30/03/2014. Καθημερινή.Οι εφημερίες του τρόμου για γιατρούς και ασθενείς.ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
«Ωρα 9.25 μ.μ. (έβδομη ώρα εφημερίας). Σειρήνες ΕΚΑΒ. 43χρονος χωρίς σφυγμό. Ολη η οικογένεια περιμένει. Δύο μικρά παιδάκια παίζουν στο προαύλιο. Μαλάξεις. Αδρεναλίνη. Ολοι σε ένταση. “Οχι, ρε γαμώτο, είναι νέος”. Ωρα θανάτου 22.02. “Κυρία μου, δυστυχώς...” Κλάματα, κατάρες, νοσηλευτές και γιατροί συννεφιασμένοι. Η πόρτα ανοίγει, ένας μεθυσμένος βρίζει θεούς και δαίμονες. “Περιμένω μια ώρα, εμείς σας πληρώνουμε!” Ψιλοθολώνεις. Ενα χέρι ενός επιμελητή σε κρατάει».
Η εφημερία του 36χρονου ειδικευόμενου καρδιολόγου Γιάννη Καλλιάτσου στα Επείγοντα είχε ξεκινήσει στις 2.30 μ.μ. και θα τελείωνε στις 7.45 το επόμενο πρωί. Ο ίδιος θα έφευγε για το σπίτι στις 12, αφού περνούσε λίγες ώρες και από την κλινική. Με την τσάντα στο ώμο και τον 43χρονο στο μυαλό.
Πόσα περιστατικά είδε τις τελευταίες ώρες; Εχει χάσει το μέτρημα. Σε ένα μεγάλο νοσοκομείο, μία και μόνο ειδικότητα μπορεί να δει στη διάρκεια μιας εφημερίας 16 ωρών πάνω από 300 ασθενείς. Ακόμη και πέντε γιατροί να αντιστοιχούν σε κάθε ειδικότητα (σπάνιο), θα χρειαστεί να «σηκώσουν» 60 περιστατικά. Σε μία βάρδια. «Πώς μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι ένας άνθρωπος μπορεί να δει τόσες δεκάδες ανθρώπους χωρίς να αρχίσει να καταρρέει από δυνάμεις και λογική;», λέει ο κ. Καλλιάτσος στην «Κ». Για να προσθέσει: «Σε κάθε εφημερία προσευχόμαστε στον Θεό μην κάνουμε λάθος». Γενική εφημερία σε ελληνικό νοσοκομείο, έτος 2014.
«Τα προβλήματα είναι δύο. Τι περνούν οι γιατροί και οι νοσηλευτές και τι περνούν οι ασθενείς. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή, ό,τι μα ό,τι και να κάνουμε, οι ασθενείς δεν πρόκειται να μείνουν ικανοποιημένοι. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Οι νοσηλευτές και οι γιατροί δίνουν τα πάντα και παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος περιμένει ώρες».
Η γκρίνια και οι φωνές είναι στο πρόγραμμα. Ομως, όλοι παρατηρούν ότι με τον καιρό μετριάζονται. Ακόμη και οι ίδιοι οι ασθενείς και οι συγγενείς τους αντιλαμβάνονται τον αγώνα που δίνεται σε κάθε εφημερία. «Οταν κάποιος έχει τον δικό του άνθρωπο απέξω να περιμένει, είναι λογικό να ξεσπάει. Ομως βλέπουμε ότι το κοινό έχει κι αυτό καταλάβει. Βλέπει τέσσερις ανθρώπους να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ορδές ασθενών. Καταλαβαίνουν, δεν είναι χαζοί. Βλέπουν τον γιατρό κάθιδρο να τρέχει και σου λένε “γιατρέ μου, ξέρω ότι έχεις κουραστεί, μπορείς να δεις σε παρακαλώ τις εξετάσεις;”».
Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, αλλά μαρτυρίες αναφέρουν ότι είναι πολλοί οι γιατροί που δεν έχουν «αντέξει» αυτές τις συνθήκες. «Ναι, έχουμε χάσει πολλούς γιατρούς από ανακοπή. Πόσοι αντέχουν να μένουν στο πόδι και άυπνοι ολόκληρα 24ωρα;» Και σε πλήρη εγρήγορση. «Δεν μπορείς ποτέ να εφησυχάζεις. Οταν βλέπεις ένα περιστατικό, δεν μπορείς να πεις “δεν έχεις τίποτα”. Είναι αυτό που τρέμουμε. Μη χάσουμε κάποιον άνθρωπο. Μη φύγει από εμάς αδιάγνωστος. Είσαι, λοιπόν, προσηλωμένος στο περιστατικό σου που μπορεί να αποδειχθεί βόμβα και σκέφτεσαι και τον επόμενο που περιμένει, κάνεις ανάνηψη και την ίδια στιγμή να σου χτυπούν απέξω φωνάζοντας “περιμένουμε τρεις ώρες”, σε φωνάζουν σε άλλα ιατρεία για εκτιμήσεις άλλων ασθενών. Ολα αυτά πρέπει να τα διαχειριστείς».
Η κατάσταση στα επείγοντα δεν ήταν ποτέ ιδανική. Ομως το κλείσιμο οκτώ νοσοκομείων έχει δημιουργήσει χάος. Ολος ο κόσμος που «διοχετευόταν» σε αυτά καταλήγει στα τρία που εφημερεύουν. Το ίδιο και όσοι δεν μπορούν πια να ανταποκριθούν οικονομικά στην ιδιωτική περίθαλψη. Το προσωπικό, μοιραία, έχει λυγίσει, αλλά αντί να ενισχύονται σε αυτήν τους την υπερπροσπάθεια, έχουν δει τις αποδοχές τους να υποχωρούν. Μετά το κόψιμο του αφορολόγητου, ο μισθός ενός 40χρονου ειδικευόμενου δεν ξεπερνά τα 850 ευρώ καθαρά το μήνα, ενώ από 700 ευρώ που πληρώνονταν οι επτά εφημερίες έχουν πάει στα 400. Δηλαδή περίπου 2 ευρώ την ώρα. Δύο ευρώ για τη διαχείριση του χάους.
Ακόμη και αυτά τα ελάχιστα χρήματα καταβάλλονται... όποτε (αυτή τη στιγμή εκκρεμεί η πληρωμή από τον Δεκέμβριο). «Είσαι εκεί μέρα-νύχτα, είσαι εκεί να αντιμετωπίζεις τον πόνο και την αρρώστια, να ανακοινώνεις τον θάνατο ενός ανθρώπου στους οικείους του. Και ακόμη και αυτά τα λίγα χρήματα που σου δίνουν δεν στα δίνουν».
Μια ολόκληρη γενιά επιστημόνων πληρώνει τα σπασμένα κακοδιαχείρισης ετών. Και τα σκάνδαλα μερικών μεγαλογιατρών. «Ολους αυτούς που έχουν κάνει τα τέρατα δεν θα τους δεις ποτέ στα Επείγοντα. Δεν είναι οι γιατροί σου. Θέλουμε ειλικρινά να τους πιάσουν να τους τελειώσουν από το ιατρικό σώμα, να μας αφήσουν να δουλέψουμε ήρεμα», καταλήγει ο κ. Καλλιάτσος.
Φεύγει από το νοσοκομείο. Πειράζει τους συναδέλφους, ευχαριστεί τους νοσηλευτές. Μιλάει με τους φίλους του μπας και ρίξει ταφόπλακα στην εφημερία. Ο 43χρονος των 22.02, όμως, πάντα εκεί.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος
Θέμα: Περιγράφοντας τα άγχη μιας Ιατρικής Εφημερίας. (Αναγνώστηκε 5420 φορές)
5 Απριλίου 2013, 10:22:02