Κίνητρα (;) για άγονες νησιωτικές περιοχές

[Πατρωνάκης Μάνος]

 Θα ήταν καλύτερα να λέμε κατά τι λιγότερα, όχι τίποτ' άλλο αλλά είναι δύσκολο να καταλάβεις την ευθύνη που κουβαλάνε στους ώμους τους αυτοί οι συνάδελφοι,
αν δεν τη ζήσεις στο πετσί σου, και για κάποιο διάστημα.
 

[Αρχίατρος]

Θεωρώ ότι βιώνοντας την ίδια ακριβώς κατάσταση (μόνος ιατρός σε νησάκι με μια νοσηλεύτρια) για 8 μήνες, δικαιούμαι δια να ομιλώ.

[Πατρωνάκης Μάνος]

 Το Ελληνικό Κράτος έχει επιδείξει τη πλέον αμείλικτη συμπεριφορά της απέναντι σε αυτούς τους συναδέλφους. Εκμεταλεύεται το αίσθημα ευθύνης
το ιατρικό λειτούργημα και το Ποινικό κώδικα υποσχόμενη για μια μετάθεση μετά από μια προϋπηρεσία με σκόπιμα ασαφείς ευνοϊκές διατάξεις, που
στην ουσία εμπλέκει τους συναδέλφους σε πολυετείς δικαστικές περιπέτειες με αόριστο αποτέλεσμα. Αδυνατούν ακόμα και να πάρουν άδεια, να δουν
την οικογένεια τους, με το πέλεκυ της δικαιοσύνης να επισείεται στο τράχηλο κάθε φορά που κάποιο περιστατικό, είναι μια στατιστική πιθανότητα, μπορεί
να στραβώσει. Οι νησιώτες εύκολα θα αναζητήσουν ευθύνες και οι τοπικοί φορείς, μια μάζα ρεμπεσκέδων ως επί το πλείστον, θα τιμωρήσουν το φταίχτη.
 Δεν έχει καμιά σημασία Διαμαντή το ''δεν ήξερες δεν ρώταγες'' Ως δείγμα ελάχιστης συμπαράστασης λοιπόν και συναδελφικής συμπεριφοράς δεν μπορούμε
ανώνυμα να χαρακτηρίζουμε το ξέσπασμα μιας συναδέλφου με ονοματεπώνυμο ''κλάψα'' ούτε και να εικάζουμε ότι ψάχνεται για εφημερίες. Και αν πέρασα
σαν τουρίστας από τη Χάλκη, όσοι κάτοικοι και να μένουν εκεί και όσο καιρό και να κάθησα μάλλον δεν κατάλαβα και τίποτα απ' το νησί, τουρίστας πήγα
τουρίστας έφυγα.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Το Ελληνικό Κράτος έχει επιδείξει τη πλέον αμείλικτη συμπεριφορά της απέναντι σε αυτούς τους συναδέλφους. Εκμεταλεύεται το αίσθημα ευθύνης
το ιατρικό λειτούργημα και το Ποινικό κώδικα υποσχόμενη για μια μετάθεση μετά από μια προϋπηρεσία με σκόπιμα ασαφείς ευνοϊκές διατάξεις, που
στην ουσία εμπλέκει τους συναδέλφους σε πολυετείς δικαστικές περιπέτειες με αόριστο αποτέλεσμα.........

Πράγματι υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο που θεωρητικά επιτρέπει τη μετάθεση σε περιοχές της επιλογής σου μετά από υπηρεσία συγκεκριμένης διάρκειας σε άγονες περιοχές, όμως είναι ασαφές έως απαγορευτικό για τους γιατρούς που υπηρετούν σε Π.Ι. Παράλληλα πιστεύω ότι αυτό το νομικό καθεστώς είναι άγνωστο στους περισσότερους γιατρούς και ελάχιστοι επιλέγουν να υπηρετήσουν σε ακριτικές περιοχές με αυτή την προοπτική.


Όταν ως γενικός γιατρός  μπορείς να εργαστείς σε όποιο ΠΙ επιλέξεις*, υποθέτω ότι πριν την επιλογή ρωτάς για να ξέρεις. Δεν κλείνεις τα μάτια και βάζεις το δάκτυλο σε ένα σημείο στο χάρτη.
Όταν επιλέγεις να πας σε ένα μικρό νησί που στην καλύτερη περίπτωση θα υπάρχει ακόμη ένας αγροτικός γιατρός, τότε γνωρίζεις ότι υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες για μεγάλα χρονιά διαστήματα να είσαι μόνος σου.
Μπορεί να μου πεις: "Όταν επέλεξα το συγκεκριμένο νησί, πληρωνόμουν 14 εφημερίες δηλαδή άλλο ένα μισθό (τον τότε καλό μισθό) και οι αγροτικοί έπαιρναν αρκετά λεφτά (περισσότερα από τον ειδικευμένο) ώστε σχεδόν ποτέ δεν ήταν κενή η αντίστοιχη θέση". Θα συμφωνήσω, όμως οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά για όλους μας. Όμως η συνάδελφος δε βλέπω πουθενά να ζητάει κίνητρα ώστε να πάνε γιατροί στα νησιά. Ζητάει να στείλουν (δηλ να αναγκάσουν) κάποιον με τις υπάρχουσες συνθήκες, ώστε να ανακουφιστεί στις εφημερίες και να μπορέσει να πάρει καμιά άδεια (και να μείνει ο αντικαταστάτης μόνος στο νησί!).
Θεωρώ ότι γι' αυτά τα μικρά νησιά το μόνο επιχείρημα, στην τρέχουσα οικονομική κατάσταση, που έχει λογική βάση και αντιστοιχεί στην πραγματικότητα είναι η αποζημίωση των καθημερινών εφημεριών, έστω και ετοιμότητας, που ουσιαστικά πραγματοποιούνται και η απελευθέρωση του πλαφόν σ' αυτές.
Προσωπικά, με το κόστος της εξάμηνης ή περισσότερο ανεργίας κάτι που ίσως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ο καθένας, θα σκεφτόμουν σοβαρά την παραίτηση και την επιλογή νέου Π.Ι. με καλύτερες συνθήκες εργασίας.

*Δυνατότητα που ελάχιστοι, αν όχι κανείς άλλος, έχουν πλέον.

[Αρχίατρος]

Για καθίστε. Πόσο συχνά βλέπει ένα τέτοιο μικρό νησάκι (το οποίο επαναλαμβάνω ότι δεν νομίζω να έχει πάνω από 300 πραγματικά μόνιμους κατοίκους) 2 γιατρούς, ειδικό κι αγροτικό ;
Στο δικό μου νησάκι, μόνο μια φορά ήρθε Γενική Ιατρός για μια 5ετία, ήταν με ένα περίεργο καθεστώς συχνών αποσπάσεων στην Αθήνα χώνοντας τον αγροτικό, ενώ ο μισθός κι οι εφημερίες έμπαιναν κανονικά.
Όλα τα υπόλοιπα χρόνια, το νησάκι είχε συνήθως έναν αγροτικό, εσχάτως ούτε κι αγροτικοί πηγαίνουν κι το νοσοκομείο στέλνει εκ περιτροπής άτομα, μέχρι πρόσφατα που το πήρε ένας.
Μάλλον τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε η συνάδελφος απ΄την Γεωργία όταν δήλωνε την θέση, αλλά γι' αυτό υπάρχει λύση, κι ονομάζεται παραίτηση.

Προφανώς κι είναι οικονομικό το θέμα, κι δεν καταλαβαίνω γιατί κωλυόμαστε να το αναφέρουμε, αν οι αποδοχές ήταν αυτές του 2010, μάλλον δεν θα γκρίνιαζε.

[Denominator]

Η πιο ρεαλιστική λύση που μπορώ να δω για μικρά νησιά (κάτω των 3.000 κατοίκων) είναι η αντικατάσταση των Π.Ι. με τη μορφή που τα ξέρουμε από ιατρεία που θα λειτουργούν με το πρότυπο σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Τα ιατρεία αυτά θα μπορούν να στελεχωθούν από ιδιώτες που αφενός θα καλύπτουν τις βασικές απαιτήσεις με όρους και αντιμισθία που θα προβλέπει η σύμβασή τους με τον αντίστοιχο Δήμο ή Κοινότητα, αφετέρου θα μπορούν να παρέχουν ιδιωτικό έργο εκτός σύμβασης. Αυτό είναι ένα δυναμικό μοντέλο που μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλύτερα σε σχέση με ένα άκαμπτο σύστημα μισθού και ατελείωτων εφημεριών.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Τι ιδιωτικό έργο να κάνει κάποιος σε ένα πληθυσμό 300 κατοίκων; Ελάχιστο. Άσε που πολλοί κάτοικοι έχουν μάθει στον "τσάμπα" γιατρό, οπότε μετά την πρώτη ψυχρολουσία της πληρωμής εκτός σύμβασης δεν πρόκειται να τον ξανακαλέσουν παρά μόνο αν πεθαίνουν (που τότε όμως θα είναι μάλλον εντός σύμβασης!).
Μόνο με ισχυρό πάγιο μισθό ή  άφθονες εφημερίες (που είναι πραγματικές άλλωστε και αυτή τη λύση προκρίνω) μπορεί να υπάρξει κίνητρο. Όμως δυστυχώς το υπουργείο θεωρεί δεδομένη την υποχρέωση συνεχούς ετοιμότητας χωρίς αποζημίωση βασιζόμενο σε κατά το δοκούν ερμηνείες ασαφών νόμων και στην ιατρική δεοντολογία.

[Denominator]

Τι ιδιωτικό έργο να κάνει κάποιος σε ένα πληθυσμό 300 κατοίκων; Ελάχιστο. Άσε που πολλοί κάτοικοι έχουν μάθει στον "τσάμπα" γιατρό, οπότε μετά την πρώτη ψυχρολουσία της πληρωμής εκτός σύμβασης δεν πρόκειται να τον ξανακαλέσουν παρά μόνο αν πεθαίνουν (που τότε όμως θα είναι μάλλον εντός σύμβασης!).
Μόνο με ισχυρό πάγιο μισθό ή  άφθονες εφημερίες (που είναι πραγματικές άλλωστε και αυτή τη λύση προκρίνω) μπορεί να υπάρξει κίνητρο. Όμως δυστυχώς το υπουργείο θεωρεί δεδομένη την υποχρέωση συνεχούς ετοιμότητας χωρίς αποζημίωση βασιζόμενο σε κατά το δοκούν ερμηνείες ασαφών νόμων και στην ιατρική δεοντολογία.

Χρησιμοποίησα την έννοια του ρεαλισμού και του δυναμικού μοντέλου, όταν διατύπωσα την πρόταση. Σε νησιά των 300 κατοίκων η πάγια αντιμισθία πρέπει να είναι πολύ πιο δελεαστική από ότι σε αντίστοιχα των 3000 κατοίκων. Πολλά από τα μικρά νησιά έχουν μια οργανωμένη τουριστική κίνηση με υψηλές απαιτήσεις που δε θα είχε αντίρρηση να καλυφθεί ιδιωτικά. Έπειτα, σε μία πολυετή σύμβαση πρέπει να προβλέπεται η αλλαγή όρων ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
Αν η Ελλάδα θέλει να κρατήσει κατοίκους στα μικρά νησιά και να μην ερημώσουν, οφείλει να στηρίξει ένα μεσο-μακροπρόθεσμο σχέδιο, αντί να προκηρύσσει κάθε λίγους μήνες θέσεις που δεν καλύπτονται.

