα έτσι ώστε το πνεύμα, η ψυχή και το σώμα να βρίσκονται σε μια εξαιρετική αρμονία (αρμός = σύνδεση).

Η φυσική αντιμετώπιση που προτείνουν οι λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες, σκοπό έχει να βοηθήσει στο να εναρμονιστεί ο άνθρωπος, να χαλαρώσει και τελικά να εξισορροπήσει, πράγμα που το έχει τόσο ανάγκη μετά από τις καθημερινές στρεσογόνες καταστάσεις που αντιμετωπίζει και που με την σειρά τους τον αρρωσταίνουν. Έτσι, πέραν των εξωτερικών επιδράσεων, καθίσταται απαραίτητο να ενεργοποιηθούν οι φυσικοί μηχανισμοί αυτοίασης, έτσι ώστε να υπάρξει εσωτερική βελτίωση στον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά και εξωτερική άμυνα, για να μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τις διάφορες δυσλειτουργίες που τον ασθενούν. Η Φύση είναι ο θεραπευτής του ανθρώπου, επειδή η Φύση είναι και άνθρωπος. Το σώμα μας είναι ευφυές, και όταν επιστρέφει στην Φύση, νιώθει ελεύθερο. Αυτό το συναίσθημα ελευθερίας και χαράς είναι ζωτικό –επιτρέπει το σμίξιμο της εσωτερικής και της εξωτερικής Φύσης. Από εδώ, λοιπόν, πηγάζει κάθε θεραπεία, εκτός από το λυπηρό γεγονός ότι η διανόηση, πηγαίνοντας ενάντια στη Φύση έκλεισε την πόρτα στην υγεία.

Υγεία: μια Έννοια με Πολλές Διαστάσεις

Η υγεία είναι το πιο πολύτιμο αγαθό, που όλοι το επιθυμούμε. Την μεγάλη αξία της υγείας καταλαβαίνει κανείς, όταν αρρωστήσει. Οι πρόγονοί μας γνώριζαν πολύ καλά την χρησιμότητά της στον άνθρωπο, γι’ αυτό και την τιμούσαν σε ναούς με μεγαλοπρεπείς θρησκευτικές τελετές. Πολύ χαρακτηριστικό είναι αυτό που είπε ο Συμωνίδης ο Κείος: «Υγιαίνειν άριστον ανδρί θνητώ», που σημαίνει ότι το καλύτερο πράγμα στην ζωή του ανθρώπου είναι η υγεία.

Σύμφωνα, τώρα, με το βιοϊατρικό μοντέλο, η υγεία αποτελεί έκφραση της φυσιολογικής λειτουργίας που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος. Η φυσιολογική αυτή λειτουργία καθορίζεται κυρίως με βάση τους επιδημιολογικούς δείκτες και τις βιοστατιστικές μετρήσεις, οι οποίες ανιχνεύουν παθολογικές παρεκτροπές από το «φυσιολογικό». Το δε «φυσιολογικό» προσδιορίζεται είτε σε αντιδιαστολή με τη νόσο είτε σε σχέση με τις αποκλίσεις από τη μέση τιμή διαφόρων βιολογικών παραμέτρων.

Η προσέγγιση αυτή αφορά κυρίως τη σωματική διάσταση της υγείας, ενώ φαίνεται να αγνοεί την ύπαρξη της ψυχικής και της κοινωνικής διάστασης. Όμως, ακόμα και η σωματική λειτουργία δύσκολα μπορεί να προσδιοριστεί ανεξάρτητα από το ευρύτερο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Επιπλέον, υπάρχουν και μεγέθη που ποσοτικά δεν προσδιορίζονται εύκολα. Η υγεία είναι μια έννοια με πολλές διαστάσεις. Θα αποτελούσε σαφή πτώχευσή της ως έννοια αν ο ορισμός της επικεντρωνόταν μόνο στις διαστάσεις που μπορούν να προσδιοριστούν βιοϊατρικά και να μετρηθούν, όπως η νοσηρότητα και η θνησιμότητα. Ένας ορισμός πρέπει να έχει τη γενικότητα που θα του επιτρέπει να συμπεριλάβει όλες τις διαστάσεις της προσδιοριζόμενης έννοιας.

