Πώς κλέβουν τα ταμεία * diet_pills_400x400Πάρτι εκατομμυρίων σε βάρος των ασφαλισμένων.
* 400 εκατ. ευρώ χρωστούν οι φαρμακοβιομηχανίες, καθώς δεν αποδίδουν το 4% του τζίρου, όπως προβλέπει νόμος του 2006.
- Αδυνατεί η πολιτεία να εισπράξει τα ποσά που οφείλουν οι φαρμακοβιομήχανοι στα ασφαλιστικά ταμεία.
- Σε Ινδία και Κίνα παρασκευάζονται φάρμακα που περνούν στην Ευρώπη για την πιστοποίηση αλλά και την… ευρωπαϊκή τιμή-φαρμάκι
- Υποκαθιστούν παλαιά, ασφαλή και αποτελεσματικά, αλλά φθηνά σκευάσματα, με άλλα ακριβότερα έως και 150 φορές!
- Λανσάρουν συσκευασίες των 40 χαπιών, όταν ο ασθενής δεν θα χρειαστεί περισσότερα από δύο ή τρία. Τα υπόλοιπα πετιούνται επειδή λήγουν, όπως πετιούνται και τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την αγορά τους.
Με… χρυσά κουτάλια τρωνε οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες στη χώρα μας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια χρωστάνε ούτε λίγο ούτε πολύ 400 εκατομμύρια ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία “βουλιάζουν” μέρα με την ημέρα.
Με την ανοχή της ίδιας της πολιτείας, ο νόμος Κακλαμάνη του 2006, που προέβλεπε ότι κάθε φαρμακοβιομήχανος θα πληρώνει στο ασφαλιστικό ταμείο το 4% του τζίρου που κάνει το ταμείο σε κάθε φάρμακο, απλώς δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Μάλιστα, επί υπουργίας Δημήτρη Αβραμόπ**λου, το 4% μειώθηκε στο 3%, αλλά οι φαρμακοβιομήχανοι δεν το πλήρωσαν ποτέ με το αιτιολογικό ότι δεν γνωρίζουν ακριβώς τι ποσότητες πουλάει κάθε ασφαλιστικό ταμείο. Μάλιστα, προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου ακόμη εκκρεμεί η έκδοση απόφασης, ενώ όλο αυτό το διάστημα έχει χαθεί το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 400 εκατ. ευρώ, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως “τονωτική ένεση” για τα ασφαλιστικά ταμεία. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση περιορίζεται να παρακολουθεί σιωπηλά όσα συμβαίνουν, προσπαθώντας με… περικοπές επιδομάτων να σώσει τα ασφαλιστικά ταμεία.
Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια πόσα βάζουν στις τσέπες τους οι πολυεθνικές μέχρι το φάρμακο να φτάσει στα σημεία πώλησης. Οι γνωρίζοντες παραδέχονται ότι οι πολυεθνικές στέλνουν τα φάρμακά τους για παραγωγή σε Ινδία και Κίνα, όπου το κόστος εργασίας είναι φθηνό.
Συνεπώς, το κόστος παραγωγής των φαρμάκων έχει πέσει, χωρίς αντίστοιχα να πέσει και η τιμή πώλησης. Στη συνέχεια το περνάνε στην Ευρώπη και παίρνουν την ευρωπαϊκή πιστοποίηση. Η κυβέρνηση δηλώνει αδυναμία να ελέγξει την κατάσταση, διότι παραδέχεται ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για το συγκεκριμένο κύκλωμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αρμόδιοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά και παραδέχονται την ατολμία τους να οργανώσουν σχέδιο ελέγχου, ομολογώντας ότι “πιστεύουμε ό,τι μας πουν οι φαρμακοβιομήχανοι”.
