Οι δυσκολίες της επιστροφής στη δραχμή.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 14/12/2011.

Πάγωμα των καταθέσεων, δραχμοποίηση δανείων προς το εξωτερικό και σφράγιση χαρτονομισμάτων

Η έξοδος ενός κράτους, όπως η Ελλάδα, από το ευρώ θα έχει τεράστια νομικά και πρακτικά προβλήματα. Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Λίλλης, θα πρέπει να παγώσουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί για να αποφευχθεί μαζική εκροή καταθέσεων και να τεθούν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων. Τα ευρώ θα μετατραπούν σε εγχώριο νόμισμα, με ισοτιμία 1:1 και έως ότου τεθούν σε κυκλοφορία τα νέα χαρτονομίσματα οι συναλλαγές θα γίνονται με τα χαρτονομίσματα του ευρώ, τα οποία ωστόσο θα φέρουν σφραγίδα, όπου θα γράφεται ότι η ονομαστική αξία τους αναφέρεται στο νέο εθνικό νόμισμα και όχι σε ευρώ. Π.χ. ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ θα έχει σφραγίδα στην οποία θα αναφέρεται ότι η αξία του είναι 20 δραχμές. Τα δάνεια σε ευρώ προς το εξωτερικό θα δραχμοποιηθούν, ωστόσο η απόφαση αυτή θα προκαλέσει κύμα προσφυγών και πιθανότατα πολλές καταδικαστικές αποφάσεις από ξένα δικαστήρια, εκτιμά ο συντάκτης της μελέτης.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

και

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[medicus]

Καθημερινή, 14/12/2011.

... Π.χ. ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ θα έχει σφραγίδα στην οποία θα αναφέρεται ότι η αξία του είναι 20 δραχμές. ...

Μήπως ο "ποιητής" θέλει να πει ότι ουσιαστικά, στην καθημερινή μας ζωή, τα 20 ευρώ θα αποκτήσουν αξία 20 δραχμών; Λέω εγώ...!!!

[tasath]

Μήπως ο συντάκτης της μελέτης (του πανεπιστημίου της .... Λίλλης, ...τις ελληνοποιήσεις μου) εσκεμμένα δεν αναφέρει κάτι;
Αν η χώρα μας υποχρεωθεί να εγκαταλείψει το ευρώ, υπό την πίεση άλλων χωρών η μετά από άμεσο/έμμεσο εκβιασμό, δεν έχει κανένα λόγο να δραχμοποιήσει το εξωτερικό χρέος της. Γιατί μπορεί κάλλιστα να προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή και να μην έχει χρέος. Αν είναι να πέσει η χώρα, ας δαγκώσει και κάποιους. Γιατί οι προσφυγές στα διεθνή δικαστήρια, με τον ένα η άλλο τρόπο, είναι δεδομένες.

Σοβαρά τώρα, όλες αυτές οι κουβέντες περί δραχμής δεν έχουν νόημα αν δεν απαντηθεί ένα και μόνο ερώτημα:
Τι θα παράγει η χώρα και πως θα συντηρήσει τον πληθυσμό της; Είτε με ευρώ, είτε με δραχμή, είτε με φυστίκια, στο τέλος της μέρας πρέπει να απαντηθεί πως θα εισάγουμε αγαθά, ποια μπορούμε να παράγουμε μόνοι μας και τι μπορούμε να εξάγουμε.

[tsoukase]

Τι θα παράγει η χώρα και πως θα συντηρήσει τον πληθυσμό της; Είτε με ευρώ, είτε με δραχμή, είτε με φυστίκια, στο τέλος της μέρας πρέπει να απαντηθεί πως θα εισάγουμε αγαθά, ποια μπορούμε να παράγουμε μόνοι μας και τι μπορούμε να εξάγουμε.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Δ. Κουναλάκης]

Απόλυτα ενδιαφέρον θέμα..... Για όλους μας.
Η χρεωκοπία μας είναι δεδομένη αλλά η συζήτηση της δραχμής είναι πάντα επίκαιρη.

Εγώ δεν είμαι οικονομολόγος και ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τον τρόπο σκέψης των οικονομολόγων ίσως γιατί σκέφτομαι πολύ τετράγωνα και καθόλου ως πολιτικός.
Ποτέ το εξωτερικό χρέος δεν αλλάζει στο τοπικό νόμισμα βάση ιστορίας μέχρι σήμερα. Που το είδε ποτέ ανά τους αιώνες να γίνεται αυτό ο συντάκτης; Ανιστόρητος απλά.
Συζητιέται η επιστροφή μας στην "δραχμή" και η χρεωκοπία αλλά εγώ έχω απορίες:

Εάν ένας έλληνας έχει πάρει ένα δάνειο για ένα σπίτι που κατοικεί και περάσουμε στην "δραχμή", το δάνειο που χρωστάει θα μείνει σε ευρώ;
Αν ναι, θα διατηρηθούν τα επιτόκια του ευρώ αλλά το ποσοστό της υποτίμησης και του πληθωρισμού θα ισούται με την αύξηση στο ποσό του δανείου που θα χρωστάει. Αν γίνει υποτίμηση 50%, το ποσό του δανείου που χρωστάει θα διπλασιαστεί.
Αν όχι, τότε το ποσό του δανείου θα μείνει σε δραχμές (πριν ή μετά την υποτίμηση, ποιος ξέρει;) αλλά τα επιτόκια θα είναι ίσα με τον πληθωρισμό, δηλαδή μιλάμε για επιτόκια που θα φτάσουν το 20-25% για κάποια χρόνια.
Ποιος θα ωφεληθεί από τα παραπάνω;

Εάν εγώ σήμερα έχω ευρώ στην Ελβετία (ή άλλο sic μέρος που δεν θα σας αποκαλύψω) και τα φέρω σταδιακά μετά, θα έχω πολλαπλάσια αγοραστική δύναμη από αυτή που έχω τώρα;
Άρα τι θα κερδίσει ο εργαζόμενος εάν δεν υποστεί μείωση των μισθών αλλά αρχίσει να πληρώνεται σε δραχμές; Πάλι δεν του μείωσαν το μισθό του;

Θα μειωθούν οι τιμές στα προϊόντα που αγοράζουμε; Μα ότι εισάγεται εάν σήμερα κοστίζει ένα ημερομίσθιο ανειδίκευτου εργάτη, εάν γίνει υποτίμηση κατά 50% στην δραχμή, δεν θα απαιτούνται δύο ημερομίσθια για να το αγοράσεις; Μόνο ότι παράγεται στην Ελλάδα, με πρώτες ύλες από την Ελλάδα θα κοστίζει το ίδιο σε ημερομίσθια.
Δεν είναι το ίδιο λοιπόν για τον εργαζόμενο είτε να του μειώσουν στο μισό το μισθό του είτε να περάσουμε σε δραχμή με 50% υποτίμηση;

Εγώ δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά θα ήθελα απαντήσεις στις παραπάνω απορίες. Και κυρίως, τι έχω να κερδίσω σαν εργαζόμενος από μια επιστροφή στην Δραχμή ή εάν δεν έχω να κερδίσω ποιοι θα κερδίσουν από μια τέτοια μετάβαση;
Αυτό για να ξέρω το ποιόν αυτών που είναι υπέρ και κατά της μετάβασης στη Δραχμή.

[Loumakis]

Απόλυτα ενδιαφέρον θέμα..... Για όλους μας.
Η χρεωκοπία μας είναι δεδομένη αλλά η συζήτηση της δραχμής είναι πάντα επίκαιρη.