Η υγεία εκτός από βιολογικό, είναι και κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο ενσωματώνει την ποιότητα των σχέσεων που διατηρούν οι άνθρωποι με το περιβάλλον τους, καθώς και μεταξύ τους. Όταν, λοιπόν, επιχειρείται να οριστεί η υγεία, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όχι μόνο τα φαινόμενα που σχετίζονται με την αρρώστια και το θάνατο, αλλά και τα φαινόμενα που αντανακλούν τη θετική υγεία (ψυχική και κοινωνική ευεξία, φυσική κατάσταση, δεξιότητες, δυνατότητες κ. ά.), όπως αυτά διαπλέκονται στο πλαίσιο ενός «ενιαίου συστήματος». Ένα σύστημα που αποτελείται από επιμέρους στοιχεία όπως: Την υγεία ενός οργάνου του σώματος ή ενός μέρους αυτού, μα και όλου του σώματος, καθώς και της ψυχικής διάστασης του ατόμου. Επίσης, την ατομική υγεία και την υγεία ενός πληθυσμού. Σ’ αυτήν ακριβώς την αντίληψη που απορρέει από την Γενική Θεωρία των Συστημάτων –σύμφωνα με την οποία κάθε σύστημα εντάσσεται μέσα σ’ ένα άλλο και κανένα σύστημα δεν είναι απομονωμένο- βασίζεται το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο, καθώς και ο ολιστικός προσδιορισμός της υγείας.

Το γεγονός ότι η επιστημονική σκέψη απελευθερώνεται έτσι από τις μηχανιστικές αντιλήψεις για το ανθρώπινο σώμα και από τον δυϊσμό σώματος-ψυχής, επιτρέπει να αναβιώσει η ολιστική αντίληψη για την υγεία. Η ολιστική αντίληψη αποκαθιστά την ενότητα σώματος-ψυχής, φωτίζοντας τη μελέτη των ψυχοσωματικών διαταραχών που παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια, και θέτει στο επίκεντρο του ορισμού της υγείας την έννοια μιας δυναμικής ισορροπίας. Η ισορροπία βιολογικών, ψυχικών, περιβαλλοντικών, κοινωνικών και συμπεριφερολογικών παραγόντων αποτελεί το περιεχόμενο της έννοιας της υγείας, σύμφωνα με την οποία: υγεία είναι η δυναμική ισορροπία του εσωτερικού με το εξωτερικό περιβάλλον, που παρέχει στο άτομο την δυνατότητα να ζει δημιουργικά, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του και τις επιδιώξεις του. Η ύπαρξη της δυναμικής ισορροπίας με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον σε ένα συγκεκριμένο οικολογικό πλαίσιο επιτρέπει στο άτομο να ανταποκρίνεται στις περιβαλλοντικές αλλαγές, διασφαλίζοντας έτσι την αρμονική σχέση με το περιβάλλον του. Η διατάραξη αυτής ακριβώς της αρμονικής σχέσης αποτελεί την βασική αιτία πρόκλησης της αρρώστιας, που μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικούς τρόπους και σε διαφορετικά επίπεδα(κυτταρικό, οργανικό, συμπεριφερολογικό, κοινωνικό).

Η Ανθρώπινη Ικανότητα της Αυτοίασης

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας γέρος γιατρός και κατοικούσε πάνω σ’ ένα ψηλό βουνό, μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά. Η φήμη του είχε απλωθεί σ’ όλη την χώρα και πέρα από αυτήν. Άνθρωποι με όλων των ειδών τις αρρώστιες έρχονταν από μακριά για να ζητήσουν την συμβουλή του. Είχε ένα μεγάλο μυστικό. Δεν έδινε φάρμακα. Έδειχνε στους ασθενείς πώς να παλέψουν, για να γλιτώσουν από την αρρώστια. Τους μάθαινε να παλεύουν…

