Περί Τρίμηνων & δίμηνων συνταγών...

[Δημήτρης Μακρέας]

Είναι ζήτημα εμπειρίας.
Στη δική μου γειτονιά σχεδόν κανένας δε γράφει τρίμηνες.
Δεν υπήρχε προσωπική μομφή, ούτε διάθεση αναπαραγωγής κάποιας κόντρας ΕΣΥτών -ιδιωτών.
Το σύστημα του ΕΟΠΥΥ είναι επιεικώς άθλιο. Ευχαρίστως θα σταθώ δίπλα σου σε περίπτωση που κατηγορηθείς για υπερσυνταγογράφηση, με οποιοδήποτε πρόσφορο τρόπο.

[Zachariadis]

Γιατί σχεδόν κανένας ιδώτης δεν γράφει τρίμηνες?

Προσωπικά είμαι ενάντια σε δίμηνες και τρίμηνες συνταγογραφήσεις για λόγους επιστημονικούς και δεοντολογικούς
και όχι οικονομικούς.Ειδικά δε όταν αφορά ασθενείς που υποφέρουν απο σημαντικά  χρόνια νοσήματα των οποίων η τακτική -τουλάχιστον μία φορά τον μήνα-
παρακολούθηση είναι επιβεβλημένη.Η «παρακολούθηση» του ασθενή δεν περιορίζεται στην μηνιαία συνταγογράφηση αλλά στον σύντομο πλήν ουσιαστικό
κλινικό και εργ/ραικό έλεγχο.Για παράδειγμα, όχι σπάνια, μια χρόνια αντιυπερτασική,αντιστηθαγχική ,αντιδιαβητική ή άλλη αγωγή έχει πάψει απο καιρό να καλύπτει
της ανάγκες του αρρώστου χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά...

[Harper]

Και εγω θεωρω τις τριμηνες συνταγες αντιεπιστημονικη και αντιδεοντολογικη προσεγγιση.Αυτα που λεει ο Zachariadis ειναι τα επιβεβλημενα,ποιος μπορει να διαφωνησει?

Αυτα ομως  σε ενα κρατος προνοιας που ο γιατρος βλεπει ενα λογικο αριθμο ασθενων τη μερα.Γιατι οταν συχνα στο βιβλιο κινησης ξεπερνας τους 50-60 και 70 ασθενεις σε ενα πρωινο ωραριο και πανω απο τους μισους εξ αυτων θελουν πανω απο μια συνταγη τοτε για ποια επιστημοσυνη και ποια δεοντολογια ομιλουμε?Χανεσαι στο χαρτι και το μελανι...

Δυστυχως οι δομες του ΕΣΥ- σε πολλα μερη- ειναι κεντρα ΜΑΖΙΚΗΣ συνταγογραφησης με τις ευλογιες των εχοντων  τη δυναμη να αλλάξουν τα πραγματα αλλα ουδεις μεσολαβει αφου το σκεπτικο δεν ειναι η επιστημονικη ορθοτητα αλλα η ικανοποιηση των ψηφοφορων-φαρμακοαπαιτουντων

Λυπάμαι που το λεω αλλα προσωπικα πολλες φορες δεν ασκω ιατρικη.Ο χρονος πολλες φορες ειναι πολυτελεια οταν σε περιμενουν μεγαλοι αριθμοι προς εξυπηρετηση και στα περιφερεικα ιατρεια υποτιθεται εχεις ενα ωραριο και δε μπορεοις "να την κανεις" αλλά ουτε μπορεις να βαλεις καρτελακι με μεγιστο αριθμο ασθενων που θα δεχθεις οπως πχ στο ΙΚΑ.Φανταστειτε τωρα τι γινεται απο αναμονες αν τυχει μια εβδομαδα και λειψεις με αδεια ή αρρωστησεις.Οι αριθμοι των ασθενων διπλασιαζονται.Και εισαι μονος χωρις νοσηλευτη και εκει που γραφεις σερι 15 συνταγες και εισαι στο μπλα μπλα σου σκαει μυτη και η κνιδωση-η αιχμη υπερτασης-η AF με ταχεια κοιλιακη-το αρχομενο ΟΠΟ και αφηνεις το στυλο για να εξετασεις και εξω οι ορδες φωναζουν γιατι αργεις.Απιστευτα για καποιους?WELCOME TO GREEK REALLITY.
Στο τελος της ημερας -μιας καθαρα συνταγο-μερας-φευγεις με συνδρομο γραφεα και συχνα πονοκεφαλο

Εν κατακλειδι η ιατρικη του περιφερειακου ιατρειου-και αλλου- ειναι καταδικασμενη να χανεται στη γραφουρα και θα με βολευε και χρονικα και επιστημονικα να εκδιδω τριμηνες προς οφελος του επιστημονικου κομματιου-εξετασης σε οσους τη χρειαζονται.

