Το προβλημα ειναι οχι τοσο οι δημοσιοι υπαλληλοι ΔΕ και ΥΕ που θα απολυθουν ως υπεραριθμοι και ρουσφετολογικα τοποθετημενοι. Το πραγματικο κριμα ειναι για τους εκατονταδες χιλιαδες απολυμενους του ιδιωτικου τομεα και για τους υπολοιπους που εργαζονται σε ενα εντελως αβεβαιο περιβαλλον με εργασιακους ορους ειλωτα. Φυσικα και ο νομος Αβραμοπουλου οσον αφορα την αθροα και χωρις αξιοκρατικα κριτηρια διευθυντοποιηση των παντων ηταν εγκληματικο λαθος. Σαφως και ειναι αδικο ο διευθυντης καρδιοχειρουργος στον Ευαγγελισμο να πληρωνεται το ιδιο σε βασικο και εφημεριες με τον γενικο γιατρο του ΚΥ Τραχανοπλαγιας, και βεβαιως ειναι απαραδεκτο τωρα να γινεται οριζοντια περικοπη. Ξερω οτι το αντεπιχερημα ειναι οτι ο καρδιοχειρουργος στον Ευαγγελισμο παιρνει φακελακια.Και τι περιμενετε να κανει οταν κανει μια απο τις πιο δυσκολες και αγχωτικες δουλειες που μπορει να κανει γιατρος και μαλιστα τοσο απιτητικη σε εκπαιδευση και πληρωνεται το ιδιο με τον οποιοδηποτε απιθανο.
Λυπαμαι γιατι τωρα πρεπει και εμεις οι νεωτεροι ειδικοι και ειδικευομενοι να υποστουμε μεγαλη οικονομικη απωλεια εξαιτιας της εκτιναξης του μισθολογικου κοστους απο την αθροα,ισοπεδωτικη και αδικη διευθυντοποιηση σε νοσοκομεια και κυριως σε ΚΥ. Νομιζω οτι ακομα και στην καθημερα πραξη στα νοσοκομεια η συσσωρευση τοσων αναναξιοκρατικα χρισμενων διευθυντων δημιουργησε ακομα μεγαλυτερα προβληματα στη λειτουργια των κλινικων.
Επιτελους ας παραδεχτουμε τα αυτονοητα. Οπως οτι δεν ειναι δυνατον να εφημερευουν σε ενεργη εφημερεια ολες οι ειδικοτητες αλλα μονο αυτες που δια νομου στελεχωνουν τα ΤΕΠ. Δεν ειναι δυνατον να κανουν εφημερια ετοιμοτητας δερματολογοι ή κυτταρολογοι ή παθολογοανατομοι ή λυσιατροι (συνεβαινε στο Λοιμωδων της Θεσσαλονικης). Δεν ειναι δυνατον να εφημερευουν 2 διευθυντες ΕΣΥ και 2 νοσηλευτες στο ΚΥ Τραχανοπλαγιας μετα το μεσημερι, οταν το μονο που χρειαζεται ειναι ενας οδηγος ασθενοφορου για να μεταφερει τους πραγματικα πασχοντες στο παρακειμενο νομαρχιακο νοσοκομειο.Η εφημερια καποιου πρεπει να καλυπτει πραγματικες αναγκες και οχι μονο τις οικονομικες αναγκες καποιων συναδελφων. Οσο αρνουμαστε την πραγματικοτητα συναινουμε στις αδικες και οριζοντιες περικοπες. Οσο αρνουμαστε οτι ειμαστε πια μια φτωχη χωρα που δεν μπορει να συντηρει σε νομους 100-130.000 κατοικων 4-5 ΚΥ και 2 νομαρχειακα νοσοκομεια γιατι αυτο και υπερβολη ειναι και στην πραξη τελικα δεν λειτουργουσε και τοσο υπερ των ασθενων αλλα αντιθετα πολλαπλασιαζε την πολυφαρμακια και την ευδοκιμηση πολυαριθμων λαμογιων (γιατρων, φαρμακοποιων, εταιρειων φασον,οξυγονοθεραπειας κτλ) αποδεικνυουμε τελικα ποσο μερος του προβληματος ειμαστε. Και πιστευω εν κατακλειδι οτι οι διευθυντες ΕΣΥ σε νοσοκομεια και ΚΥ αποτελουν την καρδια του προβληματος.
