αντιγράφω, ένα κείμενο που έλαβα σαν email, γραμμένο από κάποιους, συντρόφους, "συν-κωπηλάτες" στη γαλέρα του ΕΣΥ, και με βρίσκει σύμφωνο
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥΣ.
Κατ’ αρχήν ως τι μιλάμε.
Δεν μιλάμε ως γιατροί γενικά, ούτε καν ως γιατροί του ΕΣΥ καθώς γνωρίζουμε ότι μέσα σε αυτήν την ταυτότητα συμπεριλαμβάνονται και ριζικά ανταγωνιστικές με εμάς στάσεις και απόψεις: Φακελλάκηδες, που έχουν μετατρέψει μεγάλους τομείς του συστήματος περίθαλψης σε ιδιωτικές κλινικές, γιατροί που συστηματικά φορτώνουν τη δουλειά τους στους κατώτερούς τους στην ιεραρχία και που δεν ξέρουν τι σημαίνει 24ωρο στο νοσοκομείο, γιατροί με κύρια πηγή εισοδήματος τη σχέση τους με εταιρείες φαρμακευτικές και εξοπλισμού.
Σαν και μας αντίστοιχοι πλαισιώνουν τα αμφιθέατρα και τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος. Δεν κάναμε στατιστική μελέτη για να καταγράψουμε το ποσοστό αυτών των γιατρών, πάντως είναι φανερό ότι δεν είναι ευκαταφρόνητο.
Προσπαθούμε λοιπόν να μιλήσουμε ως εργαζόμενοι που έχουν ως μοναδική πηγή εισοδήματος τον μισθό και τις εφημερίες τους, που βρίσκονται στο χώρο εργασίας τους (Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας) για μιάμιση ή και δυόμιση μέρες διαρκώς, που άυπνοι ή νυσταγμένοι καλούνται να πάρουν αποφάσεις σημαντικές για τις ζωές άλλων ανθρώπων, που η καθημερινότητά τους έχει σε μεγάλο βαθμό ισοπεδωθεί από αυτή την συνθήκη των απαράδεκτων γεμάτων ένταση ωραρίων.
Δεν είμαστε λίγοι που βιώνουμε αυτήν την κατάσταση. Το μεγαλύτερο κομμάτι των ειδικευομένων, και ένα κομμάτι των ειδικών, είτε λόγω θέσης (βαθμός, είδος ειδικότητας, ανεπαρκής κάλυψη των υγειονομικών αναγκών από το δημόσιο σύστημα) είτε λόγω επιλογών (στο βαθμό που αρνούνται να μετατρέψουν τους ειδικευόμενους ή γενικά τους κατώτερους ιεραρχικά, σε κακοπληρωμένους σκλάβους), βρίσκονται σε αυτή τη θέση.
ΠΕΡΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ…
Να ξεκινήσουμε από μια θέση. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία και το προεδρικό διάταγμα που την έκανε νόμο του κράτους, προσπαθούν να χειροτερεύσουν τη θέση των μισθωτών. Προβλέπουν για παράδειγμα ότι ο εργοδότης σου μπορεί να σε απασχολήσει κατά μέσο όρο, υπολογισμένο σε ορίζοντα τετραμήνου, 48 ώρες την εβδομάδα. Αυτό σημαίνει ότι, σε περίοδο φούριας, μπορεί να σε βάζει να δουλεύεις και 65 ωρες την εβδομάδα και, όταν η δουλειά πέσει, να δουλεύεις 20 ώρες. Δεν έχει έτσι ανάγκη για πρόσληψη προσωπικού στην περίοδο φούριας, μειώνοντας έτσι τα λειτουργικά κόστη, ενώ την ίδια στιγμή σου καταστρέφει ως εργαζόμενου κάθε προσωπική ζωή.
Όσοι εφημερεύουμε γνωρίζουμε καλά τις φρικτές επιπτώσεις μια ζωής λάστιχο, και για αυτό όποιοι χαιρετίζουν το προεδρικό διάταγμα, ως θετικό μέτρο, δεν μπορεί παρά να είναι με την πλευρά της εργοδοσίας.