Εγώ δεν είμαι οικονομολόγος και ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τον τρόπο σκέψης των οικονομολόγων ίσως γιατί σκέφτομαι πολύ τετράγωνα και καθόλου ως πολιτικός.
Ποτέ το εξωτερικό χρέος δεν αλλάζει στο τοπικό νόμισμα βάση ιστορίας μέχρι σήμερα. Που το είδε ποτέ ανά τους αιώνες να γίνεται αυτό ο συντάκτης; Ανιστόρητος απλά.
Συζητιέται η επιστροφή μας στην "δραχμή" και η χρεωκοπία αλλά εγώ έχω απορίες:

Εάν ένας έλληνας έχει πάρει ένα δάνειο για ένα σπίτι που κατοικεί και περάσουμε στην "δραχμή", το δάνειο που χρωστάει θα μείνει σε ευρώ;
Αν ναι, θα διατηρηθούν τα επιτόκια του ευρώ αλλά το ποσοστό της υποτίμησης και του πληθωρισμού θα ισούται με την αύξηση στο ποσό του δανείου που θα χρωστάει. Αν γίνει υποτίμηση 50%, το ποσό του δανείου που χρωστάει θα διπλασιαστεί.
Αν όχι, τότε το ποσό του δανείου θα μείνει σε δραχμές (πριν ή μετά την υποτίμηση, ποιος ξέρει;) αλλά τα επιτόκια θα είναι ίσα με τον πληθωρισμό, δηλαδή μιλάμε για επιτόκια που θα φτάσουν το 20-25% για κάποια χρόνια.
Ποιος θα ωφεληθεί από τα παραπάνω;

Εάν εγώ σήμερα έχω ευρώ στην Ελβετία (ή άλλο sic μέρος που δεν θα σας αποκαλύψω) και τα φέρω σταδιακά μετά, θα έχω πολλαπλάσια αγοραστική δύναμη από αυτή που έχω τώρα;
Άρα τι θα κερδίσει ο εργαζόμενος εάν δεν υποστεί μείωση των μισθών αλλά αρχίσει να πληρώνεται σε δραχμές; Πάλι δεν του μείωσαν το μισθό του;

Θα μειωθούν οι τιμές στα προϊόντα που αγοράζουμε; Μα ότι εισάγεται εάν σήμερα κοστίζει ένα ημερομίσθιο ανειδίκευτου εργάτη, εάν γίνει υποτίμηση κατά 50% στην δραχμή, δεν θα απαιτούνται δύο ημερομίσθια για να το αγοράσεις; Μόνο ότι παράγεται στην Ελλάδα, με πρώτες ύλες από την Ελλάδα θα κοστίζει το ίδιο σε ημερομίσθια.
Δεν είναι το ίδιο λοιπόν για τον εργαζόμενο είτε να του μειώσουν στο μισό το μισθό του είτε να περάσουμε σε δραχμή με 50% υποτίμηση;

Εγώ δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά θα ήθελα απαντήσεις στις παραπάνω απορίες. Και κυρίως, τι έχω να κερδίσω σαν εργαζόμενος από μια επιστροφή στην Δραχμή ή εάν δεν έχω να κερδίσω ποιοι θα κερδίσουν από μια τέτοια μετάβαση;
Αυτό για να ξέρω το ποιόν αυτών που είναι υπέρ και κατά της μετάβασης στη Δραχμή.