[Αρχίατρος]

Είναι δυνατόν να εγκαθίσταται Τηλεϊατρική με ολόκληρο τον συνοδεύοντα εξοπλισμό σε μικρό νησάκι, να δαπανώνται χρήματα που προφανώς δεν μας περισσεύουν τέτοιες εποχές, κι να μην υπάρχει κάποιος (νοσοκομείο) να απαντήσει στην άλλη άκρη της γραμμής ;

Περισσότερα προσεχώς.

[Αρχίατρος]

Χθεσινή εκπομπή 60' Ελλάδα, αναφέρεται η εγκατάσταση στο ακριτικό νησί των Οινουσσών πλήρους εξοπλισμού Τηλεϊατρικής (φαίνονται τα μεγάλα monitors, η κάμερα κτλ.) αλλά στην άλλη άκρη της γραμμής, δεν υπάρχει εφημερεύον νοσοκομείο !

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος (η αναφορά του συναδέλφου στο 29')

Κλασσική ιστορία, δαπανώνται κάποια χρήματα για να γίνει κάτι, αλλά δεν εξασφαλίζεται η λειτουργία του.

Ερώτημα αποτελεί κι η ποιότητα της video-κλήσης...

[Αρχίατρος]

Μια ώριμη φωνή για το σημαντικότερο πρόβλημα των αγροτικών στα άγονα που δεν είναι τα χρήματα, αλλά η ανεπαρκής έως ανύπαρκτη κάλυψη στην πρώτη στραβή, καθώς πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα που στέλνει 25-26χρονους (κι μεγαλύτερους) νέους ιατρούς χωρίς ουδεμμία προτέρα εμπειρία σε απομακρυσμένα μέρη, με ανεπαρκή μέσα, κι χωρίς ουσιαστικά καμμία βοήθεια.