Ωστόσο η προσπάθεια υποδούλωσης άλλων εργαζομένων, δημιουργεί ένα νόμο ο οποίος βελτιώνει κατά πολύ τη θέση κάποιων από εμάς: Αυτών που, όπως παραπάνω είπαμε, δουλεύουν τις εφημερίες τους και το πρωινό τους ωράριο, φτάνοντας να δουλεύουν πραγματικά και πάνω από 80 ώρες την εβδομάδα! Όσο ελαστικό κι αν είναι το 48ωρο είναι σαφώς καλύτερο από το προηγούμενο καθεστώς, στο οποίο εξάλλου δεν προβλέπεται πουθενά ρεπό την επομένη εφημερίας, 12ωρη ανάπαυση ανά 24ωρο, περιορισμένος αριθμός νυχτερινών ωραρίων ανά εβδομάδα και άλλα τέτοια.
Όμως αν και η Ευρωπαϊκή οδηγία προβλέπει κάποια αυτονόητα ακόμα και για δουλοπάροικους, το μέτρο αυτό δεν αφορά ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων που, κλείνοντας το μάτι στην εργοδοσία, δουλεύει πολύ λιγότερο, για αυτό άλλωστε και όλο το προηγούμενο διάστημα το αίτημα για 40 ώρες δουλειά σε πενθήμερο συναντούσε παγερή αδιαφορία.
Αυτές οι ρυθμίσεις είναι πλέον νόμοι του ελληνικού κράτους.
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
Το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων, ειδικευόμενοι και ειδικοί, μετά την κατάρρευση του δουλοκτητικού νόμου καί από το ελεγκτικό συνέδριο, κινητοποιήθηκε κατά τη γνώμη μας για τα αυτονόητα: Ωράριο(48ωρο), ρεπό μετά από εφημερία, υπερωριακή αποζημίωση της εφημερίας, προσμέτρηση του χρόνου εφημερίας ως συντάξιμου. Την ίδια στιγμή παρόντα τα πάγια αιτήματα για νέο βασικό μισθό, προσλήψεις για την κάλυψη των οργανικών θέσεων. Μαζί και ταυτοχρόνως και ισότιμα, μιας και τα ζητήματα του ωραρίου δεν είναι διαπραγματευτικά χαρτιά για να πάρουμε αυξήσεις στο μισθό. Δεν θέλουμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σα σκλάβοι!
Αυτό λοιπόν είναι και το πλαίσιο που αποφάσισαν οι συνελεύσεις:
«48ωρο, χωρίς υποβάθμιση εργασιακών σχέσεων και συνθηκών (επικουρικός Ιατρός, κυκλικό ωράριο, μείωση σύνθεσης εφημεριών) με ρεπό μετά από ενεργό εφημερία στα πλαίσια συλλογικής κλαδικής συμφωνίας που θα υπογραφεί μεταξύ των δύο πλευρών και θα σέβεται τις αποφάσεις του Συνεδρίου μας για καθαρές αποδοχές 1600 Ευρώ στον ειδικευόμενο και προσλήψεις 5000 επιμελητών και ειδικευομένων τα επόμενα χρόνια.».
Το υπουργείο βέβαια δεν κάνει σχεδόν βήμα πίσω από τις προηγούμενες προτάσεις του Φλεβάρη 2008. Δε συζητά ούτε για 48ωρο, ούτε για ρεπό, ούτε για υπερωριακή αποζημίωση της εφημερίας, ούτε για συνταξιοδοτική της προσμέτρηση, ούτε για αυξήσεις στο βασικό μισθό.
Δεν δίνει στους ειδικευόμενους δεκάρα τσακιστή παραπάνω από αυτά που έδινε το Φλεβάρη, ούτε βέβαια δίνει τίποτα σε μείωση ωρών απασχόλησης (εκτός από το ρεπό μετά από εφημερία σε αργία που το έδινε από τον Φλεβάρη), ή σε αύξηση θέσεων ειδικευομένων στα νοσοκομεία.
Στους ειδικούς πάλι μια από τα ίδια…..