        Κατ΄αρχας το ποιόν αυτων που ειναι υπερ και κατα της μετάβασης στη δραχμή δεν το γνωρίζω, άλλωστε θεωρώ λανθασμένο να κρίνεται μια αποψη απο το ποιόν των υποστηρικτών της. Προσωπικά κρίνω μια άποψη απο τα επιχειρήματα που τη στηρίζουν, τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι υπέρμαχοι της για να προωθήσουν την αποδοχή της απο την κοινη γνώμη, καθώς και τα ευλόγως εικαζόμενα κίνητρα των υποστηρικτών της (γιατί τα πραγματικά κίνητρα μόνο ο Θεός και οι ίδιοι τα γνωρίζουν). Ας δούμε λοιπόν, με βάση τα παραπάνω, το θέμα της επιστροφης στη δραχμή, την οποία προσωπικά υποστηρίζω.
     Ενα μέλος της διάσημης ( ή ακριβέστερα διαβόητης) τραπεζικης οικογενειας των Ρότσιλντ* ειχε πεί  "δώστε μου το δικαίωμα να κόβω χρήμα και σας χαρίζω το δικαίωμα να θεσπίζετε νόμους", υπογραμμίζοντας τη δύναμη της εξουσίας που πηγάζει απο τη δυνατότητα να παράγει κάποιος χρήμα. Αυτή την εξουσία την εχει στερηθεί η χώρα μας, και ολες οι χώρες της Ε.Ε., εχοντας εκχωρήσει αυτο το δικαίωμα στα οργανα της Ε.Ε. και την Ευρωπαϊκη Κεντρικη Τράπεζα. Εχει χάσει δηλαδη το δικαίωμα ασκησης αυτόνομης νομισματικης και οικονομικής πολιτικης, πραγμα που εχει τεράστιες δυσμενεις κοινωνικες και εθνικες επιπτωσεις, οπως εχει ήδη φανεί απο την κρίση που βιώνουμε. Μεχρι σήμερα, η συνταγή για ανάκαμψη μιας χωρας απο οικονομική κρίση ήταν η υποτίμηση του νομίσματος της, ενεργεια που αυτόματα περιοριζε τις εισαγωγες και τόνωνε τις εξαγωγες, βελτιωνοντας μεσο- και μακρο-πρόθεσμα την κατασταση της χωρας. Αυτη η ενεργεια μπορούσε να συνδυασθεί με κοπή νέου χρήματος, έστω πληθωρισμένου, για να χρηματοδοτηθούν επενδύσεις, επιχειρηματικά ή κοινωνικά προγράμματα, που βραχυπροθεσμα αμβλυναν και μακροπρόθεσμα ανέτασσαν την κοινωνική και οικονομική κρίση, τα οποία αποφασίζονταν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον (όταν οι πολιτικοί δεν ήταν τραγικά ανίκανοι ή διεφθαρμένοι, διευκρινίζω για να προλάβω τυχόν ενστάσεις). Με το καθεστως ενταξης στην Ε.Ε. χάθηκε άπαξ και δια παντός  η δυνατότητα χάραξης ανεξάρτητης οικονομικής και νομισματικης πολιτικης, η οποία εχει περιέλθει σε ξένα κέντρα αποφάσεων, τα οποία, ακόμη και οσοι διεκτραγωδείτε τη διαφθορά και την ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών (κι εγώ ομοίως), μη μου πείτε οτι αποφασίζουν με γνώμονα το συμφερον της Ελλάδας, γιατί θα εκτεθείτε ως αφελείς. Η οικονομική πολιτική της Ε.Ε. χαρασσεται με βαση τα διαπλεκόμενα συμφέροντα μιας οικονομικης ολιγαρχίας τραπεζιτών, μεγαλο-επιχειρηματιών και πολιτικών των ισχυρων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι βλέπουν την Ελλάδα ως αγ-ελάδα για άρμεγμα. Οσο για τους ευγενείς και μεγαλόπνοους αγώνες δημοσιονομικής εξυγίανσης της χώρας μας, τους οποίους όλως ανιδιοτελώς και αφιλοκερδώς έχουν αναλάβει οι πιστωτές μας, έ πια έλεος, μη μας θεωρείτε και τόσο μ........  Εαν η Ελλάδα δεν ειχε χρέη και ελλείμματα, θα έκαναν το παν για να τα δημιουργήσουν, για να εχουν το άλλοθι και το πρόσχημα της βοήθειας για να να περάσουν τα επεκτατικά και νεο-αποικιακά οικονομικά σχέδια τους (ο,τι ακριβως κάνουν, δηλαδή).
      Επιπλέον, οποιος παρακολουθεί στοιχειωδώς τα τεκταινόμενα, θα έπρεπε να υποψιασθεί οτι "κάτι δεν πάει καλά" με το θέμα της υποστηριξης του κοινού νομίσματος, αλλά και την ενταξη στην Ε.Ε. γενικότερα (για την οποία ποτέ ο υποτιθέμενος "κυρίαρχος λαος" δεν ερωτήθηκε), απο το ότι εχουν γενικά εξοβελισθεί απο τα περισσότερα ΜΜΕ οι αντίθετες απόψεις. Οταν, αραιά και πού, τους δίνεται βήμα για να ακουσθούν, οι υπέρμαχοι τους συκοφαντούνται ως τάχα κινούμενοι απο σκοτεινά κίνητρα (απο αυτούς που εχουν την απαίτηση τα δικά τους προσωπικά κίνητρα να θεωρούνται αυταπόδεικτα αγνά και υπεράνω υποψίας). Ολη η υπόθεση της παραμονης στο ευρώ και την Ε.Ε. εχει περιβληθεί τον εθνοπρεπή μανδύα της Νέας Μεγάλης Ιδέας του Γένους. Και όταν ο παραγκωνισμός και η συκοφάντηση της αντίθετης προς την "ευρω-λιγούρικη" άποψη δεν πιάνουν, εφαρμόζεται η τρίτη μέθοδος, η δαιμονοποίηση: Οσοι υποστηρίζουν την έξοδο απο το ευρώ, λένε τα παπαγαλάκια των ευρώφιλων, εχουν σκοπό να πάνε τη χώρα πολλες δεκαετίες πίσω, έξω απο την κοινότητα των προοδευμένων χωρών, να την κάνουνε σαν τη Αλβανία του Χότζα. Ψυχολογικες μέθοδοι κατατρομοκράτησης της κοινης γνωμης και χειραγώγησης της που θα ζήλευε ακόμα και ο Γκαίμπελς. Και ως επιστέγασμα όλων αυτών, επιστρατεύονται και πρόσωπα με μεγάλη επιρροή στην κοινη γνώμη, παρ' ότι ο θεσμικός ρόλος τους είναι παντελώς άσχετος με το θέμα, για να κάμψουν και τις τελευταίες αντιστάσεις στην πλύση εγκεφάλου για την εθνική σημασία του ευρώ και της  Ε.Ε. Γιατί π.χ. πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος , όπου υπεραμύνεται της παραμονης μας στο ευρώ φθάνοντας στην αξιοθρήνητη για ορθόδοξο ιεράρχη άποψη να συγκρίνει την έξοδο μας από την Ε.Ε. με τη φυγή του άσωτου υιού της παραβολής από την πατρική οικογένεια!
   Τι εμπιστοσύνη, τέλος, να έχω στην επιχειρηματολογία και στην παρεχόμενη "ενημέρωση" από τα Μ.Μ.Ε. όταν είναι γνωστή η διαπλοκή των ιδιοκτητών τους με επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα, που, βέβαια, είναι αναμενόμενο να επιθυμούν διακαώς να παραμείνουμε στην ευρωζώνη; Η, για να δανεισθώ Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος (ας μην τρομάζουν οι φίλοι μου, δεν είμαι οπαδός του, αλλά συμφωνώ με τις συγκεκριμένες θέσεις του): "Οι τραπεζίτες, οι εργολάβοι και προμηθευτές πάσης φύσεως, οι αεριτζήδες, οι νταβατζήδες των ΜΜΕ, οι πλούσια αμειβόμενοι προπαγανδιστές, παπαγάλοι ή μη, πανεπιστημιακοί και άλλοι που σιτίζονται από κοινοτικά «προγράμματα», η στηριζόμενη σε προστάτες διεφθαρμένη πολιτική ελίτ, τα πασοκικά δημιουργήματα, που μεταφέρουν ελεύθερα τα λάφυρα της λεηλασίας της χώρας στις ξένες τράπεζες, αγωνιούν. Αγωνιούν μην τυχόν επανέλθει η δραχμή και ακόμη περισσότερο μην αποχωρήσει η χώρα από την Ε.Ε. τους, που τους σιτίζει."
   Οσο για τα υπόλοιπα ερωτήματα που θέτει ο συνάδελφος, αναμφισβήτητα και η έξοδος από το ευρώ συνεπάγεται θυσίες για τους εργαζόμενους και την Ελληνική  κοινωνία γενικότερα, όπως άλλωστε και η παραμονή στο ευρώ. Τα βάσανα και οι θυσίες της Ελληνικής κοινωνίας θα είναι μέρος οποιουδήποτε σεναρίου, είτε εντός, είτε εκτός ευρωζώνης, επαληθευθεί από τις ιστορικες εξελίξεις. Οποιος  ισχυρίζεται κατι διαφορετικό, ότι είναι δηλαδη δυνατό "να τη βγάλουμε καθαρή" άνετα και εύκολα, όπως ειχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα τα τελευταία χρόνια, είτε εξαπατά τον κόσμο, είτε αυταπατάται ο ίδιος. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο σεναρια αφορά τη διάρκεια και το αποτέλεσμα των θυσιών. Αν παραμείνουμε προσδεμένοι στην ευρωζώνη, όπως εχω γραψει Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος, οι θυσίες  με τα απανωτά μνημόνια δεν θα εχουν τέλος, ούτε θα εχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα (το επιθυμητό για εμάς αποτέλεσμα, γιατί η ολοσχερής υποδούλωση της χώρας θα είναι το επιθυμητό για τους δανειστες μας αποτέλεσμα). Αντίθετα, εκτος ευρωζώνης και με ταυτόχρονη μονομερή διαγραφή του επαχθούς μέρους του χρέους, μετα από μια αρχική δύσκολη περίοδο δοκιμασιών, θα ανακάμψει η οικονομία και, το κυριότερο, η χώρα μας θα είναι ελεύθερη και ανεξάρτητη. Αλλωστε, αυτό είναι πιστεύω το πρωταρχικό ζητούμενο από την  πλειονότητα των Ελλήνων, που τους ζητείται να υποβληθούν σε θυσίες και πτωση του βιοτικού επιπέδου τους. Το αν οι θυσίες τους θα "πιάσουν τόπο" και η πατρίδα τους παραμείνει ελεύθερη, όπως ελεύθερη τους παραδόθηκε χάρη στις θυσίες κάποιων άλλων που εζησαν πριν από αυτούς στον ίδιο τόπο. Πράγμα που δεν θα συμβεί αν παραμείνουμε στον ύπουλο και δόλιο τρόπο υποδούλωσης και εξανδραποδισμού της χώρας μεσω των συνεχών μνημονίων και δανείων.
   Δεν αντιλέγω ότι η χειραφέτηση μας από την ευρωζώνη κρύβει κινδύνους. Οι ξένοι νταβατζήδες μας (αυτή είναι η σωστη λέξη, ο όρος "ξένοι εταίροι" αποτελεί απαράδεκτο ευφημισμό) δεν θα δεχθούν εύκολα και αμνησίκακα την αποσκίρτηση του αντικείμενου της εκμετάλλευσης των. Μπορεί να αναγκασθούν να την αποδεχθούν, ή και να την προκαλέσουν, για να σώσουν το ευρώ, αλλά δεν θα το ξεχάσουν. Και ίσως κλείσουν πονηρά το μάτι στη γειτονική Τουρκία, που ανέκαθεν καραδοκούσε να εκμεταλλευθεί καταστάσεις. Αυτά είναι ρίσκα που δεν πρεπει να τα αγνοούμε, πρέπει και αξίζει όμως να τα αναλάβουμε για χάρη της ελευθερίας και ανεξαρτησίας μας. Αλλωστε αυτό έκαναν οι πρόγονοι μας, και το 1821, και το 1940 και σε κάθε άλλη περίσταση. Είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στην παράτολμη δίψα για ελευθερία, κόντρα σε κάθε λογική πρόβλεψη και στη  φρόνιμη υποταγή, την υπαγορευόμενη από τη λογική. Επέλεξαν την πρώτη και, περιέργως, δικαιώθηκαν. Πιστεύω ότι δεν θα αργήσει η ώρα που και εμείς θα βρεθούμε μπροστά σε ένα ανάλογο δίλημμα. Ας μη φανούμε κατώτεροι των προγόνων μας. Ας αποδείξουμε ότι είμαστε κι εμείς Ελληνες (με Ε κεφαλαίο) και όχι σκυφτά ελληνόφωνα ανθρωπάκια. Διαφορετικά θα αξίζουμε τη χλεύη της Ιστορίας.