Στάθη, θέλεις να μιλήσουμε για δυσκολίες και άγχος?
-Άγχος είναι να δίνεις καθημερινά τη μάχη με τη φθορά του ανθρώπου και την πορεία του προς το θάνατο. Μια μάχη εκ των προτέρων χαμένη.
-άγχος είναι να βάζεις το ακουστικό σου σε έναν αγαπημένο σου άνθρρωπο και να υποψιάζεσαι ότι είναι καρκίνος.
-άγχος είναι να φεύγεις για τα Σφακιά για να πάρεις πυροβολημένο και να σε υποδέχονται με τα καλάσνικωφ. Με ασθενοφόρο της πλάκας και πλήρωμα ανεκπαίδευτο οδηγό.
-άγχος είναι να εκτίθεσαι καθημερινά στον πόνο και την αγωνία ζωντανών ανθρώπων , πρόσωπο με πρόσωπο και όχι διασωληνωμένων περιστατικών.
-άγχος είναι να βάζεις σε μια σειρά τον παραμελημένο διαβητικό που ήρθε με 13 γλυκοζυλιωμένη και εκεί, που μετά από χίλια ζόρια, λες "ναι ρε π...τη μου, κάτι κατάφερα", να παθαίνει έμφραγμα.
-άγχος είναι να έρχεται ένας άνθρωπος σε παραλλήρημα και να μην έχεις κανέναν να επικοινωνήσεις και οι ψυχιατρικές δομές να σε παραπέμπουν στον εισαγγελέα
-άγχος είναι να προσπαθείς να ξεχωρίσεις τον έναν και μοναδικό πονοκέφαλο από τους χιλιάδες που εξετάζεις , ο οποίος είναι όγκος ή αιμοραγία.
-άγχος είναι να χτίζεις με χίλιους κόπους μια θεραπευτική σχέση και να πηγαίνουν όλα στράφι γιατί κάποιος γελοίος γραφειοκράτης, αλλάζει για πέμπτη φορά σε ένα χρόνο τα ποσοστά συμμετοχής.
-άγχος είναι να γυρίζει ο ασθενής από τον υπεργ@μ@το Κ/Χ χωρίς πληροφοριακό σημείωμα.
-άγχος είναι νε πηγαίνεις το πρωι στο ιατρείο και να σε περιμένουν 50 άνθρωποι , για τους οποίους αποτελείς το τελευταίο αποκούμπι.
-άγχος είναι να σηκώνεσαι από την καρέκλα μετά από εφτά ώρες στον υπολογιστή και να παραπατάς.
-άγχος είναι να έρχεσαι καθημερινά σε επαφή με ανθρώπους που δε μπορούν να πληρώσουν τα φάρμακα που τους προτείνεις.
-άγχος είναι να έχεις τον κάθε "ειδικό" με ύφος χιλίων καρδιναλίων να σου πουλάει "επιστημοσύνη".
Υ.Γ.Αν και οι συγκρίσεις ανάμεσα σε ειδικότητες είναι μάλλον ανόητες, σε οποιαδήποτε σύγκριση δε γίνεται να βάζουμε στη μια μεριά τον άσχετο Γ.Ι. και τον καλό παθολόγο ή καρδιολόγο ή, ή..
Αν θες να γίνουν συγκρίσεις αυτές μπορούν να γίνουν μόνο στη βάση του ρόλου και του επιστημονικού πεδίου κάθε ειδικότητας.