[Δημήτρης Μακρέας]

Γιατί σχεδόν κανένας ιδώτης δεν γράφει τρίμηνες?

Προσωπικά είμαι ενάντια σε δίμηνες και τρίμηνες συνταγογραφήσεις για λόγους επιστημονικούς και δεοντολογικούς
και όχι οικονομικούς.Ειδικά δε όταν αφορά ασθενείς που υποφέρουν απο σημαντικά  χρόνια νοσήματα των οποίων η τακτική -τουλάχιστον μία φορά τον μήνα-
παρακολούθηση είναι επιβεβλημένη.Η «παρακολούθηση» του ασθενή δεν περιορίζεται στην μηνιαία συνταγογράφηση αλλά στον σύντομο πλήν ουσιαστικό
κλινικό και εργ/ραικό έλεγχο.Για παράδειγμα, όχι σπάνια, μια χρόνια αντιυπερτασική,αντιστηθαγχική ,αντιδιαβητική ή άλλη αγωγή έχει πάψει απο καιρό να καλύπτει
της ανάγκες του αρρώστου χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά...

Μάλλον διαφωνώ.
Και λέω μάλλον ,γιατί δεν υπάρχει ένας σωστός τρόπος για όλους τους ασθενείς.
Υπάρχουν περιπτώσεις που θα χρειαστεί ακόμα πιο συχνή παρακολούθηση , αλλά ακόμα περισσότερες περιπτώσεις που η ρύθμιση χρόνιων προβλημάτων δεν είναι γρίφος.
Η υποχρεωτική κάθε μήνα προσέλευση του ασθενούς στο γιατρό αυξάνει την εξαρτητική σχέση του ασθενούς από τον ειδικό και μειώνει την -επιβεβλημένη κατά τη γνώμη μου- συμμετοχή του ασθενούς στη ρύθμιση και επίλυση των προβλημάτων υγείας του.
Αν κάποιος υπερτασικός δυσκολεύεται ή δε θέλει να παρακολουθεί την πίεση του στο χώρο του, η λύση δεν είναι να προσέρχεται κάθε βδομάδα για μετρήσεις στο ιατρείο (αναξιόπιστες εκτός των άλλων), αλλά να τον πείσουμε και να τον εκπαιδεύσουμε.
Έτσι κι αλλιώς, είναι διαφορετική η συζήτηση για τη συχνότητα προσέλευσης ανάλογα με την ανάγκη για φροντίδα και διαφορετική για τη συχνότητα συνταγογράφησης.
Αν είναι να φέρνουμε έναν ασθενή κάθε μήνα , αυτό οφείλει να γίνει γιατί το επιβάλλουν οι ανάγκες παρακολούθησης και όχι η διεκπεραίωση της γραφειοκρατικής δουλειάς.
Αφήστε που μια χαρά αρύθμιστοι προκύπτουν και άνθρωποι που κάθε μήνα έγραφαν τα φάρμακά τους για χρόνια!
Μόλις χθές είδα έναν παχύσαρκο πενηντάρη με πιθανή σ/ν από διετίας, ο οποίος κάθε μήνα έγραφε τα φάρμακά του, αλλά σε μένα ήρθε με ισχαιμικές ΗΚΓ αλλοιώσεις...

[Δ. Κουναλάκης]

Γιατί σχεδόν κανένας ιδώτης δεν γράφει τρίμηνες?

Προσωπικά είμαι ενάντια σε δίμηνες και τρίμηνες συνταγογραφήσεις για λόγους επιστημονικούς και δεοντολογικούς
και όχι οικονομικούς.Ειδικά δε όταν αφορά ασθενείς που υποφέρουν απο σημαντικά  χρόνια νοσήματα των οποίων η τακτική -τουλάχιστον μία φορά τον μήνα-
παρακολούθηση είναι επιβεβλημένη.Η «παρακολούθηση» του ασθενή δεν περιορίζεται στην μηνιαία συνταγογράφηση αλλά στον σύντομο πλήν ουσιαστικό
κλινικό και εργ/ραικό έλεγχο.Για παράδειγμα, όχι σπάνια, μια χρόνια αντιυπερτασική,αντιστηθαγχική ,αντιδιαβητική ή άλλη αγωγή έχει πάψει απο καιρό να καλύπτει
της ανάγκες του αρρώστου χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά...