Η ΟΕΝΓΕ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ
Στο ίδιο διάστημα που τα αμφιθέατρα μαζικοποιούνται και χιλιάδες υπογραφές συλλέγονται κάτω από ένα σε γενικές γραμμές κοινό πλαίσιο, τη στιγμή που γεννιέται η προσδοκία ότι θα αλλάξει κάτι ουσιαστικό στις ζωές εκείνου του κομματιού που ζει από το μισθό του και δουλεύει πραγματικά στις εφημερίες του, την ίδια στιγμή ο φόβος ότι η ΟΕΝΓΕ είναι έτοιμη να υπογράψει συλλογική σύμβαση με χειρότερους όρους και από τους ίδιους τους νόμους του κράτους, ανταλλάσοντας με οικονομικά ανταλλάγματα , κυρίως για τους ιεραρχικά ανώτερους την συνέχιση της εργασιακής εξαθλίωσης , κυρίως των ιεραρχικά κατώτερων.
Έτσι στην πρόταση της διαπραγματευτικής ομάδας της ΟΕΝΓΕ ταχυδακτυλουργικά εκτοπίζονται στις ελληνικές καλένδες πολλές από τις θέσεις των συνελεύσεων.
Το 48ωρο εξαφανίζεται (7 εφημερίες το μήνα μετά τον 7/2009!!!). Η υπερωριακή αποζημίωση της εφημερίας και η συντάξιμη προσμέτρηση της εξαφανίζονται επίσης. Επίσης ξαφνικά εμφανίζεται ως αίτημα το ζήτημα της κατάργησης του πλαφόν στην αμοιβή!
Εάν υπογράψει η ΟΕΝΓΕ τότε ο νόμος δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να ανασταλούν οι διατάξεις και να μείνουμε στην άθλια παρούσα κατάσταση.
Το ερώτημα είναι γιατί;
Στην ΟΕΝΓΕ είναι προφανές ότι δεν εκπροσωπούνται αναλογικά οι κωπηλάτες του ΕΣΥ επιμελητές β και ειδικευόμενοι ο κόσμος που γεμίζει τα αμφιθέατρα και πλαισιώνει τις κινητοποιήσεις.
Δεν έχει εκλεγεί από τους κινητοποιούμενους δεν προέρχεται από τις κινητοποιήσεις. Προέρχεται από μια διαδικασία αντιπροσώπευσης κοινοβουλευτικού χαρακτήρα, που εκφράζει τις πελατειακές σχέσεις και τους συνδικαλιστικούς μηχανισμούς που κυριαρχούν στον κλάδο τις περιόδους εργασιακής ειρήνης.
Αντίθετα στην ΟΕΝΓΕ υπερεκπροσωπείται το κομμάτι εκείνο, υψηλά στην ιεραρχία του κλάδου, που θεωρεί τις εφημερίες εισόδημα, μιας και αφήνει στο πόδι του τον ειδικευόμενο ή και τον επιμελητή β επί θητεία και «εφημερεύει» από το σπίτι. Μια χαρά εκφράζεται αυτό το κομμάτι που το ενδιαφέρει η διατήρηση των πολλών εφημεριών υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι εικονικές για αυτούς και εντελώς πραγματικές για τους κωπηλάτες ειδικευόμενους και επιμελητές β επί θητεία.
Μια χαρά εκφράζονται οι αναπληρωτές διευθυντές τώρα που επιτέλους το πολυδιευθυντικό γίνεται πραγματικότητα.
Η εργασιακή και οικονομική υποταγή της βάσης των εργαζομένων μια χαρά συμφέρει αυτά τα στρώματα.