Οι σκέψεις μας και η μάθηση είναι αυτά που δημιουργούν την φυσική μηχανή… οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι συγκινήσεις γίνονται μόρια που είναι νευροπεπτίδια στον εγκέφαλο. Τα νευροπεπτίδια μεταφέρουν τους φόβους μας και τις ανησυχίες μας, τα όνειρα και τις ελπίδες μας σε κάθε γωνιά της ύπαρξής μας. Και σήμερα πλέον γνωρίζουμε πως αν έχουμε λυπημένες σκέψεις, θα έχουμε μια λυπημένη καρδιά, μια λυπημένη επιδερμίδα, ένα λυπημένο συκώτι –κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά. Σύμφωνα με τον φυσικό Μπέριλ Πέιν, «οι σκέψεις, κωδικοποιημένες ως νευρικά ερεθίσματα, ταξιδεύουν κατά μήκος των νευροαξόνων (οι αξονικοί κύλινδροι των νευρικών κυττάρων) ενεργοποιώντας τους μύες και τους αδένες, με τον ίδιο τρόπο που τα τηλεφωνικά μηνύματα ταξιδεύουν μέσα σε καλώδια με την μορφή ηλεκτρικών σημάτων». Όσο περισσότερα γνωρίζουμε για τα νευροπεπτίδια, τόσο δυσκολότερο είναι να δούμε το νου και το σώμα με τον παραδοσιακό τρόπο. Και «είναι πολύ πιο λογικό, σήμερα, να μιλάμε για μια ενιαία οντότητα σώματος-νου», σύμφωνα με την Κάντας Περτ, πρώην επικεφαλής του τμήματος Χημείας του Εγκεφάλου στο Αμερικάνικο Εθνικό Ίδρυμα Υγείας.[/spoiler]

[Rose]

Συνέχεια του προηγούμενου...

[spoiler]Οι επιστημονικές έρευνες, λοιπόν, αποδεικνύουν ότι το μυαλό και το σώμα είναι αλληλένδετα. Ο τρόπος, δηλαδή, με τον οποίο σκεφτόμαστε και συναισθανόμαστε επιδρά πάνω στην υγεία μας, και η μοντέρνα επιστήμη δεν διστάζει πλέον να ομολογήσει μια παλιά αλήθεια που λέει πως «όλες οι ασθένειες ξεκινούν από την ψυχή». Και οι τελευταίες στατιστικές λένε πως το 85% των ασθενειών είναι ψυχογενείς ή προκαλούνται από το μυαλό, από τον τρόπο σκέψης μας και έκφρασης των συναισθημάτων.

Ο ψυχοανοσοβιολόγος Άρθουρ Στόουν δε, διαπίστωσε μετά από έρευνες πως οι άνθρωποι που γελάνε παράγουν περισσότερη ανοσφαιρίνη Α, που συμβάλει επίσης και στην ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού. Ενώ αντίθετα η μελαγχολία και η πίκρα κάνει τον οργανισμό να εκκρίνει περισσότερη κακή χοληστερόλη, και το στρες να αυξάνει κατά πολύ τις τρανζαμινάσεις, που η υπερέκκρισή τους αλλοιώνει την κατάστασή του της υγείας του ήπατος. Επίσης, πριν από δέκα χρόνια ανακαλύφθηκε ότι στα έντερα και στα λευκά αιμοσφαίρια υπάρχουν δίκτυα νεύρων. Παλαιότερα πιστεύαμε ότι κάτι τέτοιο υπήρχε μόνο στον εγκέφαλο. Αυτό σημαίνει ότι όταν είμαστε θλιμμένοι ή ανήσυχοι, τα σπλάχνα μας και τα λευκά μας αιμοσφαίρια είναι θλιμμένα και ανήσυχα. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν είμαστε νευρικοί οι αναλύσεις δείχνουν υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης ακόμα και μέσα στα αιμοπετάλια, δηλαδή τα κύτταρα του αίματος είναι νευρικά. Όπως αντιλαμβανόμαστε, το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι απίστευτα περίπλοκο και ελέγχει την υγεία μας.

Ο εγκέφαλος και το ανοσοποιητικό σύστημα είναι το ίδιο πράγμα. Δρουν στο ίδιο χημικό περιβάλλον. Χειρίζονται τα ίδια δισεκατομμύρια πληροφοριών. Μια σκέψη και ένα μόριο αδρεναλίνης είναι οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος. Το ίδιο μας το σώμα είναι το καλύτερο φαρμακείο του κόσμου. Ο νους-σώμα μπορεί να εκκρίνει ένα φάρμακο την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο όργανο, συσχετίζοντας τη δραστηριότητά του με τις υπόλοιπες λειτουργίες, χωρίς καμιά αρνητική παρενέργεια. Κατευθυνόμενο από το ευφυές πρόγραμμα που το αναζωογονεί, παράγει τα φυσικά αντιβιοτικά, τα ηρεμιστικά, τα αγχολυτικά, τα φάρμακα κατά του καρκίνου, στις σωστές δόσεις και την κατάλληλη στιγμή που τα χρειαζόμαστε χωρίς παρενέργειες. Καλό είναι να πάψουμε να βλέπουμε το σώμα μας σαν ένα σύνολο μόνο μηχανισμών και οργάνων. Ας αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε και σαν ένα σύστημα αυτοθεραπείας, αφού πάψουμε πρώτα να το ταλαιπωρούμε.

Οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική ισχυρή θεραπευτική ικανότητα και μέσα από το ολιστικό μοντέλο υγείας μπορούν να ενεργοποιήσουν αυτή την ικανότητα μέσω συγκεκριμένων διαδικασιών και τεχνικών. Η μονάδα νους-σώμα είναι το καλύτερο φαρμακείο στον κόσμο και κατασκευάζει τα δικά του φάρμακα. Στο κβαντομηχανικό επίπεδο του σώματος υπάρχει ένα «δίκτυο διάνοιας» υπεύθυνο για την διατήρηση της ισορροπίας στο νου και το σώμα. Μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτό το δίκτυο, ανερχόμενοι στο πιο θεμελιώδες επίπεδο της επίγνωσης για την αυτοενίσχυση της υγείας μας. Έτσι, ο ψυχικός μας κόσμος κατευθύνει τις λειτουργίες του σώματος και επεμβαίνει στην ύλη. Το περίφημο «Γνώθι σ΄αυτόν» λοιπόν, ισχύει ήδη μέσα μας σε εγκεφαλικό επίπεδο! Η θεραπεία είναι ζώσα, πολύπλοκη και ολιστική! Ασχολούμαστε μαζί της με τους δικούς μας περιοριστικούς όρους και φαίνεται να υπακούει στα όρια μας. Ωστόσο, όταν κάτι περίεργο συμβαίνει, όπως όταν ένας προχωρημένος καρκίνος εξαφανίζεται ξαφνικά και μυστηριωδώς, η ιατρική θεωρία υφίσταται σύγχυση. Τότε τα όρια μας φαίνονται πολύ τεχνικά. Αν δεν ραγίσει όμως το γυαλί, πως θα φτιάξουμε καινούργιο;…

Ο Δρόμος προς την Ενοποιημένη Ιατρική

Από καταβολής του πολιτισμού έτσι κατακτάται η γνώση. Ο κόσμος μας ανέκαθεν ήταν και είναι ένα μεγάλο χωνευτήρι ιδεών, γνώσεων και προσεγγίσεων σε όλους τους τομείς. Μας προτρέπει συνεχώς σε καινούργιες αλλαγές, σε ανανεωμένη δράση και σε νέες αποκαλύψεις. Γύρω μας υπάρχουν σύγχρονες επιστημονικές προτάσεις για υγεία και ποιότητα ζωής, που στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από αυτές είναι πολύ παλιές.

Αν ανατρέξουμε πάλι στον «Πατέρα της Ιατρικής», τον περίδοξο Έλληνα γιατρό τον Ιπποκράτη, που πρώτος ταξινόμησε συστηματικά την ιατρική και επιχείρησε μια μεθοδευμένη θεραπεία των νοσημάτων, έγραφε πως: «Στο σώμα ενυπάρχει μια ιδιαίτερη ζωική δύναμη, η φύσις. Από αυτή την δύναμη εξαρτάται η συντήρηση, η ανάπτυξη, αλλά και η θεραπεία του σώματος και η επαναφορά του από την παθολογική του κατάσταση στη φυσιολογική». Αυτή είναι και η μεγαλοφυέστερη σύλληψη της διάνοιας του Ιπποκράτη, ο οποίος δικαιώνεται σήμερα από τις σύγχρονες απόψεις περί υγείας και ισορροπίας του βιοενεργειακού δυναμικού του οργανισμού. Άλλωστε ο ίδιος δεν εντόπιζε τις αρρώστιες στα όργανα. Θεωρούσε πως ο οργανισμός νοσεί ή θεραπεύεται ως σύνολο και έτσι ο ασθενής αντιμετωπίζεται με ένα τελείως διαφορετικό μάτι και προοπτική.

Σήμερα η κλασική ιατρική, με όλες τις νέες ανακαλύψεις της στις γονιδιακές θεραπείες και την δημιουργία «ηθικών» βλαστοκυττάρων, ως τις ελπίδες για ανταλλακτικά όργανα και σκευάσματα από το φαρμακείο της Φύσης, επικεντρώνει ακόμη το ενδιαφέρον της στην θεραπεία των συμπτωμάτων μιας ασθένειας και οι ιατρικοί κανόνες της καθορίζουν την νόσο, και όχι τον ασθενή. Μα ο άνθρωπος, όμως, δεν είναι «ένα» αλλά «πολλά»!