Τώρα μεταξύ μας τι κοιτάζεις κάθε μήνα και δεν βγάζεις τρίμηνη σε κάποιον που λαμβάνει ένα αΜΕΑ και μια στατίνη στην μικρότερη δόση; Του μετράς τη χοληστερίνη; Του κάνεις υπέρηχο; τον ακροάζεσαι; του στέλνεις ακτινογραφία; τι πρόβλημα υπάρχει εάν ότι κάνεις το κάνεις ανά τρίμηνο σε αυτόν;
Δεν σου λέω να βλέπεις ανά τρίμηνο ένα σοβαρά επιβαρυμένο ασθενή που είναι με το ένα πόδι στον τάφο αλλά έλεος... Οι πανεπιστημιακές δηλαδή κλινικές που βλέπουν καρδιοπαθείς ανά εξάμηνο κάνουν κακή ιατρική; Και μην μου πεις ότι βλέπει γιατρός στο ενδιάμεσο γιατί αυτός ο γιατρός μπορεί να έχει πάρει μόλις δίπλωμα... Εκτός κι αν αρκούν 2 επισκέψεις/έτος/ασθενή σε καρδιολόγο....

[Denominator]

Ας μου επιτραπεί να καταθέσω τη δική μου εμπειρία χωρίς να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με κάποιους συγκεκριμένα.
Στην αρχή της καθιέρωσης των τρίμηνων ήμουν αρκετά επιφυλακτικός, ποτέ όμως δε θυσίασα το δικαίωμα του ρυθμισμένου ασθενούς (ακόμη και του πάλαι ποτέ ΟΠΑΔίτη που πλήρωνε με χαρτάκι) να μην ταλαιπωρηθεί δεύτερη και τρίτη φορά - αρκεί να του είχα εξηγήσει επαρκώς τους λόγους που θα έπρεπε να τον οδηγήσουν νωρίτερα από το προγραματισμένο σε επανεξέταση.
Η έλευση του ΕΟΠΥΥ, με κύριο μοχλό την πληθώρα των αγανακτισμένων ΙΚΑτζήδων, με έκανε να άρω και τις τελευταίες επιφυλάξεις. Αν κάτι δεν πάει καλά, απλά δεν εκτελείται το υπόλοιπο της τρίμηνης και ο ασθενής επανεξετάζεται. Αυτό έχει βρει ένθερμη υποστήριξη από τον κόσμο κυρίως επειδή έχει πείσει ότι τα χρήματα επενδύονται στην ιατρική παρακολούθηση και όχι στη συνταγογραφία. Έτσι, αυτή τη στιγμή το 67% των συνταγών που υπογράφω σε χρόνια νοσήματα είναι τρίμηνες.

[Zachariadis]