  *Επι τη ευκαιρία, δείτε ενα ενδιαφερον Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδοςγια τους Ρότσιλντ και την Ελληνική οικονομική κρίση
   

[Δ. Κουναλάκης]

Μήπως θα μπορούσα να έχω πιο ξεκάθαρες απαντήσεις χωρίς πολλές φιλοσοφίες;
Είμαι χίλια τοις εκατό υπέρ της ανεξάρτητης Ελλάδας, αλλά μήπως θέλεις να πεις ότι σε μια έξοδο από το ευρώ, θα απαγορεύσουμε μετά την είσοδο κεφαλαίων από το εξωτερικό;

[Loumakis]

Μήπως θα μπορούσα να έχω πιο ξεκάθαρες απαντήσεις χωρίς πολλές φιλοσοφίες;
Είμαι χίλια τοις εκατό υπέρ της ανεξάρτητης Ελλάδας, αλλά μήπως θέλεις να πεις ότι σε μια έξοδο από το ευρώ, θα απαγορεύσουμε μετά την είσοδο κεφαλαίων από το εξωτερικό;

   Νομίζω, Δημήτρη, οτι ήμουνα ξεκάθαρος, εκτος εαν δεν διάβασες προσεκτικά την ανάρτηση μου. Οσον αφορά το δεύτερο ερώτημα σου, σαφώς και όχι, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι η χώρα θα είναι "ξέφραγο αμπέλι".
   Συμπληρωματικά να αναφέρω οτι χθες παρακολούθησα μια καταπληκτική ομιλία του Δημήτρη Καζάκη στη Λάρισα (προσκεκλημένου του τοπικού παραρτήματος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου - Ε.ΠΑ.Μ. ), με πολλά στοιχεία που αγνοεί η πλειονότητα των Ελλήνων (και εγώ μεχρι χθες), και γενικό συμπέρασμα, που είναι και το πολιτικό πρόταγμα του ΕΠΑΜ: αγώνας για έξοδο απο το ευρώ και διαγραφή των χρεών, το συντομότερο δυνατόν. Μαγνητοφώνησα την ομιλία και ελπίζω, οταν βρω χρόνο να την επεξεργασθώ τεχνικά, να την αναρτησω στο φόρουμ. Εγγράφηκα ως μέλος στο Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος και ανεπιφύλακτα συνιστώ στον καθένα να κάνει το ίδιο. Είναι ιδεολογικά και κομματικά αχρωμάτιστο, δέχεται αδιακρίτως δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους, θρήσκους, αθέους κλπ., που εχουν κοινό στόχο το πρόταγμα που προαναφέρθηκε. Παρεμπιπτόντως να αναφέρω επίσης οτι η αναγγελία της διάλεξης στην μεγαλύτερη τοπική εφημερίδα ("ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ") εγινε με ενα μικρο μονόστηλο σε εσωτερική σελίδα που πανεύκολα διαλάνθανε της προσοχής του αναγνώστη, τη στιγμή που το ίδιο φύλλο της εφημερίδας είχε διαθέσει το "σαλόνι" της και εμφανες τμημα του πρωτοσέλιδου της σε (προφανώς πληρωμένη) συνεντευξη του Ανδρέα Ανδριανόπουλου με θέμα: "Υπάρχουν συμφέροντα που θέλουν τη χρεωκοπία ή την επιστροφή στη δραχμή" [look who's talking (σχόλιο δικό μου)]
   Επισυνάπτω και δύο φυλλάδια του ΕΠΑΜ που διανεμήθηκαν στη χθεσινη εκδήλωση για ενημέρωση σας.

[Δ. Κουναλάκης]

Ο συνονόματος Καζάκης είναι για μένα στο ίδιο τσουβάλι με τους διάφορους πολιτικούς της αρπακτής όσο δεν έχω βρει κανένα άρθρο του με ημερομηνία πριν το 2007 που να περιγράφει την σημερινή κατάσταση και να προτείνει διαφορετική λύση. Προφήτης μετά Χριστό, δεν με εκφράζει.
Την απάντηση σου την διάβασα, αλλά ξεκάθαρες απαντήσεις δεν είναι.
Οι ερωτήσεις μου είναι σαφείς παραπάνω. Πάνω από μια μικρή παράγραφος απάντηση ανά ερώτηση αρχίζει να είναι φιλοσοφία. Και θα ήθελα μια σαφή απάντηση. Διάβασα και τα φυλλάδια. Και πάλι δεν πήρα απάντηση. Τον έχω ακούσει πολλές φορές στα Κρητικά κανάλια, έχω στείλει αυτές τις ερωτήσεις, το αποτέλεσμα: Είτε δεν του τις θέτανε, είτε αερολογούσε και δεν απαντούσε.
Εάν εσένα σου απαντήσει, γράψε τι απαντάει.

[tasath]

Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα του Καζάκη σχετικά με τη διαγραφή του χρέους;
Εννοώ, πως νομιμοποιείται τέτοια κίνηση; Ακόμα περισσότερο, τι επιπτώσεις θα έχει σε άλλες κατηγορίες χρέους (π.χ. από ιδιώτη σε ιδιώτη, από ιδιώτη σε τράπεζα, μεταξύ εταιρειών); Τι παράδειγμα δίνει στην κοινωνία ως προς την τήρηση μιας συμφωνίας, μιας σύμβασης, ενός ιδιωτικού συμφωνητικού, ακόμα και ενός νόμου;
Είναι λίγο λαϊκίστικα και επικίνδυνα πράγματα αυτά...

Η έξοδος από το ευρώ είναι μια μεγάλη πλάνη: κανείς από όσους την υποστηρίζουν δεν απαντά ευθέως πως θα εισάγουμε αγαθά πρώτης ανάγκης η πρώτες ύλες, με ποια ισοτιμία, όρους συναλλαγών και εμπορικής πίστης. Γιατί η έξοδος δεν είναι απλά η ομαλή μετάβαση σε άλλο νόμισμα, είναι πρακτικά η αθέτηση συμφωνιών και η μονομερής αποχώρηση. Θα μας περιμένουν στη γωνία...

Παρόμοια πλάνη χρησιμοποιείται και από όσους μας θέλουν με το ζόρι στο ευρώ: θα εκτοξευθεί το χρέος, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες, κλπ.

Συμπέρασμα: η περιοχή είναι αχαρτογράφητη και οι πολιτικοί μας μαθητευόμενοι μάγοι. Προσωπικά προτιμώ να παραμείνω σε ένα σταθερό νόμισμα που χρησιμοποιούν άλλες 16 χώρες και να μην έχω κίνδυνο συναλλαγματικής ισοτιμίας. Το αγγούρι θα το φάμε ούτως η άλλως, με η χωρίς ευρώ. Ας κάτσουμε να δουλέψουμε σοβαρά και κάπου θα μας βγάλει. Το μόνο πραγματικά δυσάρεστο είναι οι εμπράγματες εξασφαλίσεις που μας ζητούν οι δανειστές. Αλλά μήπως και αυτό δεν είναι μέρος μιας συμφωνίας;

[Δ. Κουναλάκης]

«Πονούσιν οι πολλοί και σκέπτονται το αίτιον...»
Πώς βίωσαν οι πολίτες τις γιορτές μετά τη «στάση πληρωμών» και τη χιονοστιβάδα φτώχειας και πείνας


Τέτοιες μέρες είναι κανόνας ν' αναζητούνται παλιές χριστουγεννιάτικες ιστορίες Τα παλιά είναι συνήθως... πάντα καλύτερα Χριστούγεννα! Ιδιαίτερα σε δύσκολες εποχές. Οσο πιο μακριά βρίσκονται από το παρόν, τόσο παραδεισιακές διαστάσεις παίρνουν! Σαν να υπήρχαν χρόνια που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, νικούσε η αγάπη και βασίλευε παντού η ειρήνη!

Σ' αντίθεση με την τάση επιστροφής τις μέρες μας στους... παλιούς, καλούς καιρούς, ας γυρίσουμε πίσω στον Δεκέμβριο του 1893. Τη χρονιά, τον μήνα και τις γιορτές, που σημαδεύει το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

Τυπικά, η χρεοκοπία εξαγγέλθηκε την πρώτη Δεκεμβρίου (13 με το νέο ημερολόγιο) με την κατάθεση νομοσχεδίου. Μέσα σε 10 ημέρες, αυτό και άλλα 2 νομοσχέδια είχαν γίνει νόμοι του κράτους (9-10 Δεκεμβρίου). Στις 28 Δεκεμβρίου κατατέθηκε και ο πρώτος προϋπολογισμός της χρεοκοπίας, που θα ψηφισθεί, όμως, μετά 3 μήνες.
«Πονούσιν οι πολλοί και σκέπτονται το αίτιον...»