Η Ολιστική δε θεώρηση, που σκεπάζει με την ομπρέλα της όλες τις εναλλακτικές θεραπείες (τον Βελονισμό, την Ομοιοπαθητική, την Αγιουβέρδα, την Κβαντική θεραπεία, την Γιόγκα, το Σιάτσου την Βιοενεργειακή εξισορρόπηση και την Βιοανάδραση, το Ρέϊκι την Κρανιο-Ιερή θεραπεία τον Θεραπευτικό Οραματισμό, την Κοσμοενεργητική Θεραπευτική, την Ρεφλεξολογία, χρωματοθεραπεία, αρωματοθεραπεία, βοτανοθεραπεία, διαλογισμό κ.ά. πολλές), εξετάζει τα βαθύτερα αίτια μιας ασθένειας και ενδιαφέρεται για την ισορροπία της φυσικής κατάστασης στο νου, στο σώμα, στη συμπεριφορά και στο περιβάλλον του ατόμου. Έτσι γεννιέται η ενεργειακή ιατρική η οποία είναι μια ολιστική φιλοσοφία που διδάσκει: «εγώ είμαι υπεύθυνος, –η για την υγεία μου. Είχα συμμετοχή, σε κάποιο επίπεδο, στη δημιουργία της αρρώστιας, άρα μπορώ να έχω και συμμετοχή στην θεραπεία της». Ο ασθενής αρχίζει να συμμετέχει. Με άλλα λόγια, επέρχεται ενεργειακή σύνδεση ανάμεσα στη συνείδηση του ασθενούς και στην θεραπευτική ικανότητα της αγωγής, μια σύνδεση που μερικές φορές επεκτείνεται, ώστε να συμπεριλάβει έως και τον θεραπευτή. Σ’ αυτό το σημείο βλέπουμε πως δεν υπάρχει τίποτε να χωρίσει κανείς, το αντίθετο, μόνο να ενώσει. Αυτό είναι και το όφελος για όλους. Για τους γιατρούς και τους συμπληρωματικούς θεραπευτές, αλλά τελικά πάνω απ’ όλα για τον άνθρωπο και για την υγεία του σε όλα τα επίπεδα.

Η αλλαγή όμως δεν έρχεται πάντα ομαλά, ειδικά για τους γιατρούς που προωθούν την ενιαία ιατρική. Ακόμη ξεσπούν μάχες και πολλοί γιατροί εξακολουθούν να φοβούνται να αγκαλιάσουν το «ανορθόδοξο». «Η τάση να χλευάζουμε κάθε τι καινούργιο είναι τόσο έντονη, ώστε πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος και διαθέτεις μπόλικο χιούμορ για να διατηρήσεις τα επιχειρήματά σου και να κερδίσεις τον σεβασμό των συναδέλφων σου», λέει η δρ. Κριστιάν Νόρθαπ, μαία-γυναικολόγος στο Γιάρμουθ του Μέιν, η οποία συνδυάζει την παραδοσιακή ιατρική με την διατροφή, την βοτανοθεραπεία, την ομοιοπαθητική και την βιοενεργειακή ιατρική. Μα ο αριθμός τους ολοένα και αυξάνεται. Το ίδιο και η εμπιστοσύνη από το κοινό. Ολοένα και περισσότεροι κλασσικοί γιατροί συνδυάζουν την παραδοσιακή ιατρική με τις εναλλακτικές θεραπείες ακόμα και αν αυτό βάζει σε κίνδυνο τη φήμη τους.

Όταν το Χρήμα Μιλάει, Όλοι Πείθονται

Πολύ συχνά εναλλακτικές προσεγγίσεις θεραπεύουν χρόνιες παθήσεις πιο αποτελεσματικά και με μικρότερο κόστος από τις καθιερωμένες μεθόδους. Μόνο στις ΗΠΑ ξοδεύονται κάθε χρόνο ένα τρισεκατομμύριο δολάρια για προϊόντα και υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης. Οι ασφαλιστικές εταιρείες επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κλείσουν. Έτσι τώρα, απευθύνονται στους τολμηρούς ιατρούς των εναλλακτικών θεραπειών, που έχουν αποδείξει ότι οι μέθοδοι τους μπορούν να μειώσουν το κόστος. Τις ασφαλιστικές εταιρείες δεν τις ενδιαφέρει το πώς, αρκεί ο ασθενής να γίνει καλά με το μικρότερο δυνατό κόστος.