Με πόνο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.) 5.11.2015 | 21:16
Νέος γιατρός είμαι, ανειδίκευτος ακόμα, και νομίζω θέλω να εξομολογηθώ τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ λόγο, όπως τον ζούμε όλοι οι νέοι γιατροί, που έχουν ερημώσει τα Νοσοκομεία της επαρχίας και τα αγροτικά των νησιών. Και πιστέψτε με, ΔΕΝ είναι τα λεφτά (που όλως παραπλανητικά διαφημίζονται από τα ΜΜΕ). Ούτε τόσο η έλλειψη προσωπικού. Είναι βασικά η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ και η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΝΟΜΙΚΗ κάλυψη στη δουλειά που κάνουμε. Θα εξηγήσω. Αρχικά είναι ΜΥΘΟΣ ότι ο σημαντικότερος λόγος που δεν καλύπτονται τα αγροτικά, κυρίως σε νησιωτικές περιοχές, είναι τα λεφτά. Αυτή τη στιγμή ο μισθός ενός αγροτικού ιατρού σε κανονική θέση είναι 900 ευρώ βασικός μισθός και 400 ευρώ οι 7 εφημερίες πλαφόν. Σύνολο 1.300 ευρώ τον μήνα (οι εφημερίες με καθυστέρηση βέβαια). Σαφώς είναι λιγότερα από παλαιότερα, σαφώς είναι ψίχουλα μπροστά στη δουλειά που βγάζουμε, σαφώς με τους λογαριασμούς μένουνε λίγα στην άκρη, αλλά και πάλι, δεν θα βγάλει κανείς και περισσότερα στην Ελλάδα της κρίσης. Όσοι μένουμε Ελλάδα κάνουμε ειδικότητα ακόμα και με λίγα χρήματα. Επομένως τα λεφτά είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, αλλά κατά την άποψή μου υπάρχουνε πολύ σοβαρότεροι λόγοι που κάνουνε το αγροτικό επισφαλές και επικίνδυνο επάγγελμα για εμάς. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι ο αγροτικός ιατρός στα απόμερα μέρη αποτελεί το εξιλαστήριο ΘΥΜΑ στο οποίο μπορεί εύκολα να ξεσπάσει ο κόσμος για τις ελλείψεις του ελληνικού Ε.Σ.Υ. Όπως και στις άλλες δημόσιες υπηρεσίες, έτσι και εδώ, ο κόσμος ενδιαφέρεται μόνο για ένα πράγμα: Να εξυπηρετηθεί. Συμπόνιες προς τον γιατρό δεν υπάρχουνε. Οι άνθρωποι είναι απαιτητικοί, έχουνε απαιτήσεις ασυμβίβαστες με την ελληνική πραγματικότητα, απειλούνε με αναφορές, είναι ανενημέρωτοι έως αδιάφοροι για τις αρμοδιότητες (επιστημονικές ή νομικές) ενός αγροτικού ιατρού. Αυτό ισχύει ακόμα και για την συνταγογράφηση που τα παράπονα δίνουνε και παίρνουν. Αλλά κυρίως ανησυχεί το επείγον της εφημερίας. Το να σε σύρουνε σε διοικητικές ή νομικές περιπέτειες επειδή π.χ. Δεν μπόρεσες να σώσεις τον 87 χρονο με τα 2 εγκεφαλικά και την κολπική μαρμαρυγή, από το πνευμονικό οίδημα που έπαθε, είναι μπελάς, ακόμα και εάν ξέρεις ότι θα αθωωθείς στο τέλος. Η περιφέρεια πλέον κατοικείται από γέροντες με ένα σορρό προβλήματα υγείας. Ακόμα και να καταφέρουμε να κανονίσουμε να οργανωθεί διακομιδή σε γειτονικό Νοσοκομείο σε λογικά πλαίσια (που σε νησιωτική περιοχή πολύ αμφιβάλλω αν θα γίνει έγκαιρα ή αν το Νοσοκομείο προσκομιδής θα είναι κατάλληλα εξοπλισμένο για να δεχτεί τέτοιο ασθενή) κατά τη χρονική διάρκεια διακομιδής και προσκομιδής του ασθενούς στο Νοσοκομείο μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε. Ποιος νέος, ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΣ γιατρός, θα τολμήσει να αναλάβει τέτοια ευθύνη;;; Γιατί ξαναθυμίζω, ο αγροτικός είναι ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΣ. Κοιτάξτε, είναι λυπηρό αυτό που θα πω, αλλά ανά τους αιώνες και ανά τις χώρες, και ανά περιοχή, δεν έχουμε όλοι την ίδια αντιμετώπιση υγείας. Η Ιατρική με τις δυνατότητες υγείας της, είναι μία. Καθολική, ίδια. Αλλά δεν μπορούνε όλες οι δυνατότητές της να εφαρμώζονται παντού το ίδιο. Ωραίο το τροπάριο: "Δωρεάν Υγείας για όλους", αλλά δυστυχώς, αυτό χρειάζεται λεφτά. Δεν είναι όλες οι χώρες το ίδιο πλούσιες και δεν είναι σε όλες τις χώρες όλοι το ίδιο πλούσιοι. Η μεγάλη διαφορά που έχει η χώρα μας από τις άλλες χώρες, είναι ότι ενώ λειτουργεί με μια δεδομένη άρπα κόλλα κατάσταση, οι νόμοι της στο δικαστήριο δεν σε αντιμετωπίζουνε με την δεδομένη αυτή κατάσταση, αλλά είναι ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΙ και απευθύνονται σε μια ΙΔΕΑΤΗ ιατρική πράξη, που δεν υφίσταται στην Ελλάδα. Δεν εξετάζουμε το αν καλώς ή κακώς δεν υφίσταται. Για μένα, είμαστε φτωχή χώρα. Σαφώς μπορούσαμε να μην πεθαίνουμε σαν τα σκυλιά στα κρεβάτια των Νοσοκομείων, αλλά από την άλλη είναι αλλαζονεία να θέλουμε να έχουμε την Ιατρική Περίθαλψη της υπόλοιπης Ευρώπης. Εγώ σαν Γιατρός που ζω σε αυτή την χώρα, να δεχτώ ότι δεν έχω να φάω και ότι δουλεύω χωρίς αμοιβή για να φροντίζω ανθρώπους που ξέρω ότι θα μου πεθάνουνε, γιατί πάλι ζω σε μια καταστραμμένη χώρα που δεν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω. Αλλά αυτό που για μένα είναι να σε σκοτώνει, είναι ότι ενώ αυτή είναι η πραγματικότητα, κανένας δεν σε δικαιολογεί που πεθαίνουνε αυτοί οι άνθρωποι. Αυτό πραγματικά δεν ξέρω αν θα μάθω να το αντέχω. Για όσους έχουμε απομείνει. Γιατί όσοι μείναμε σκεφτόμαστε και εμείς να πάμε κάποια στιγμή στο εξωτερικό. Και τότε θα δείτε πόσοι θα πεθάνουνε. Θα έρθει σαν αποτέλεσμα της έλλειψης στελέχωσης. Ήδη τα νοσοκομεία λειτουργούνε κάτω από τα όρια ασφαλείας. Απλά πράγματα. Όριο ασφαλείας σημαίνει όριο ασφαλείας. Πιο κάτω πεθαίνεις. Μακάρι να μην είμαστε και να μην είστε εδώ να το ζήσουμε.

Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Συμβουλές στους νέους συναδέλφους:
- ο μήνας του νοσοκομείου δεν είναι για χάχανα κι φλερτ, πρωϊ-βράδυ στο νοσοκομείο, κι κυρίως στην εφημερία, ειδικά όσοι θα πέσουν στα βαθιά μόνοι τους κι δεν θα είναι σε κάποιο Κέντρο Υγείας με κάποιον ειδικό δίπλα τους.
- οπως κι δήποτε ασφάλεια αστικής ευθύνης κι νομικής προστασίας, το κόστος είναι ίσο με τις εφημερίες 2 μηνών, αν γίνει όμως η στραβή θα μακαρίζουν την ώρα κι την στιγμή που τις έκαναν.
Δεν θα αναφέρω εταιρίες καθώς θα θεωρηθεί διαφήμιση, αλλά υπάρχουν εταιρίες για αστική ευθύνη κι δύο συγκεκριμένες για νομική προστασία.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Ας κάνω λίγο το δικηγόρο της άλλης άποψης:

Νέος γιατρός είμαι, ανειδίκευτος ακόμα, και νομίζω θέλω να εξομολογηθώ τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ λόγο, όπως τον ζούμε όλοι οι νέοι γιατροί, που έχουν ερημώσει τα Νοσοκομεία της επαρχίας και τα αγροτικά των νησιών. Και πιστέψτε με, ΔΕΝ είναι τα λεφτά (που όλως παραπλανητικά διαφημίζονται από τα ΜΜΕ). Ούτε τόσο η έλλειψη προσωπικού. Είναι βασικά η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ και η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΝΟΜΙΚΗ κάλυψη στη δουλειά που κάνουμε. Θα εξηγήσω. Αρχικά είναι ΜΥΘΟΣ ότι ο σημαντικότερος λόγος που δεν καλύπτονται τα αγροτικά, κυρίως σε νησιωτικές περιοχές, είναι τα λεφτά. Αυτή τη στιγμή ο μισθός ενός αγροτικού ιατρού σε κανονική θέση είναι 900 ευρώ βασικός μισθός και 400 ευρώ οι 7 εφημερίες πλαφόν. Σύνολο 1.300 ευρώ τον μήνα (οι εφημερίες με καθυστέρηση βέβαια). Σαφώς είναι λιγότερα από παλαιότερα, σαφώς είναι ψίχουλα μπροστά στη δουλειά που βγάζουμε, σαφώς με τους λογαριασμούς μένουνε λίγα στην άκρη, αλλά και πάλι, δεν θα βγάλει κανείς και περισσότερα στην Ελλάδα της κρίσης