Ειπωμένη ή όχι από τον Τρικούπη, στις εισηγητικές ομιλίες του για το πρώτο νομοσχέδιο ή τον προϋπολογισμό, μ' αυτές ακριβώς τις λέξεις, η εμβληματική νεοελληνική φράση σήμαινε επισήμως τον «προσωρινό διακανονισμό του χρέους» - αυτός ήταν ο τίτλος του νόμου (ΒΡ-ΣΤ/93). Στην πράξη συνεπαγόταν την άμεση αναστολή καταβολής των χρεολυσίων στους διεθνείς δανειστές του Δημοσίου και τη δραστική περικοπή (κατά 70%) των τόκων στους κατόχους ελληνικών ομολογιών.

Διαμαρτυρίες
Οσα διαδραματίστηκαν τότε έχουν γίνει τελευταία πολύ γνωστά, αλλά ας θυμηθούμε μερικά ακόμη για ν' αποτυπωθεί καλύτερα ο χαρακτηρισμός «γιορτές φτώχειας». Ξέσπασε θύελλα διαμαρτυριών κατά του Τρικούπη σε Λονδίνο, Παρίσι και Βερολίνο, που αξίωσαν την επιβολή διεθνούς ελέγχου στις εισπράξεις του Δημοσίου. Αλλά και στην Ελλάδα από την αντιπολίτευση.

Αυτό που συνήθως δεν αναφέρεται με σαφήνεια είναι ότι ο Τρικούπης δεν τράπηκε σε φυγή. Εμεινε στην κυβέρνηση μετά τη χρεοκοπία και προσπάθησε να πετύχει τον «διακανονισμό». Οι προσπάθειες δεν είχαν αποτελέσματα. Οπως άλλωστε και των διαδόχων του. Θα χρειαστεί ένας πόλεμος για να υποταγεί η Ελλάδα στις απαιτήσεις των δανειστών και να επιβληθεί ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος (1898).

Πώς όμως βίωνε τη χρεοκοπία η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών. Οδηγός μας ο αντιτρικουπικός Τύπος, καθώς οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες αποφεύγουν τις περιγραφές. Παρά το γεγονός ότι οι δημοσιογραφικοί κανόνες της εποχής επιτάσσουν αναλυτικά ρεπορτάζ για την κίνηση στην εορταστική αγορά και τις τιμές των ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Σε μια μάλιστα απ' αυτές ο ρεπόρτερ της παρακάμπτει τον σχετικό σκόπελο μ' ευφάνταστο τρόπο: «-Πώς πήγε εφέτος η δουλειά; ρωτά τον κρεοπώλη.

-Καλά, δόξα τω Θεώ! Ο κόσμος λεπτά δεν έχει λένε και λεπτά ξοδεύει. Μυστήριον...».

Ο αντικυβερνητικός Τύπος εκπέμπει με διαφορετικούς τρόπους, σ' άλλο μήκος κύματος:

-«Πάντες (στην αγορά) με κεκλιμένας τας κεφαλάς και την κατήφειαν εις το πρόσωπο εζωγραφισμένην... Η εξοικονόμησις του άρτου είνε το μόνον μέλημα πάντων των οικογενειαρχών...».

-«Πανταχού ερείπια. Αι εορταί προκαλούσαι συγκρίσεις θλιβεράς παρουσιάζωσι την κατάστασιν του τόπου υπό πάσαν αυτής αλγεινότητα. Και πονούσιν οι πολλοί και σκέπτονται και ζητούσι το αίτιον της δυσπραγίας...

Παρά τις συνηθισμένες αντιπολιτευτικές υπερβολές η συγκεκριμένη διαπίστωση δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Στα σατιρικά κείμενα χρησιμοποιούνται πολύ σκληρότερες εκφράσεις: «Ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητό σας/ κι αν άλλο τι δεν έχετε να φάτε τ' απ' αυτό σας». Ενώ ένα άλλο μπροστά στις γενικές περικοπές σαρκάζει: «Απεφασίσθη υπό της Κυβερνήσεως να ψαλιδισθή και η σημαία μας...».

Εκείνα τα «Χριστούγεννα ήτο πένθιμα δια την κοινωνίαν». Κατά γενική ομολογία, τα έκανε δυσβάσταχτα ο «εξευτελισμός» της χώρας στα μάτια των Ευρωπαίων από το «κανόνι» της χρεοκοπίας.

Ολοι, όμως, προσβλέπανε σε καλύτερο μέλλον. Υπήρχε κάποια αισιοδοξία...

Πλήθη φτωχών και ζητιάνων

Ιδού ένα σταχυολόγημα από «σκέψεις που υπαγορεύουν τα Χριστούγεννα εις τους εκ των Ορθοδόξων ελευθέρους Ελληνας, τους οποίους κατέστησε πτωχούς και εξηυτελισμένους η εν τη Πολιτεία επικράτησις ανθρώπων αναξίων»: «Δεν ήρκεσε εις την Ελλάδα το ότι εκ των πραγμάτων απεδείχθη μη έχουσα τας δυνάμεις ν' ανταποκριθή εις τας επιπολαίους, τας αλογίστως αναληφθείσας υποχρεώσεις ως Κράτους. Ηθέλησεν εις την απόδειξιν της οικονομικής αδυναμίας της να προσθέση την απόδειξιν της ηθικής αναξιότητος...».

«Δεν είναι τοιούτος ο λαός της και το αποδεικνύει η Ιστορία του ολόκληρος και δη η των τελευταίων ετών... Υπεβλήθη στερήσεις και θυσίας, όπως επαρκέση εις πάσας τας υποχρεώσεις προς τους δανειστάς του...».

«Πλήθος άπειρον επαιτών. Μη φαινόμενον εις τον πολύν κόσμον, πλήθος στερούμενον του άρτου και γυμνητεύον ανεφάνη. Δεν είχομεν φαντασθή ποτέ τας Αθήνας περικλειούσας τοσαύτην δυστυχίαν, ουδέ τόσον αριθμόν πτωχών...». Ο μόνος πλούτος, έγραφε μελαγχολικά χρονογράφος των ημερών, «ο διαχυθείς εις τας Αθήνας ήτο ο πλουσιοπαρόχως λούσας αυτάς ήλιος και ο μόνος κυκλοφορήσας χρυσός αι ακτίναι αυτού. Το μόνον το οποίον δεν φοβούμεθα μη χάσωμεν...».

Δεν ήταν απολύτως ακριβής. Αφενός μεν επειδή στα σαλόνια των ημερών έρρεε πλούτος. Αφετέρου ακολούθησαν καταρρακτώδεις βροχές και πλημμύρες. Μαζί με τα νερά ερχόταν κι ο νέος χρόνος «όστις βρίσκει την Ελλάδα σε κακό και μαύρο χάλι/και τα άμοιρα παιδιά της πάντα γυμνά και πεινασμένα/κι απ' όλη την Ευρώπη τα πτωχά αδικημένα.../κι είμεθα μικροί μεγάλοι διά το φρενοκομείον/κι η πατρίς η καϋμένη εις τους Φράγκους πωλημένη...».

(Τ' αποσπάσματα προέρχονται από τις εφημερίδες ΑΣΤΥ, ΕΦΗΜΕΡΙΣ, ΠΡΩΪΑ, ΡΩΜΗΟΣ, ΝΕΟΣ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, ΚΑΙΡΟΙ και ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ)

«ΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣΩΜΕΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΑΘΗΜΑΤΩΝ»

Οι επιπτώσεις της χρεοκοπίας, εκτός των άλλων, ωθούσαν και σε σκέψεις για να γίνουν τα παθήματα του παρόντος μαθήματα για το μέλλον. «Ολαι αι περιουσίαι, όλα τα κεφάλαια, όλαι οι πρόσοδοι, όλα της εργασίας τα ανταλλάγματα εμειώθησαν», σημειώνουν οικονομολόγοι και οικονομολογούντες. Αλλοι αποδίδουν την ευθύνη στις τράπεζες και στους «χρυσοκάνθαρους», στους «Φράγκους» (ξένους) πιστωτές, στην κυβερνητική αβουλία. «Εν τη ειρήνη της οικογενειακής εστίας, ας μελετήσωμεν επί των παθημάτων», προτρέπουν πολλοί...