Θα πρεπει μάλλον να υποθέσω οτι βλεπετε  καθημερινά πολυ περισσότερους ασθενείς απο ότι εγώ.
Ισως έτσι ο ασθενής να έχει την πολυτέλεια να προσέρχεται για «επίσκεψη στον ιατρό του » και όχι στο
ιατρείο Super Market ή περίπτερο  για την προμήθεια της μάρκας των φαρμάκων του.
Πιθανότατα αν ΄και γω ήμουν υποχρεωμένος να δω πάνω απο 10-15 άτομα σε ένα πρωινό να υιοθετούσα
τον ρόλο του ιατρού διεκπεραιωτή συνταγογράφου προκειμένου να ανταπεξέλθω στον φόρτο εργασίας.
Η μηνιαία επίσκεψη για την μεταξύ άλλων συνταγογράφηση του επόμενου μήνα δεν αφορά κάποια ιδιαίτερη εργ/ριακή-παρακλινική έξέταση.
Αφορά την απλό κλινικό έλεγχο ρουτίνας.Αν π.χ πρόκειται για εναν υπερτασικό 1) δίνω κάποιο χρόνο για το ιστορικό ( τα επίπεδα μετρήσεων
που κάνει στο σπίτι,τυχόν παρενέργειες της αγωγής,αλληλεπιδράσεις με αγωγές ιατρών άλλων ειδικοτήτων κλπ 2) μετράω την πίεση ο ίδιος αμφίχειρα σε όρθια
και υπτια θέση 3) τον εξετάζω κλινικά ( και ναι κυρ.Κουναλάκη,η ακρόαση του θώρακα περιλαμβάνεται στην απλή εξέταση ρουτίνας..) ελέγχοντας μεταξύ άλλων
σφύξεις στα ανω και κάτω άκρα και τέλος.. 4) ΗΚΓ....Θα μου πέιτε «μα καλά ,άν το κάνεις καθε 2 ή 3 μήνες αυτό ,ποιά η διαφορά ; »
Ίσως καμία.Όμως για μένα έιναι σημαντικό να δίδεται στον ασθενή μια κοντινή ημερομηνία για επανέλεγχο.Μερικές φορές ,φαινομενικά ασήμαντες ενοχλήσεις
του ασθενή για της οποίες δεν θα ζητούσε άμεση βοήθεια υποκρύπτουν σοβαρές παρενέργειες απο την αγωγή ή την κατάσταση του.Άλλες φορές πάλι μπορεί να θέλει να βρεί λύση ή
απάντηση σε κάποιο πρόβλημα που για τον ίδιο έιναι σημαντικό όμως για προσωπικούς λόγους δεν προσέρχεται εσπευσμένα και αναμένει την επόμενη επίσκεψη
για να το συζητήσει  με τον ιατρό του όταν αυτή δεν έιναι πολύ μακριά.
Είναι σίγουρα δύσκολο να βάλεις σε χρονοδιαγράμματα της ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ασθενή.΅Εχω την πολυτέλεια ακόμα να διατηρώ μια προσωπική σχέση με πολλούς
απο τους ασθενείς που βλέπω στο ιατρείο μου.Μπορεί να είναι επιπολεότητα εκ μέρους μου που  προσπαθώ να μην γίνομαι διεκπεραιωτής ιατρός συνταγογράφος.
'Οσο  όμως οι αριθμοί των ασθενών μου το επιτρέπουν θα διατηρώ αυτόν τον ιδεαλισμό σε πείσμα της σημερινής κατάντιας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

[parpar]

Συμφωνω απολυτα με τις τριμηνες σε οσους ασθενεις εχω εξετασει και ειναι ρυθμισμενοι.
Στην τελικη μπορεις να γραψεις μια τριμηνη και να ζητησεις να ερθει παλι τον επομενο μηνα , αν χρειαζεται , μονο για εξεταση.
Ετσι θα εχεις πολυ περισοτερο χρονο για κλινικη εξεταση και αν χρειαζεται αλλαγη τοτε μπορεις να τις ακυρωσεις.

[Νίκος Κιοσές]

Πολύ καλές οι τρίμηνες ίσως και εξάμηνες για ρυθμισμένους ασθενείς, αλλά μέχρι να στρώσει ο ΕΟΠΥΥ και να καταλήξει στον τρόπο συνταγογράφησης και στα ποσοστά, μόνο μηνιαία συνταγή θεωρό ότι θα πρέπει να γράφεται.

[Δημήτρης Μακρέας]