Αφού ο πραγματικός λόγος είναι η ανασφάλεια γιατί πριν 10 χρόνια δεν είχαν ερημώσει τα νοσοκομεία και τα αγροτικά των νησιών;
Τότε οι συνθήκες ήταν ασφαλέστερες;
Γιατί ο χρόνος αναμονής για ειδίκευση στα νοσοκομεία έφτανε και στα 10 χρόνια;
Γιατί οι νέοι γιατροί προτιμούσαν να περιμένουν χρόνια για να ειδικευτούν στην Ελλάδα δουλεύοντας στα Bodyline και δεν έφευγαν σωρηδόν στο Εξωτερικό;
Γιατί για μια θέση αγροτικού σε άγονο απομακρυσμένο νησάκι (με φουλ ανασφάλεια) υπήρχαν 30 αιτήσεις και τελικά τη θέση την έπαιρνε κάποιος με 30 και 40 μόρια;
Γιατί κάποιοι υποψήφιοι αγροτικοί έκαναν μέχρι και γάμους για να πάρουν κανένα μόρια παραπάνω για να πάρουν κανένα καλό αγροτικό;
Να θυμίσω ότι πηγαίναμε στο αγροτικό μετά τη σχολή (οι πιο "έμπειροι" μετά το στρατιωτικό) χωρίς να κάνουμε τρίμηνη εκπαίδευση και χωρίς να ξέρουμε, οι περισσότεροι, τίποτα από πρακτική άσκηση ιατρικής αφού δεν μαθαίναμε τίποτα απ' αυτά στη σχολή; (φάρμακα, δραστικές ουσίες και κυρίως εμπορικά ονόματα, δοσολογία και ενδείξεις, τρόπος συνταγογράφησης, ράψιμο, φλεβοκέντηση κ.α.)

[Gatekeeper]

Το ερώτημα είναι το εξής :
Στην Ελλάδα του 2015 είναι απαραίτητος ο θεσμός του αγροτικού ιατρού της δεκαετίας του 1950;
Μήπως το προγενεστερο σύστημα της κοντότας ήταν περισσότερο αποδοτικό ;

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Με έκανες κι έψαξα την "κοντότα". Δεν την ήξερα. Ενδιαφέρουσα πρακτική.
Πολλά αγροτικά ιατρεία, ιδιαίτερα αυτά που είναι σχετικά κοντά σε νοσοκομεία ή ΚΥ έχουν πλέον αποκλειστικό ρόλο συνταγογράφησης. Εδώ πρέπει να ανοίξει και άλλη κουβέντα αν η συνταγογράφηση χρόνιων αγωγών πρέπει να γίνεται με το τρόπο που γίνεται μέχρι σήμερα (και έχει θρέψει γενιές και γενιές γιατρών για να μην κοροϊδευόμαστε γι' αυτό και αποτελεί θέμα ταμπού). Νομίζω ότι η πολιτεία το προχωράει διακριτικά. Πρώτα βάζει τις τρίμηνες συνταγές, μετά τις εξάμηνες. Ζητάει στατιστικά κάθε μήνα. Όταν δείξει πτώση των προσερχομένων μπορεί να προχωρήσει σε κανένα κλείσιμο ιατρείου.

[Gatekeeper]

Δεν έχεις προσέξει το σημαντικότερο !!
Οι θέσεις που αδειάζουν λόγω παραίτησης ΓΙ δεν προκηρύσσονται ως θέσεις Β αλλα πηγαίνουν στην λίστα των αγροτικών.