ΒΑΘΙΕΣ ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Σε καιρούς γενικευμένης φτώχειας και ανυπαρξίας δομών κοινωνικής πρόνοιας η αλληλεγγύη βρίσκεται διαχρονικά στην ημερήσια διάταξη. Το φαινόμενο έχει βαθιές ελληνικές ρίζες. Εκκληση κάνουν εφημερίδες όπως και πολλοί φορείς στα φιλάνθρωπα αισθήματα των εχόντων: «Εάν εις άλλους χρόνους απόλυτος παρίστατο η ανάγκη της συνδρομής των δυναμένων υπέρ των ενδεών, το έτος τούτο η ανάγκη αύτη παρίσταται επιτακτικωτέρα...». Οι εκκλήσεις δεν μένουν χωρίς αντίκρισμα.

Τ. Κατσιμάρδος
katsimar@yahoo.gr

Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Gatekeeper]

Καθημερινή, 14/12/2011.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Η πλήρης μελέτη του Πανεπιστημίου IESEG School of Management.

Leaving the euro zone: a user’s guide

[Loumakis]

Ο συνονόματος Καζάκης είναι για μένα στο ίδιο τσουβάλι με τους διάφορους πολιτικούς της αρπακτής όσο δεν έχω βρει κανένα άρθρο του με ημερομηνία πριν το 2007 που να περιγράφει την σημερινή κατάσταση και να προτείνει διαφορετική λύση. Προφήτης μετά Χριστό, δεν με εκφράζει.
Την απάντηση σου την διάβασα, αλλά ξεκάθαρες απαντήσεις δεν είναι.
Οι ερωτήσεις μου είναι σαφείς παραπάνω. Πάνω από μια μικρή παράγραφος απάντηση ανά ερώτηση αρχίζει να είναι φιλοσοφία. Και θα ήθελα μια σαφή απάντηση. Διάβασα και τα φυλλάδια. Και πάλι δεν πήρα απάντηση. Τον έχω ακούσει πολλές φορές στα Κρητικά κανάλια, έχω στείλει αυτές τις ερωτήσεις, το αποτέλεσμα: Είτε δεν του τις θέτανε, είτε αερολογούσε και δεν απαντούσε.
Εάν εσένα σου απαντήσει, γράψε τι απαντάει.

   Να το επαναλάβω, λοιπόν, αν και νομίζω ηταν ξεκάθαρο. Το πραγματικό εισόδημα (η αγοραστικη δύναμη του εισοδήματος) των εργαζομενων θα μειωθεί είτε εντός ευρωζώνης (λογω περικοπών), είτε εκτός αυτής (λογω υποτίμησης του νεου νομίσματος). Αρα δεν υπάρχει διαφορά εαν συγκρίνουμε τις δύο επιλογές σε βραχυπρόθεσμη κλίμακα, δηλαδή τι θα γίνει π.χ. τα επόμενα 1-2 χρόνια. Η διαφορά είναι μεσο- και μακρο-πρόθεσμα. Σε περίπτωση παραμονης στην ευρωζώνη, η μείωση του εισοδήματος θα εξακολουθήσει, θα είναι συνεχής μεσω αλλεπάλληλων μνημονίων και χωρίς τέλος. Στην περίπτωση εξόδου απο το ευρώ, συνδυασμένη με μερική διαγραφή χρέους, θα ακολουθήσει ανάκαμψη, γιατί η Ελληνικη οικονομία θα πορευθεί ελεύθερη απο τη δεσμευση της νομισματικης σταθερότητας (που επιτυγχανεται με διαρκη εσωτερικη υποτίμηση) και των αλλεπάλληλων δανείων για εξυπηρέτηση του μη βιώσιμου χρέους μας. Να θυμίσω ότι ο αισιόδοξος (!) στόχος της συμφωνιας της 27ης Οκτωβρίου 2011 είναι χρέος το 2020 στο 120% του ΑΕΠ, μετα από ρυθμό ανάπτυξης 4,5% . Με άλλα λόγια σε 10 χρόνια και εφ' όσον όλα κυλήσουν κατά τον καλύτερο δυνατό και τον πλησιέστερο στις προβλεψεις τρόπο θα βρισκόμαστε, από οικονομική άποψη, εκεί που ξεκινήσαμε το 2009. Από κοινωνική και εθνική άποψη ας μη το συζητάμε. Η κοινωνία θα είναι εξαντλημένη, η χώρα ξεπουλημένη στους δανειστες της και οσοι επιβιώσουν θα παίρνουν αντικαταθλιπτικά για να καταφερουν να συνεχίσουν τη ζωή τους στην επίγεια κόλαση (αν εχουν χρηματα και περιθαλψη να τα αγοράσουν, διαφορετικά η αυτοκτονία θα είναι για πολλούς συμφερότερη λύση). Για να χρησιμοποιήσω μια παρομοίωση, η χώρα μας, η κοινωνία μας, με τα βαρίδια της νομισματικης σταθερότητας του ευρώ και του δημόσιου χρέους σταθερά προσδεδεμένα επάνω της, βρίσκεται σε τροχιά συνεχούς και ατελεύτητης βύθισης στην άβυσσο της οικονομικης και κοινωνικης εξαθλίωσης και της εθνικης υποδούλωσης. Μόνο η απελευθέρωση από αυτά τα βαρίδια θα της επιτρέψουν αναζωογονητική ανάδυση στην επιφάνεια. Οσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσει αυτή την αλήθεια η πλειονότητα του Ελληνικού λαού, που αφελώς εξαπατάται απο την προπαγάνδα και τα απατηλά ιδιοτελή κηρύγματα των εγχώριων φερεφώνων των ξένων πιστωτών μας, τόσο γρηγορότερα θα ελθει η σωτηρία της χώρας και με τον λιγότερο οδυνηρό τρόπο. Διότι η οικονομική κρίση μοιάζει με την ανθρώπινη αρρώστια. Οσο νωρίτερα κάνεις ορθη διάγνωση και εφαρμόσεις την κατάλληλη θεραπεία, τόσο το καλύτερο, όσο αργείς, είτε εισαι αναγκασμένος να προσφύγεις σε επώδυνες θεραπείες, είτε μειώνεις τη πιθανότητα πλήρους αποκατάστασης της υγείας.

Ο συνονόματος Καζάκης είναι για μένα στο ίδιο τσουβάλι με τους διάφορους πολιτικούς της αρπακτής όσο δεν έχω βρει κανένα άρθρο του με ημερομηνία πριν το 2007 που να περιγράφει την σημερινή κατάσταση και να προτείνει διαφορετική λύση..............................................................

Ακόμα και αν είναι ετσι όπως ισχυρίζεσαι, ότι δηλαδή δεν ειχε προβλεψει την κατασταση πριν το 2007, από κι ως πού στερείται το δικαίωμα να υποστηρίζει μία λύση που συνέλαβε καθυστερημένα, έστω (δηλαδή υποθετικά πάντα, με βαση τον ισχυρισμο σου). Για να χρησιμοποιήσω μια παρομοίωση από τα καθ'ημάς, εσύ δεν ετυχε ποτε να αναθεωρήσεις μια αρχική διάγνωση που έκανες σε καποιο ασθενή σου;  Κι αν ίσως μεχρι σήμερα δεν μετέβαλες ποτέ την αρχικη σου διάγνωση, επειδή είσαι σχετικά νέος στο επάγγελμα, πιστεύεις ότι είσαι τέλειος και αλάθητος, ώστε να μη φτάσεις ποτε σ΄αυτό το σημείο, να παραδεχθείς δηλαδη ότι έσφαλες, ότι εκανες λάθος; Μη γίνεσαι, λοιπόν, σκληρός και άτεγκτος κριτής, γιατί ίσως κάποτε βρεθείς σε θέση κρινόμενου, εκλιπαρώντας επιείκεια.