Θα πρεπει μάλλον να υποθέσω οτι βλεπετε  καθημερινά πολυ περισσότερους ασθενείς απο ότι εγώ.
Ισως έτσι ο ασθενής να έχει την πολυτέλεια να προσέρχεται για «επίσκεψη στον ιατρό του » και όχι στο
ιατρείο Super Market ή περίπτερο  για την προμήθεια της μάρκας των φαρμάκων του.
Πιθανότατα αν ΄και γω ήμουν υποχρεωμένος να δω πάνω απο 10-15 άτομα σε ένα πρωινό να υιοθετούσα
τον ρόλο του ιατρού διεκπεραιωτή συνταγογράφου προκειμένου να ανταπεξέλθω στον φόρτο εργασίας.
Η μηνιαία επίσκεψη για την μεταξύ άλλων συνταγογράφηση του επόμενου μήνα δεν αφορά κάποια ιδιαίτερη εργ/ριακή-παρακλινική έξέταση.
Αφορά την απλό κλινικό έλεγχο ρουτίνας.Αν π.χ πρόκειται για εναν υπερτασικό 1) δίνω κάποιο χρόνο για το ιστορικό ( τα επίπεδα μετρήσεων
που κάνει στο σπίτι,τυχόν παρενέργειες της αγωγής,αλληλεπιδράσεις με αγωγές ιατρών άλλων ειδικοτήτων κλπ 2) μετράω την πίεση ο ίδιος αμφίχειρα σε όρθια
και υπτια θέση 3) τον εξετάζω κλινικά ( και ναι κυρ.Κουναλάκη,η ακρόαση του θώρακα περιλαμβάνεται στην απλή εξέταση ρουτίνας..) ελέγχοντας μεταξύ άλλων
σφύξεις στα ανω και κάτω άκρα και τέλος.. 4) ΗΚΓ....Θα μου πέιτε «μα καλά ,άν το κάνεις καθε 2 ή 3 μήνες αυτό ,ποιά η διαφορά ; »
Ίσως καμία.Όμως για μένα έιναι σημαντικό να δίδεται στον ασθενή μια κοντινή ημερομηνία για επανέλεγχο.Μερικές φορές ,φαινομενικά ασήμαντες ενοχλήσεις
του ασθενή για της οποίες δεν θα ζητούσε άμεση βοήθεια υποκρύπτουν σοβαρές παρενέργειες απο την αγωγή ή την κατάσταση του.Άλλες φορές πάλι μπορεί να θέλει να βρεί λύση ή
απάντηση σε κάποιο πρόβλημα που για τον ίδιο έιναι σημαντικό όμως για προσωπικούς λόγους δεν προσέρχεται εσπευσμένα και αναμένει την επόμενη επίσκεψη
για να το συζητήσει  με τον ιατρό του όταν αυτή δεν έιναι πολύ μακριά.
Είναι σίγουρα δύσκολο να βάλεις σε χρονοδιαγράμματα της ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ασθενή.΅Εχω την πολυτέλεια ακόμα να διατηρώ μια προσωπική σχέση με πολλούς
απο τους ασθενείς που βλέπω στο ιατρείο μου.Μπορεί να είναι επιπολεότητα εκ μέρους μου που  προσπαθώ να μην γίνομαι διεκπεραιωτής ιατρός συνταγογράφος.
'Οσο  όμως οι αριθμοί των ασθενών μου το επιτρέπουν θα διατηρώ αυτόν τον ιδεαλισμό σε πείσμα της σημερινής κατάντιας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Η λογική σου μοιάζει απόλυτα κατανοητή και σεβαστή σε μένα.
Όσα γράφεις αντιστοιχούν σε αυτά που θεωρείς ότι αντιστοιχούν στις ανάγκες παρακολούθησης των ανθρώπων που βλέπεις.
Η τρίμηνη ή μηνιαία συντάγογράφηση είναι άλλη συζήτηση, συναφής μεν, αλλά άλλη.
Μόνο μία παρατήρηση. Η συμμετοχή του ασθενούς στη λήψη αποφάσεων και η διαδικασία αυτοπαρακολούθησης είναι κομβική στην έννοια της ΠΦΥ.
Η εξάρτηση από τον ειδικό δεν είναι και τόσο υπέρ του ασθενούς όσο μοιάζει να είναι.
Ελπίζω να γίνεται κατανοητό ότι απλά συζητάμε και μοιραζόμαστε την εμπειρία μας.

[EzeΤΡΟΛ]

Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις που αναπτύσσονται εδώ υπέρ και κατά των τρίμηνων. Προσωπικά, τάσσομαι υπέρ, για τον επιπλέον λόγο ότι ο ασφαλισμένος απαλλάσσεται από τα άγχη:
- της εξεύρεσης κάθε μήνα ιατρού που δεν θα του πειράξει τα φάρμακα με ετσιθελικές (αναιτιολόγητες) αλλαγές
- των επισχέσεων εργασίας που προκηρύσσονται στο ΕΣΥ κάθε τρεις και λίγο και άρα της μη έκδοσης συνταγών: Στο Νομό μας, γνωστός συνδικαλιστής ξεκινά από τη Δευτέρα μια ακόμη από τις περίφημες "επισχέσεις"  (αερίων-κοπράνων) του, που βασανίζουν τους ασφαλισμένους και δοκιμάζουν τα νεύρα των ευσυνείδητων συναδέλφων. Βέβαια, ο ίδιος δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα ως προς το πού θα γράψει τα δικά του φάρμακα και "επίσχεση" για εκείνον σημαίνει παραμονή σε ασφαλή-κλιματισμένο χώρο μακριά από ασφαλισμένους, συνεντεύξεις σε ΜΜΕ, ενημερώσεις με συναδέλφους και επισκέψεις σε άλλα Νοσοκομεία για την αποτίμηση της πορείας των "αγωνιστικών κινητοποιήσεων", συγγραφή των ευφάνταστων κειμένων που διαβάζουμε σε γνωστό σάιτ και οπωσδήποτε σε καμιά περίπτωση αντιμετώπιση πρόσωπο με πρόσωπο εκατοντάδων εξαγριωμένων ασφαλισμένων (κάτι που το αποφεύγει όπως ο Χότζας το λιβάνι).

[Argirios Argiriou]

Στη Σουηδία και τη Νορβηγία, τους ρυθμισμένους ασθενείς χρόνιων ασθενειών όπως αρτηριακή υπέρταση, δυσλιπιδαιμία ή άσθμα, τους  γράφαμε εξαμηνιαίες συνταγές.
Για κάποιες άλλες ασθένειες όπως π.χ. υποθυρεοειδισμό μπορεί να τους γράφαμε συνταγή και για ένα ολόκληρο έτος.

[Δ. Κουναλάκης]

Θα πρεπει μάλλον να υποθέσω οτι βλεπετε  καθημερινά πολυ περισσότερους ασθενείς απο ότι εγώ.
Ισως έτσι ο ασθενής να έχει την πολυτέλεια να προσέρχεται για «επίσκεψη στον ιατρό του » και όχι στο
ιατρείο Super Market ή περίπτερο  για την προμήθεια της μάρκας των φαρμάκων του.
Πιθανότατα αν ΄και γω ήμουν υποχρεωμένος να δω πάνω απο 10-15 άτομα σε ένα πρωινό να υιοθετούσα
τον ρόλο του ιατρού διεκπεραιωτή συνταγογράφου προκειμένου να ανταπεξέλθω στον φόρτο εργασίας.
Η μηνιαία επίσκεψη για την μεταξύ άλλων συνταγογράφηση του επόμενου μήνα δεν αφορά κάποια ιδιαίτερη εργ/ριακή-παρακλινική έξέταση.
Αφορά την απλό κλινικό έλεγχο ρουτίνας.Αν π.χ πρόκειται για εναν υπερτασικό 1) δίνω κάποιο χρόνο για το ιστορικό ( τα επίπεδα μετρήσεων
που κάνει στο σπίτι,τυχόν παρενέργειες της αγωγής,αλληλεπιδράσεις με αγωγές ιατρών άλλων ειδικοτήτων κλπ 2) μετράω την πίεση ο ίδιος αμφίχειρα σε όρθια
και υπτια θέση 3) τον εξετάζω κλινικά ( και ναι κυρ.Κουναλάκη,η ακρόαση του θώρακα περιλαμβάνεται στην απλή εξέταση ρουτίνας..) ελέγχοντας μεταξύ άλλων
σφύξεις στα ανω και κάτω άκρα και τέλος.. 4) ΗΚΓ....Θα μου πέιτε «μα καλά ,άν το κάνεις καθε 2 ή 3 μήνες αυτό ,ποιά η διαφορά ; »
Ίσως καμία.Όμως για μένα έιναι σημαντικό να δίδεται στον ασθενή μια κοντινή ημερομηνία για επανέλεγχο.Μερικές φορές ,φαινομενικά ασήμαντες ενοχλήσεις
του ασθενή για της οποίες δεν θα ζητούσε άμεση βοήθεια υποκρύπτουν σοβαρές παρενέργειες απο την αγωγή ή την κατάσταση του.Άλλες φορές πάλι μπορεί να θέλει να βρεί λύση ή
απάντηση σε κάποιο πρόβλημα που για τον ίδιο έιναι σημαντικό όμως για προσωπικούς λόγους δεν προσέρχεται εσπευσμένα και αναμένει την επόμενη επίσκεψη
για να το συζητήσει  με τον ιατρό του όταν αυτή δεν έιναι πολύ μακριά.
Είναι σίγουρα δύσκολο να βάλεις σε χρονοδιαγράμματα της ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ασθενή.΅Εχω την πολυτέλεια ακόμα να διατηρώ μια προσωπική σχέση με πολλούς
απο τους ασθενείς που βλέπω στο ιατρείο μου.Μπορεί να είναι επιπολεότητα εκ μέρους μου που  προσπαθώ να μην γίνομαι διεκπεραιωτής ιατρός συνταγογράφος.
'Οσο  όμως οι αριθμοί των ασθενών μου το επιτρέπουν θα διατηρώ αυτόν τον ιδεαλισμό σε πείσμα της σημερινής κατάντιας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Δυσκολεύομαι να φανταστώ ασθενή που δεν έχει εκπαιδευτεί ποια είναι τα όρια της ΑΠ που θα τον κάνουν να αναζητήσει τον γιατρό του. Αλήθεια, εάν χθες έφυγε κάποιος από το ιατρείο σου και αύριο αρχίσει για χ λόγους να κάνει 200mmHg διαστολική σε ηρεμία είναι ασφαλής μέχρι τον επόμενο μήνα που θα τον ξαναδείτε;

Τι διαφορά έχει σε σχέση με τα παραπάνω από κάποιον που έχει τρίμηνη, παρακολουθεί την πίεση του και όταν δει ότι ξεφεύγει έχει το ελεύθερο να επικοινωνήσει με το γιατρό του; Τουλάχιστον εγώ αυτό προσπαθώ σε ασθενείς με ρυθμισμένη υπέρταση.
Προσωπικά, μη όντας καρδιολόγος, συνηθίζω να ενημερώνω τον ασθενή για φάρμακα ή άλλους παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση της πίεσης. Επίσης, σε κάθε αλλαγή αγωγής ή και προληπτικά (πχ σε αλλαγή περιβαλλοντολογικών συνθηκών, εποχές νηστείας, κλπ) είμαι προσεκτικός και μπορεί να κάνω τα φάρμακα από τρίμηνη σε μηνιαία θεραπεία αλλά αυτό σε ένα εκπαιδευμένο ασθενή αρχίζει να είναι χωρίς πρόβλημα.

Τώρα αν θέλεις να το δούμε και πιο επιστημονικά και να ξεχωρίσουμε το θέατρο από την πραγματικότητα, θα με ενδιέφερε σαν ειδικός καρδιολόγος εάν ξέρετε το pre-test probability της κάθε εξέτασης που γίνεται μηνιαίως στο ιατρείο σας για όλους τους ασθενείς. Έχετε μετρήσει διαφορές και ως προς τι και το επιλέξατε; Έχετε στοιχεία που το τεκμηριώνουν και σας έχουν οδηγήσει σε αυτή την πρακτική σε όλους τους ασθενείς που φαντάζομαι κοστίζει και στον ασθενή ή/και στο ταμείο του ή απλά είναι η επιλογή σας;

Αν δείτε πάμπολλες μελέτες στην βιβλιογραφία περιγράφουν την ιατρική πρακτική σαν επηρεαζόμενη από κυρίως οικονομικούς και όχι ιατρικούς λόγους και θα με ενδιέφερε η όποια τεκμηρίωση δείχνει το αντίθετο.

[Zachariadis]

Τώρα αν θέλεις να το δούμε και πιο επιστημονικά και να ξεχωρίσουμε το θέατρο από την πραγματικότητα, θα με ενδιέφερε σαν ειδικός καρδιολόγος εάν ξέρετε το pre-test probability της κάθε εξέτασης που γίνεται μηνιαίως στο ιατρείο σας για όλους τους ασθενείς. Έχετε μετρήσει διαφορές και ως προς τι και το επιλέξατε; Έχετε στοιχεία που το τεκμηριώνουν και σας έχουν οδηγήσει σε αυτή την πρακτική σε όλους τους ασθενείς που φαντάζομαι κοστίζει και στον ασθενή ή/και στο ταμείο του ή απλά είναι η επιλογή σας;
Αν δείτε πάμπολλες μελέτες στην βιβλιογραφία περιγράφουν την ιατρική πρακτική σαν επηρεαζόμενη από κυρίως οικονομικούς και όχι ιατρικούς λόγους και θα με ενδιέφερε η όποια τεκμηρίωση δείχνει το αντίθετο.

2 παρατηρήσεις:
-- Διαπιστώνω ότι γίνεται συχνή χρήση της έννοιας του «ρυθμισμένου ασθενή» και με βάση αυτήν την «ρύθμιση» στοιχειοθετείται το επιχείρημα για τρίμηνη και εξάμηνη
συνταγογραφήση.Θεωρώ ότι γενικά όλα τα χρόνια νοσήματα είναι απο την φύση τους σε μια δυναμική κατάσταση και όχι στατική.Μεταβολές μπορεί να συμβούν με άλλοτε άλλη ταχύτητα και ένταση ,είναι όμως βέβαιο ότι θα συμβούν.Επιπλέον πολύ συχνά το πρόβλημα δεν περιορίζεται σε μία παράμετρο ,πχ. υπέρταση, αλλα σε πολλές ταυτόχρονα π.χ υπέρταση σε διαβητικό με δυσλιπιδαιμία, που αυξάνουν σημαντικά τόσο την δυναμική κατάσταση της υγείας του περιορίζοντας ταυτόχρονα την δυνατότητα ουσιαστικής «ρύθμισης» ή «ελέγχου».
Όταν λοιπόν μου λέτε ότι

Εισαγωγή παράθεσης
Συμφωνω απολυτα με τις τριμηνες σε οσους ασθενεις εχω εξετασει και ειναι ρυθμισμενοι.

δεν μπορώ παρα να αναλογιστώ το αβάσιμο του επιχειρήματος που προυποθέτει ότι
μία εξέταση ανα τρίμηνο (διάρκειας πόσο;5-10 λεπτών ή και καθόλου όταν μας λέει ότι όλα είναι «μια χαρά ιατρέ»...) είναι αρκετή και απόδειξη «ρύθμισης» του ασθενή,σαν να πρόκειται
για μηχανή αυτοκινήτου της οποίας επιτυχώς έχουμε ρεγκουλάρει το ρελαντί.

--- Το pre test probability,έχει νόημα για ειδικές (συχνά πολυδάπανες )εξετάσεις και όχι στα πλάισια της απλής φυσικής εξέτασης του ασθενή.Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ΗΚΓ δοκιμασία κόπωσης.Πολλές φορές έχουν έρθει στο ιατρείο μου ζητώντας ένα "check up" με δοκιμασία κόπωσης και τους εξηγώ τους λόγους για τους οποίους μια τέτοια εξέταση το μόνο που θα προσφέρει είναι χρήματα για την τσέπη μου και τίποτε άλλο.Δυστηχώς ή ευτυχώς δεν έχω ακόμα αποδεχτεί και κάνει πράξη τον ρόλο μου ως επιχειρηματία ιατρό.
Δεν βάζω Holter ρυθμού σε κάθε ασθενή με κοιλιακή έκτακτη συστολή ούτε «βλέπω» προπτώσεις μιτροειδούς στον υπέρηχο σε όλες της νεαρές γυναίκες που να χρήζουν εξάμηνης επανεξέτασης...
Τώρα για το pre test probability της... ψηλάφησης της οπίσθιας κνημιαίας και ραχιαίας του ποδός,της ακρόασης των καρωτίδων ή της αμφίχειρης μέτρησης της αρτ.πίεσης ομολογώ δεν την γνωρίζω.Είναι όμως εξετάσεις απλές,ανώδυνες και χωρίς κανένα κόστος.
Και μιάς και αναφέρθηκε η έννοια του «κόστους»:Το να έρχεται ο ασθενής στο ιατρείο μου για εξέταση και συνταγή μιά φορά τον μήνα  αντί για καθε 2 ή 3 μήνες ,η οικονομική επιβάρυνση (για τον ΕΟΠΥΥ,αφού ο ίδιος δεν πληρώνει τίποτα για την επίσκεψη)είναι ελάχιστα μεγαλύτερη.Θέλω να πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα είναι και προς το συμφέρων της υγείας των ασθενών μου.Θα λεγα εδώ ότι μακροπρόθεσμα είναι και για το συμφέρων του ΕΟΠΥΥ και της πολιτείας ,αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος γι'αυτό.

[EzeΤΡΟΛ]

-- Διαπιστώνω ότι γίνεται συχνή χρήση της έννοιας του «ρυθμισμένου ασθενή» και με βάση αυτήν την «ρύθμιση» στοιχειοθετείται το επιχείρημα για τρίμηνη και εξάμηνη
συνταγογραφήση.Θεωρώ ότι γενικά όλα τα χρόνια νοσήματα είναι απο την φύση τους σε μια δυναμική κατάσταση και όχι στατική.Μεταβολές μπορεί να συμβούν με άλλοτε άλλη ταχύτητα και ένταση ,είναι όμως βέβαιο ότι θα συμβούν.Επιπλέον πολύ συχνά το πρόβλημα δεν περιορίζεται σε μία παράμετρο ,πχ. υπέρταση, αλλα σε πολλές ταυτόχρονα π.χ υπέρταση σε διαβητικό με δυσλιπιδαιμία, που αυξάνουν σημαντικά τόσο την δυναμική κατάσταση της υγείας του περιορίζοντας ταυτόχρονα την δυνατότητα ουσιαστικής «ρύθμισης» ή «ελέγχου».

Διαπιστώνω ότι γίνεται μια προσπάθεια να υποχρεώσουμε τον ασφαλισμένο να γυρίζει γύρω-γύρω από εμάς, σαν να είμαστε το κέντρο του κόσμου (του). Θα πρότεινα λοιπόν, για καλύτερα "αποτελέσματα", να εισάγουμε στην Ελλάδα την εβδομαδιαία συνταγή, και γιατί όχι, ακόμη και αυτή την ημερήσια.