Και βέβαια κάποια κομματικά συμφέροντα που στηρίζουν τους συνδικαλιστικούς μηχανισμούς και προωθούν τις ηγεσίες τους πρέπει και αυτά να εκφραστούν: καί για αυτά η διατήρηση των εργαζομένων υποταγμένων φθηνών και αναλώσιμων είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Εννοείται βέβαια ότι τα όποια οικονομικά οφέλη κερδηθούν θα υπακούσουν και αυτά στη σχέση της πυραμίδας: πολλά για τους διευθυντές, ούτε το ένα τρίτο για τους ειδικευόμενους (μιας και το άνοιγμα της ψαλίδας ένα προς δύο γίνεται, με τα χρονοεπιδόματα, πάνω από ένα προς τρία)
Τι γίνεται λοιπόν με τον αγώνα των ιεραρχικά κατώτερων στρωμάτων των εργαζομένων που είναι η πλειονότητα που στηρίζει τις κινητοποιήσεις; Θα γίνουν για μια ακόμα φορά οι αναλώσιμοι πεζικάριοι του αγώνα των ανώτερων στρωμάτων της ιεραρχίας, έχοντας ελάχιστα οικονομικά οφέλη και διατηρούμενοι στην ίδια άθλια εργασιακή κατάσταση ωραρίου και συνθηκών απασχόλησης;
Το πιο πιθανό είναι ότι αυτό θα συμβεί.
Οι ευθύνες μας ως αγωνιζόμενων είναι πολλές.
Αντί να συγκροτούμε στις συνελεύσεις των νοσοκομείων επιτροπές αγώνα που να συντονίζουν τις κινητοποιήσεις και να διαπραγματεύονται στη βάση των αποφάσεων των συνελεύσεων, και τα όποια αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων να τα επικυρώνουν οι συνελεύσεις, αντί να ανοίγουμε τον αγώνα και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων μέσα στην περίθαλψη, αντί να επιζητούμε την συνάντηση με κείνα τα κοινωνικά κομμάτια που υφίστανται τις ελλείψεις της περίθαλψης, την ιδιωτικοποίηση από τους φακελλάκηδες και τον αποκλεισμό τους από τους νόμους για την ασφάλιση, παραμένουμε εγκλωβισμένοι οδηγούμενοι με σχεδόν μαθηματική βεβαιότητα σε μια ακόμη ήττα. Αφήνουμε τον αγώνα απομονωμένο, να τον διαπραγματεύεται μια συνδικαλιστική ηγεσία η οποία από ότι φαίνεται θα καθορίζει αυτή και όχι οι συνελεύσεις το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων! Και μια διαπραγματευτική ομάδα που δεν βγήκε από αυτόν τον αγώνα, και που όταν λογοδοτεί στις συνελεύσεις το κάνει είτε εκ των υστέρων είτε για ανούσια ζητήματα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ
Τον ίδιο καιρό που οι κινητοποιήσεις στην περίθαλψη επικαλούνται τον δημόσιο χαρακτήρα της περίθαλψης στον ασφαλιστικό νόμο της Πετραλιά αυξήθηκε για τους την ασφαλισμένους του ΙΚΑ το όριο των ενσήμων για υγειονομική περίθαλψη από 50 σε 100 ανά έτος. Αυτό σημαίνει ότι 500.000 άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ πετιούνται εκτός ΕΣΥ.
Η ΟΕΝΓΕ και οι παρατρεχάμενοι θεωρούν μάλλον ότι αυτό δεν αφορά το δημόσιο χαρακτήρα της περίθαλψης μιας και ούτε λεν ούτε διεκδικούν τίποτα για αυτό.
Καμμιά υπογραφή συλλογικής σύμβασης χωρίς:
48ωρο (πενθήμερο, εξάωρο πρωινό, όχι πάνω από μία εφημερία την εβδομάδα).
Ρεπό μετά από κάθε εφημερία.
Υπερωριακή αποζημίωση της εφημερίας, προσμέτρησή της ως συντάξιμου χρόνου.
Αύξηση του βασικού μισθού για όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Άμεσα 5.000 προσλήψεις
Κατάργηση του αντιεργατικού, αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου.
Όχι στην αύξηση των ενσήμων για ασφαλιστική κάλυψη από 50 σε 100.
Όχι στα παζάρια των γραφειοκρατών, ο αγώνας στα χέρια επιτροπών αγώνα σαφώς εξουσιοδοτημένων από τις γενικές συνελεύσεις που θα δίνουν λόγο σε αυτές.
κωπηλάτες του κοινωνικού-ταξικού κάτεργου
[/u]
Ψηφοφορία