Όπως βλέπουμε εκεί που το χρήμα μιλάει, για μια ακόμη φορά συναντά κανείς τα πιο παράταιρα ζευγάρια: τα μεγαθήρια της βιομηχανίας των ασφαλειών αντάμα με τους γιατρούς που υπερασπίστηκαν το λαϊκό κίνημα, έναντι των φαρμακευτικών εταιρειών με τους μεγαλογιατρούς και τα ερευνητικά κέντρα. Από πολλές πλευρές λοιπόν, τα όρια της ιατρικής πραγματικά επαναπροσδιορίζονται και σήμερα, πανεπιστημιακά και νοσηλευτικά ιδρύματα, αλλά και κυβερνητικές υπηρεσίες συμμετέχουν στο παιγνίδι. Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις 64 από τις 158 ιατρικές σχολές των ΗΠΑ και άλλες ισάριθμες, αντίστοιχα στην Ευρώπη, προσφέρουν μαθήματα εναλλακτικής ιατρικής. Γι’ αυτό τόσο οι κλασικοί ιατροί όσο και οι εναλλακτικοί δεν πρέπει να γίνονται φανατικοί βλέποντας το δέντρο, για να μην χάσουν τελικά το δάσος της ανθρωπιάς τους. Και σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές, είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι πάντα ο ένας έρχεται να ενωθεί με τον άλλο και όλοι μαζί να προσφέρουν ό,τι καλύτερο για τον άνθρωπο.

Ο αιώνας μας περιέχει μια δυνατότητα μεγαλείου που ξεπερνάει κάθε τι προηγούμενο, γιατί προσφέρει τη δυνατότητα να μετατρέψουμε τις αρρώστιες και τα βάσανα που φέρνουν σε μια αιώνια στιγμή οράματος και αυτοβελτίωσης. Όταν το καταλάβουμε αυτό, τότε η ακαδημαϊκή ιατρική και η ολιστική θεώρηση θα μπορέσουν να εργαστούν σαν ένα. Και όπως αναφέρει ο dr. L.F. C. Mees στο βιβλίο του Το Μυστήριο της Θεραπείας αντί για εναλλακτική ιατρική, μπορούμε να εισαγάγουμε τον όρο «επέκταση της ιατρικής». Άλλωστε, πολλά πράγματα που θεωρούνταν μύθοι παλαιότερα, έγιναν σήμερα επιστημονικά γεγονότα.

Έχοντας κατά νου, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, τα συστήματα της ιατρικής, παραδοσιακά ή σύγχρονα, συμβατικά ή εναλλακτικά, θα πρέπει να δρουν συμπληρωματικά και επιβοηθητικά μεταξύ τους για την ανακούφιση του πόνου και να χαρίζουν θεραπεία. Καλούμαστε να παλέψουμε όλοι γι’ αυτό. Έτσι, θα ξαναγεννηθούν οι αρχαίες αξίες στον κόσμο της διακρίσεως διαφορών και θα μπορέσουμε ν’ αναπτύξουμε μια τελείως νέα άποψη για την αρρώστια και την θεραπεία, για την ανθρωπότητα και την ζωή πάνω στην γη.

Η ΣΑΣΗ ΧΟΤΖΟΓΛΟΥ είναι ψυχολόγος και ερευνήτρια εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας.

Η ολιστική αντίληψη αποκαθιστά την ενότητα σώματος-ψυχής, φωτίζοντας τη μελέτη των ψυχοσωματικών διαταραχών που παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια, και θέτει στο επίκεντρο του ορισμού της υγείας την έννοια μιας δυναμικής ισορροπίας.

Γύρω μας υπάρχουν σύγχρονες επιστημονικές προτάσεις για υγεία και ποιότητα ζωής, που στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από αυτές είναι πολύ παλιές.

Και σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές, είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι πάντα ο ένας έρχεται να ενωθεί με τον άλλο και όλοι μαζί να προσφέρουν ό,τι καλύτερο για τον άνθρωπο.[/spoiler]

[Denominator]

Οι επιστημονικές έρευνες, λοιπόν, αποδεικνύουν ότι...

Πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα παραθέσατε. Έχω την εκτίμηση όμως ότι δεν πληρούν τον ορισμό της επιστημονικής έρευνας.
Καληνύχτα σας.