...................Προφήτης μετά Χριστό, δεν με εκφράζει............................

Μετά Χριστόν; Μα, ίσα-ίσα, ο άνθρωπος προσπαθεί να πείσει την Ελληνική κοινη γνωμη να φύγουμε από το ευρώ πρίν είναι πολύ αργά, πριν καταστραφούμε και υποδουλωθούμε οριστικά και αμετάκλητα και μάλιστα το κάνει αυτό κόντρα στην προπαγάνδα των ευρώφιλων παπαγάλων. Επιπλέον, και μόνη η ύπαρξη διϊστάμενων απόψεων αποδεικνύει ότι βρισκομαστε ακόμη σε "προ Χριστού" κατάσταση. "Μετα Χριστόν" όλοι συμφωνούν, αφού το γεγονός είναι πλέον τετελεσμένο. Μόνο που στην περίπτωση μας θα είναι τραγικά ηλίθιο να αναμένουμε παθητικά ως θεατές την έκβαση της ιστορίας, γιατί αυτή θα είναι η καταστροφή της Ελλάδας.

[Δ. Κουναλάκης]

   Να το επαναλάβω, λοιπόν, αν και νομίζω ηταν ξεκάθαρο. Το πραγματικό εισόδημα (η αγοραστικη δύναμη του εισοδήματος) των εργαζομενων θα μειωθεί είτε εντός ευρωζώνης (λογω περικοπών), είτε εκτός αυτής (λογω υποτίμησης του νεου νομίσματος). Αρα δεν υπάρχει διαφορά εαν συγκρίνουμε τις δύο επιλογές σε βραχυπρόθεσμη κλίμακα, δηλαδή τι θα γίνει π.χ. τα επόμενα 1-2 χρόνια. Η διαφορά είναι μεσο- και μακρο-πρόθεσμα. Σε περίπτωση παραμονης στην ευρωζώνη, η μείωση του εισοδήματος θα εξακολουθήσει, θα είναι συνεχής μεσω αλλεπάλληλων μνημονίων και χωρίς τέλος. Στην περίπτωση εξόδου απο το ευρώ, συνδυασμένη με μερική διαγραφή χρέους, θα ακολουθήσει ανάκαμψη, γιατί η Ελληνικη οικονομία θα πορευθεί ελεύθερη απο τη δεσμευση της νομισματικης σταθερότητας (που επιτυγχανεται με διαρκη εσωτερικη υποτίμηση) και των αλλεπάλληλων δανείων για εξυπηρέτηση του μη βιώσιμου χρέους μας. Να θυμίσω ότι ο αισιόδοξος (!) στόχος της συμφωνιας της 27ης Οκτωβρίου 2011 είναι χρέος το 2020 στο 120% του ΑΕΠ, μετα από ρυθμό ανάπτυξης 4,5% . Με άλλα λόγια σε 10 χρόνια και εφ' όσον όλα κυλήσουν κατά τον καλύτερο δυνατό και τον πλησιέστερο στις προβλεψεις τρόπο θα βρισκόμαστε, από οικονομική άποψη, εκεί που ξεκινήσαμε το 2009. Από κοινωνική και εθνική άποψη ας μη το συζητάμε. Η κοινωνία θα είναι εξαντλημένη, η χώρα ξεπουλημένη στους δανειστες της και οσοι επιβιώσουν θα παίρνουν αντικαταθλιπτικά για να καταφερουν να συνεχίσουν τη ζωή τους στην επίγεια κόλαση (αν εχουν χρηματα και περιθαλψη να τα αγοράσουν, διαφορετικά η αυτοκτονία θα είναι για πολλούς συμφερότερη λύση). Για να χρησιμοποιήσω μια παρομοίωση, η χώρα μας, η κοινωνία μας, με τα βαρίδια της νομισματικης σταθερότητας του ευρώ και του δημόσιου χρέους σταθερά προσδεδεμένα επάνω της, βρίσκεται σε τροχιά συνεχούς και ατελεύτητης βύθισης στην άβυσσο της οικονομικης και κοινωνικης εξαθλίωσης και της εθνικης υποδούλωσης. Μόνο η απελευθέρωση από αυτά τα βαρίδια θα της επιτρέψουν αναζωογονητική ανάδυση στην επιφάνεια. Οσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσει αυτή την αλήθεια η πλειονότητα του Ελληνικού λαού, που αφελώς εξαπατάται απο την προπαγάνδα και τα απατηλά ιδιοτελή κηρύγματα των εγχώριων φερεφώνων των ξένων πιστωτών μας, τόσο γρηγορότερα θα ελθει η σωτηρία της χώρας και με τον λιγότερο οδυνηρό τρόπο. Διότι η οικονομική κρίση μοιάζει με την ανθρώπινη αρρώστια. Οσο νωρίτερα κάνεις ορθη διάγνωση και εφαρμόσεις την κατάλληλη θεραπεία, τόσο το καλύτερο, όσο αργείς, είτε εισαι αναγκασμένος να προσφύγεις σε επώδυνες θεραπείες, είτε μειώνεις τη πιθανότητα πλήρους αποκατάστασης της υγείας.

Ο συνονόματος Καζάκης είναι για μένα στο ίδιο τσουβάλι με τους διάφορους πολιτικούς της αρπακτής όσο δεν έχω βρει κανένα άρθρο του με ημερομηνία πριν το 2007 που να περιγράφει την σημερινή κατάσταση και να προτείνει διαφορετική λύση..............................................................

Ακόμα και αν είναι ετσι όπως ισχυρίζεσαι, ότι δηλαδή δεν ειχε προβλεψει την κατασταση πριν το 2007, από κι ως πού στερείται το δικαίωμα να υποστηρίζει μία λύση που συνέλαβε καθυστερημένα, έστω (δηλαδή υποθετικά πάντα, με βαση τον ισχυρισμο σου). Για να χρησιμοποιήσω μια παρομοίωση από τα καθ'ημάς, εσύ δεν ετυχε ποτε να αναθεωρήσεις μια αρχική διάγνωση που έκανες σε καποιο ασθενή σου;  Κι αν ίσως μεχρι σήμερα δεν μετέβαλες ποτέ την αρχικη σου διάγνωση, επειδή είσαι σχετικά νέος στο επάγγελμα, πιστεύεις ότι είσαι τέλειος και αλάθητος, ώστε να μη φτάσεις ποτε σ΄αυτό το σημείο, να παραδεχθείς δηλαδη ότι έσφαλες, ότι εκανες λάθος; Μη γίνεσαι, λοιπόν, σκληρός και άτεγκτος κριτής, γιατί ίσως κάποτε βρεθείς σε θέση κρινόμενου, εκλιπαρώντας επιείκεια.

...................Προφήτης μετά Χριστό, δεν με εκφράζει............................

Μετά Χριστόν; Μα, ίσα-ίσα, ο άνθρωπος προσπαθεί να πείσει την Ελληνική κοινη γνωμη να φύγουμε από το ευρώ πρίν είναι πολύ αργά, πριν καταστραφούμε και υποδουλωθούμε οριστικά και αμετάκλητα και μάλιστα το κάνει αυτό κόντρα στην προπαγάνδα των ευρώφιλων παπαγάλων. Επιπλέον, και μόνη η ύπαρξη διϊστάμενων απόψεων αποδεικνύει ότι βρισκομαστε ακόμη σε "προ Χριστού" κατάσταση. "Μετα Χριστόν" όλοι συμφωνούν, αφού το γεγονός είναι πλέον τετελεσμένο. Μόνο που στην περίπτωση μας θα είναι τραγικά ηλίθιο να αναμένουμε παθητικά ως θεατές την έκβαση της ιστορίας, γιατί αυτή θα είναι η καταστροφή της Ελλάδας.

Το ότι θα μειωθεί είτε εντός είτε εκτός της ευρωζώνης χαίρομαι που άρχισε να το παραδέχεται, γιατί στα τοπικά κανάλια στην αρχή τουλάχιστον το στρούφιζε.....
Αρά χαίρομαι που δεν διαφωνούμε ότι για τον εργαζόμενο το εισόδημα του θα μειωθεί έτσι κι αλλιώς.

Πάμε τώρα στην επόμενη μέρα.... πριν πάμε στο μακροπρόθεσμο...:

Εάν εγώ σήμερα έχω ευρώ στην Ελβετία (ή άλλο sic μέρος που δεν θα σας αποκαλύψω) και τα φέρω σταδιακά μετά, θα έχω πολλαπλάσια αγοραστική δύναμη από αυτή που έχω τώρα;
Άρα τι θα κερδίσει ο εργαζόμενος εάν δεν υποστεί μείωση των μισθών αλλά αρχίσει να πληρώνεται σε δραχμές; Πάλι δεν του μείωσαν το μισθό του;

Και πολλοί θα είναι χαρούμενοι με δις ευρώ σε ελβετικές τράπεζες που θα περιμένουν να περάσουμε στην δραχμή να γίνει μια υποτίμηση το ελάχιστο 50% και να τα ξαναφέρουν στην Ελλάδα όπου πλέον θα αγοράσουν ότι ακίνητη περιουσία υπάρχει και ότι κινητή περιουσία είναι διαθέσιμη και τον Καζάκη μαζί.

Και η ερώτηση μου ήταν σαφής: Εάν περάσουμε στην δραχμή, θα απαγορέψει την είσοδο κεφαλαίων από το εξωτερικό;
- Αν απαγορέψει, περάσαμε σε μια κλειστή χώρα όπως η πρώην ΕΣΔΔ, η πρώην Κούβα, η νυν Κορέα, η νυν Κίνα. Και εκεί φυσικά το ΑΕΠ μαγειρεύεται πιο καλά από ότι η στατιστική υπηρεσία. Να σου θυμίσω ότι γιος και νυν κυβερνήτης της Κορέας μοίρασε στο λαό ψάρια να φάνε για να μπορούν να κλάψουν τον πατέρα του.....
- Αν δεν απαγορέψει, δεν θα μας έχουν αγοράσει όλα τα λαμόγια της Ελλάδος με φράγκα στο εξωτερικά και τα διάφορα οικονομικά τραστ; Χειρότερα υπόδουλοι δεν θα είμαστε τότε;

Ότι από τα δύο παραπάνω και να γίνει τα αντικαταθλιπτικά τα χρειαζόμαστε και θα ζοριστούμε άσχημα. Ο τρίτος δρόμος μας τελείωσε.... μια απάτη ήταν. Η διαφορά είναι ότι ο Καζάκης υπόσχεται πράγματα χαϊδευοντας τα αυτιά των καλομαθημένων. Και με αυτή την έννοια δεν έχει καταλάβει το λάθος του, στην κοσμάρα του βρίσκεται ακόμη.
Επειδή όμως δεν είμαι κλειστός σε τίποτα και όλα τα αξιολογώ, θα με ενδιέφερε πάντως να μάθω ξεκάθαρα τι άποψη έχει στην ερώτηση:
Εάν περάσουμε στην δραχμή, θα απαγορέψει την είσοδο κεφαλαίων από το εξωτερικό;

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος (ΗΜΕΡΗΣΙΑ 4/1)

Μία λύση – σοκ προκρίνει για τη σωτηρία της Ελλάδας το πρακτορείο Bloomberg. Σε ανάλυσή του τάσσεται «κατά» της εξόδου της χώρα μας από το ευρώ και «υπέρ» της βάναυσης ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας με μισθούς πείνας για … υπάκουους εργαζομένους!

Μία λύση – σοκ προκρίνει για τη σωτηρία της Ελλάδας το πρακτορείο Bloomberg. Σε ανάλυσή του τάσσεται «κατά» της εξόδου της χώρα μας από το ευρώ και «υπέρ» της βάναυσης ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας με μισθούς πείνας για … υπάκουους εργαζομένους!
Με άλλα λόγια το αμερικανικό πρακτορείο θεωρεί ως μόνη διέξοδο την εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή την άμεση και βίαιη περικοπή των μισθών η οποία με τη σειρά της θα προκαλέσει επίμονα υψηλό ποσοστό ανεργίας, με αποτέλεσμα να χάσουν οι εργαζόμενοι τη διαπραγματευτική τους ισχύ…
Στην ανάλυση επισημαίνεται ότι η Ελλάδα όσο και άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης έχουν μπροστά τους χρόνια οικονομικών δυσχερειών, ακόμη και εάν αναδιαρθρώσουν το χρέος τους. Οι προοπτικές είναι τόσο ζοφερές, ώστε σύμφωνα με μία «σχολή», θα ήταν καλύτερα εάν βρισκόντουσαν εκτός ευρώ, παρά το άμεσο κόστος της εξόδου.
Σύμφωνα όμως με το Bloomberg ακόμη και μετά την πληρωμή των «προστίμων», η ανάσταση των εθνικών νομισμάτων και η ανάκτηση του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής θα προκαλούσαν αντίστοιχα προβλήματα με αυτά που θα έλυναν.
Οι υποστηρικτές μίας εξόδου από το ευρώ προτείνουν η Ελλάδα να λύσει βραχυπρόθεσμα το πρόβλημα δανεισμού, μέσω χρεοκοπίας ή άλλου τρόπου και να σταματήσει να έχει ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Θα έπρεπε όμως ακόμη να αντιμετωπίσει την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, υποστηρίζει το Bloomberg.
Το κόστος εργασίας αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια πολύ γρηγορότερα απ' ό,τι στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρωζώνη, κάνοντας ακριβότερες τις εξαγωγές και φτηνότερες τις εισαγωγές. Σαν αποτέλεσμα, παρουσιάζονται χρόνια εμπορικά ελλείμματα που χρηματοδοτούνται με συνεχή δανεισμό.
Εάν μπορούσε να υποτιμήσει η χώρα μία «νέα δραχμή», θα μείωνε τις τιμές στις εξαγωγές και θα αύξανε τις τιμές στις εισαγωγές. Λόγω του ότι δεν έχει αυτή την επιλογή, πρέπει να βελτιώσει βιαιότερα την ανταγωνιστικότητα: με μειώσεις μισθών σε συνδυασμό με υψηλή ανεργία, ώστε να καμφθεί η διαπραγματευτική ισχύς των εργαζόμενων.
Οι συντάκτες του Bloomberg σημειώνουν ότι στην περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ τότε η καταστροφή θα ήταν μεγαλύτερη: Οι καταθέτες θα έσπευδαν στις τράπεζες για να βγάλουν τα ευρώ τους εκτός Ελλάδας πριν μετατραπούν σε δραχμές. Οι οφειλέτες θα συνεχίσουν θα χρωστούν σε ευρώ στους εκτός Ελλάδας δανειστές τους και, με την αυτονόητη άμεση υποτίμηση της νέας δραχμής, η εξυπηρέτηση των οφειλών τους θα ήταν δυσκολότερη, προκαλώντας νέο κύμα χρεοκοπιών.
Συγκρίνοντας τις δύο επιλογές, μία αναδιάρθρωση χρέους σε συνδυασμό με μία εσωτερική ή οικονομική υποτίμηση -όσο δύσκολη και να είναι- φαίνεται προτιμότερη, κατά τους ίδιους.
Οι μεγάλες περικοπές αμοιβών, εν μέσω της απαραίτητης ύφεσης για να επιβληθούν, δεν χρειάζεται να συνοδεύονται από το ίδιο τεράστιο κόστος προσαρμογής. Ένας συνδυασμός αυξημένου ΦΠΑ και μικρότερης φορολογίας εισοδήματος από εργασία προσομοιάζει με μία υποτίμηση νομίσματος, καθώς αυξάνει τιμές των εισαγωγών σε σχέση με τις τιμές των εξαγωγών, μειώνει χωρίς άλλη παρέμβαση τις πραγματικές αποδοχές.
Είναι αλήθεια, παραδέχεται το άρθρο, ότι και μετά από τα παραπάνω η Ελλάδα θα έπρεπε να διατηρήσει υπό αυστηρό έλεγχο τις αποδοχές, ώστε να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.