Γεμίζουν τις τσέπες με κόλπαΤα… κόλπα, όμως, που γεμίζουν τις τσέπες των εταιρειών, αλλά αδειάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία, φαίνεται ότι δεν έχουν τελειωμό. Ένα απ’ αυτά είναι η υποκατάσταση στη συνταγογράφηση παλαιών, ασφαλών, αποτελεσματικών και φτηνών φαρμάκων με άλλα παρόμοια και κατά πολύ ακριβότερα.
Για παράδειγμα, ένα παλιό φάρμακο για τον διαβήτη κοστίζει 2,41 ευρώ, ενώ το νεότερο με την πιο εξελιγμένη φαρμακευτική ουσία κοστίζει 130,26 ευρώ, ένα αντιυπερτασικό από 2,25 ευρώ κοστίζει πλέον 72,32 ευρώ, ένα παλιό φάρμακο για την πνευμονοπάθεια από 3,33 ευρώ τώρα κοστίζει 58,45 ευρώ κι ένα αντιψυχωσικό από 2,53 ευρώ πληρώνεται 114,37 ευρώ. Αποτέλεσμα είναι ένας ασθενής να στοιχίζει 150 φορές παραπάνω στο κράτος απ’ ό,τι πριν δέκα χρόνια!
Την κατάσταση αυτή συντηρούν τόσο ο ΕΟΦ, ο οποίος δίνει την έγκριση κυκλοφορίας του φαρμάκου, όσο και το υπουργείο Ανάπτυξης, το οποίο καθορίζει τις τιμές των φαρμάκων με βάση τις χαμηλότερες τιμές στην Ευρώπη. Ωστόσο οι φαρμακοβιομηχανίες ισχυρίζονται ότι κάποια φάρμακα κυκλοφορούν μόνο σε ακριβές χώρες, όπως Δανία, Ελβετία, Σουηδία κι αφού καθοριστεί η ακριβή τιμή, στη συνέχεια δεν αποκλείεται να αποδειχτεί ότι κυκλοφορούν και σε χώρες χαμηλού ελέγχου, όπως η Βουλγαρία. Το υπουργείο, όμως, δεν ελέγχει πριν καθορίσει την τιμή πώλησης. Πώς δικαιολογείται τόσο μεγάλη διαφορά στις τιμές; Πώς είναι δυνατόν το κράτος να εγκρίνει τόσο μεγάλες διαφορές στην τιμή χωρίς καν να διενεργεί προηγουμένως σχετικό έλεγχο;
“Σε τέτοιες περιπτώσεις, είτε επιλέγουμε το πιο εξελιγμένο φάρμακο με όποια τιμή, αλλά δεν διαμαρτυρόμαστε ότι χρεωνόμαστε πολύ, είτε περιορίζουμε τη διαδικασία χορήγησης νέων φαρμάκων. Θα μπορούσε κάλλιστα η τιμή του παλιού φαρμάκου να αυξηθεί 100%, που σημαίνει ότι από δύο ευρώ θα φτάσει τα πέντε και πάλι θα είναι φθηνό και καλό”, επισημαίνει στη “ΜτΚ” ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Κυριάκος Θεοδοσιάδης.
Υπερδιπλασιασμός συσκευασιώνΠολλά χρήματα χάνονται, όμως, από τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων και με τον υπερδιπλασιασμό των χαπιών ανά συσκευασία. Αποτέλεσμα είναι να υπερδιπλασιάζεται και η τιμή, χωρίς ωστόσο ο ασθενής να χρησιμοποιεί ποτέ όλα τα χαπάκια της συσκευασίας. Σαφώς οι μεγάλες συσκευασίες θα μπορούσαν να εξυπηρετούν διαβητικούς ή υπερτασικούς ασθενείς, οι οποίοι δεν θα χρειάζεται να τρέχουν στο φαρμακείο κάθε βδομάδα. Όταν, όμως, μιλάμε για φάρμακα που χορηγούνται για πόνους… περιόδου ή μέσης, από τα οποία ο πολίτης δεν πρόκειται να πάρει πάνω από τέσσερα χάπια το πολύ, είναι πραγματικά αξιοπερίεργο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το Buscopan plus είναι για κοιλόπονο, πόνους περιόδου και διάρροια. Γιατί οι 20 ταμπλέτες έγιναν 40; Θα χρησιμοποιηθούν τέσσερις και οι υπόλοιπες θα πεταχτούν. Το ίδιο και τα χρήματα, διότι και η τιμή διπλασιάζεται. Το Biofenac είναι για πόνους στη μέση, αλλά μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές. Πόσα θα πάρει κάποιος; Το Brasan είναι για φλεγμονές από ένα οδοντικό απόστημα. Τι θα τις κάνει κάποιος τις 40 ταμπλέτες; Ουσιαστικά πετιούνται χρήματα, ενώ ο τζίρος των φαρμακοβιομηχάνων διπλασιάζεται.
Δύο παράγοντες που αυξάνουν τη φαρμακευτική δαπάνη1. Υποκατάσταση στη συνταγογράφηση παλαιών, ασφαλών, αποτελεσματικών και φτηνών φαρμάκων με άλλα παρόμοια αλλά κατά πολύ ακριβότερα.
Για παράδειγμα:
Φάρμακα / Παλαιά / ΚαινούριαΓια σακχαρώδη διαβήτη
Daonil (2,41 ευρώ) / Eucreas (130,26 ευρώ)
Glucophage (2,47 ευρώ) / Actos (60,82 ευρώ)
Αντιυπερτασιακά
Hygroton (2,25 ευρώ) / Procoralan (72,32 ευρώ)
Modyretic (2,47 ευρώ) / Copalia (45,12 ευρώ)
Για πνευμονοπάθειες
Brovent (8,90 ευρώ) / Seretide (56,15 ευρώ)
Aerolin (3,33 ευρώ) / Spiriva (58,45 ευρώ)
Αντιψυχωσικά
Ludiomil (2,53 ευρώ) / Zyprexa (144,37 ευρώ)
Anafranil (3,47 ευρώ) / Invega (144,96 ευρώ)
Aloperidin (1,34 ευρώ)
2. Αλλαγή στη συσκευασία των φαρμάκων με αντικατάσταση μικρότερων συσκευασιών από μεγαλύτερες με αποτέλεσμα να μένει αχρησιμοποίητος μεγάλος αριθμός χαπιών.
Για παράδειγμα:Φάρμακο / ΠΡΙΝ / ΤΩΡΑBrasan / 18 ταμπλέτες στο κουτί: 3,03 ευρώ / 42 ταμπλέτες στο κουτί: 6,22 ευρώ
Buscopan plus / 20 ταμπλέτες στο κουτί: 3,18 ευρώ / 40 ταμπλέτες στο κουτί: 7,56 ευρώ
Biofenac tabl / 20 ταμπλέτες στο κουτί: 5,47 ευρώ / 40 ταμπλέτες στο κουτί: 9,77 ευρώ
* Στοιχεία που ανακοινώθηκαν από τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο * Για κάθε 100 ευρώ που χαλάμε για φάρμακα, τα 62,7 ευρώ πηγαίνουν στους φαρμακοβιομήχανους.
* Με τα 62,7 ευρώ οι φαρμακοβιομήχανοι απασχολούν το 1/3 των ατόμων που απασχολούν οι φαρμακοποιοί με τα 23,8 ευρώ.
* Μ’ αυτά τα 62,7 ευρώ, ο συγκεκριμένος κλάδος δεν έχει πρακτικά συνεισφέρει ούτε ένα ευρώ στην έρευνα (διεθνώς η απόδοσή του είναι ελάχιστα καλύτερη) κι αυτό φαίνεται από το ότι δεν έχει ανακαλυφθεί ποτέ ούτε ένα νέο φάρμακο στην Ελλάδα.
* Απ’ αυτά τα 62,7 ευρώ, ο κλάδος των φαρμακοβιομηχάνων πληρώνει κατά 15% αναλογικά λιγότερους φόρους κάθε χρόνο σε σύγκριση με τα φαρμακεία.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος