Η Ελλάδα καίγεται...

[Δ. Κουναλάκης]

Η Ελλάδα περνά δύσκολες στιγμές. Τα κέντρα των μεγάλων πόλεων με πρώτες Αθήνα και Θεσσαλονίκη βρίσκονται στο έλεος "ανθρώπων" που "σκοτώνουν" συνανθρώπους τους.

Δεν είμαι υπέρ των τραπεζών, αλλά μπαίνοντας σε μια τράπεζα, ξέρω ότι 1-2 άτομα δουλεύουν με μια σύμβαση της πείνας και για κάθε υποκατάστημα που αύριο δεν θα λειτουργεί, αυτοί αύριο θα είναι χωρίς δουλειά, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα.
Κάποιοι καταστηματάρχες έχουν φτιάξει μια δουλειά και την χρωστάνε σε δάνεια και ίσως δουλεύουν και κάποιοι άλλοι εκεί μέσα, αύριο αυτοί θα είναι στο δρόμο. Οι περισσότεροι έχουν οικογένειες και παιδιά.

Δεν πολεμάς τις τράπεζες καίγοντας τις, δεν πολεμάς το κατεστημένο με το να καις καταστήματα. Είσαι ηλίθιος και πνευματικά ανάπηρος να καις την τράπεζα για να πολεμήσεις το κατεστημένο, φορώντας Levis τζιν, nike παπούτσια και adidas αθλητική ζακέτα με κουκούλα.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να σκοτώσεις. Ο πιο ανώδυνος είναι να φυτέψεις μια σφαίρα στην καρδιά κάποιου. Ο πιο επώδυνος είναι να τον κρατήσεις ζωντανό και να τον εξευτελίσεις, να γκρεμίσεις τα όνειρα του, να καταστρέψεις τον κόπο του, να τον διαπομπεύσεις άμεσα ή έμμεσα με τις πράξεις σου.

Όσοι πιστεύουν στην ανθρώπινη ζωή πρέπει να έχουν λόγο και για αυτές τις ζωές που χάθηκαν απόψε.

[deleteduser]

Δεν είναι τόσο εύκολες οι απαντήσεις. Δεν είναι τόσο εύκολες οι τοποθετήσεις.
Δεν είναι μόνο οι "συνήθεις ύποπτοι", οι "γνωστοί άγνωστοι", οι "κουκουλοφόροι". Φοβάμαι ότι είναι κάτι παραπάνω. Φοβάμαι πραγματικά.
Υπάρχει οργή. Υπάρχει μίσος. Μια κοινωνία βίας, καταστολής, ανταγωνισμού και καταπίεσης γεννά βία. Η σημερινή κοινωνία έχει αδιέξοδα. Αυτό που ονομάζεται σήμερα δημοκρατία έχει αδιέξοδα. Φοβάμαι για περισσότερο αίμα, περισσότερη βία, περισσότερη καταστολή.

Δεν δικαιολογώ. Δεν κρίνω. Δεν προσπαθώ καν να αιτιολογήσω. Δεν μπορώ κιόλας. Με έχουν πάρει τα χρόνια. Δεν με αγγίζει θυμός και οργή. Με αγγίζει η θλίψη. Για αυτά που γίνανε, για αυτά που γίνονται, για αυτά που θα γίνουν.

[deleteduser]

Το παρακράτος παρακράτησε

[EzeΤΡΟΛ]

Πρόκειται για πιστόλι εκτόξευσης δακρυγόνων.
Σε όσους όμως αρέσουν τα ευρηματικά λογοπαίγνια, χαρίζω τη συλλαβή -δι- για να την προσθέσουν κάπου μεταξύ των άλλων συλλαβών της λέξης αναρχι-κός.

[Δ. Κουναλάκης]

Από τον Ζούγλα:

Συνολικά στην Αθήνα, έγιναν 92 συλλήψεις, 79 προσαγωγές, ζημίες σε περισσότερα από 200 καταστήματα. Οι συλληφθέντες είναι Έλληνες, αλλοδαποί, αλλά και ανήλικοι. Για τρία κακουργήματα παραπέμφθηκαν να απολογηθούν σε τακτικό ανακριτή οι πέντε από τους έξι πρώτους συλληφθέντες που προσήχθησαν στον εισαγγελέα Πρωτοδικών της Αθήνας. Εναντίον τους ασκήθηκε ποινική δίωξη για έκρηξη, παράβαση του νόμου περί εκρηκτικών υλών, απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και άλλα αδικήματα σε βαθμό πλημμελήματος. Ένας από αυτούς θα δικαστεί στο αυτόφωρο.

Παράλληλα, διεξάγεται έρευνα από την αστυνομία για τον αστυνομικό που παρουσιάζεται στο πρωτοσέλιδο του Ελεύθερου Τύπου και ο οποίος φαίνεται να προτάσσει το όπλο του κατά διαδηλωτών. Πρόκειται για τη μεγάλη πορεία της Κυριακής στην Αθήνα.

Σκεφτόμουν χθες βράδυ όταν έγραφα τις γραμμές παραπάνω τι επιλογές έχει ένας που έχει κατάστημα στα σημεία που έγινε η "γιορτή"...
- Μια λύση θα ήταν να περιμένει να πληρωθεί από τους φορολογούμενους όπως εξαγγέλθηκε και κανείς δεν ξέρει αν θα γίνει ποτέ...
- Μια λύση θα ήταν να ασφαλίσει το κατάστημα και να γίνει ακόμη πιο δέσμιος των τραπεζών και των ασφαλιστικών
- Μια λύση θα ήταν να κλείσει το μαγαζί και να πάει να κάψει και τους γύρω καταστηματάρχες μαζί με τους "κουκουλοφόρους"
- Μια λύση που φοβάμαι ότι δεν θα αργήσουμε να βλέπουμε θα είναι να ταμπουρωθεί πίσω από το μαγαζί του και να πυροβολεί όποιον πλησιάσει με κουκούλα.

Δεν ξέρω πόσοι έχετε ακουστά τις εποχές που για να προστατέψεις το σπίτι σου έπερνες την καραμπίνα και άνοιγες σιγά-σιγά το μπατζούρι και από την χαραμάδα όποιος πλησίαζε αθώος, ένοχος, περαστικός, άτυχος ή τυχερός, έτρωγε τα σκάγια. Δεν ήταν πολύ συχνό, αλλά υπήρχε κάποιες εποχές και υπάρχει ακόμη σε κάποια ορεινά μέρη. Στην Κρήτη σίγουρα.

Υπάρχει και η άλλη εκδοχή... κάποιοι περιμένουν τον κόσμο να βαρεθεί το "παιχνίδι" και να αρχίσει πλέον να ζητάει ένα ρόλο από την αστυνομία που θα θυμίζει παλαιές εποχές ή άλλες χώρες...

Η ιστορία κάνει κύκλους και όποιος διαβάζει θα δει ότι οι επαναστάσεις δεν αλλάζουν καταστάσεις αλλάζουν πρόσωπα. Τα εγκλήματα συνεχίζουν το ίδιο, μόνο που τα κάνουν οι ελευθερωτές πλέον όταν φύγει ο δυνάστης. Η αλλαγή στην κοινωνία, γίνεται αργά, αθόρυβα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε πολλές φορές.

[Αγωνιστική Παρέμβαση]

Μερικές σκόρπιες σκέψεις

Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι στη κοινωνία μας συσσωρεύεται εδώ και χρόνια, τελευταία όμως με ταχύτερους ρυθμούς , οργή και θυμός;
Πόσα σκάνδαλα έχουμε ζήσει αγαπητοί φίλοι τα τελευταία 20 ας πούμε χρόνια; Δεν προκαλεί θυμό και οργή αυτό;
Πόσοι από μας( γιατί μπροστά τους είμαστε προνομιούχοι) μπορούμε να κατανοήσουμε πως τα βγάζει πέρα ένα πολύ μεγάλο τμήμα της Ελληνικής Κοινωνίας; Πόσοι από μας έχουμε ζήσει την αγωνία του πατέρα και της μητέρας για το αν θα μπορέσουν να δώσουν τα στοιχειώδη  στο παιδί τους την επόμενη μέρα;Πόσοι από μας έχουμε βιώσει τον εφιάλτη  και την αγωνία της  ανεργίας;Πόσοι από μας έχουμε βιώσει τη απαξίωση και τη μιζέρια και αθλιότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος; Δεν μας έχει πληγώσει αυτό;
Ο φόβος της απόλυσης δεν είναι βία; Η αγωνία του μεροκάματου δεν είναι βία; Ο καθημερινός τηλεοπτικός φασισμός δεν είναι βία; Τα πρωϊνάδικα και τα απογευματινάδικα της TV δεν είναι βία; Η ενορχηστρωμένη με συγκεκριμένο τρόπο προβολή των  παρόντων επεισοδίων δεν είναι βία; Η μη απονομή δικαιοσύνης δεν είναι βία;Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο παραδείγματα καθημερινής βίας .
Λέω λοιπόν.Κάθε μέρα και κάθε ώρα η βία με διάφορες μορφές είναι παρούσα στη ζωή μας. Και ως γνωστόν η βία γεννάει βία.Ναι μερικές φορές ανεξέλεγκτη βία.
Στο κάτω κάτω της γραφής  σαν έθνος αποκτήσαμε οντότητα  πριν 2 αιώνες εφαρμόζοντας βία! Απελευθερωτική βία τη λέγαμε.Οι κατακτητές την έλεγαν κάπως αλλιώς! Απελευθερωθήκαμε από τους ναζί εφαρμόζοντας βία στη καθημερινή άγρια βία τους .Τα "κωλόπαιδα " και οι"προβοκάτορες" του Πολυτεχνείου εφάρμοζαν κατά την αντίληψη των χουντικών βία!
Γιατί λοιπόν εξεπλάγημεν;
Στο κάτω κάτω της γραφής όλη η ιστορία δείχνει ότι η με διάφορες μορφές βία ήταν " η μαμή της ιστορίας"
Το πάω λίγο παραπέρα και τελειώνω.Όταν αυτός ο θυμός αυτή ή οργή δεν μπορεί να διοχετευτεί σε άλλα μονοπάτια (κοινωνικώς αποδεκτά-political correct),όταν μια κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει ποιο πολιτικό υποκείμενο πλέον  να εμπιστευθεί τότε αγαπητοί  εν διαδικτύω φίλοι  μου ακόμα δεν είδατε τίποτα!!!

[Δ. Κουναλάκης]

Η Εθνική Τράπεζα προσφέρει χαμηλότοκα δάνεια με έναρξη πληρωμής των δόσεων από το 2010 για τα καταστήματα που καταστράφηκαν από τους κουκουλοφόρους. (Σημείωση του γράφοντος: Ευχαριστεί και τους κουκουλοφόρους και παρακαλεί να συνεχίσουν και εκτός του κέντρου των πόλεων)

Στην Πάτρα άραγε θα έχουμε θύματα; Οι πολίτες αντικατέστησαν την αστυνομία και περιόρισαν τους κουκουλοφόρους στο Πανεπιστήμιο.

Σ' αυτές τις στιγμές η σκέψη μου προχωράει.... θυμάμαι το εξής....
Το σύνθημα το 1821 ήταν "ελευθερία ή θάνατος".
Το σύνθημα το 1940 ήταν "ΟΧΙ" στους κατακτητές
Το σύνθημα στο πολυτεχνείο ήταν "Ψωμί-παιδεία-ελευθερία"
Το σύνθημα σήμερα για τον "αγώνα" πιο είναι; "Κάψτε τα όλα";

Φαίνεται ότι παρά την δύσκολη οικονομική κατάσταση, για κάποιους, το ψωμί φαίνεται να είναι εξασφαλισμένο, η παιδεία δεν τους ενδιαφέρει και η ελευθερία είναι κεκτημένο για αυτούς που "αγωνίζονται".
Αν δει κανείς το λόγο γνωστού πολιτικού Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος θα δει ότι εντάσσει την αλλαγή μέσα από την δουλειά που γίνεται συλλογικά. Σήμερα όμως αυτό είναι ξεπερασμένο. Σήμερα, ακούμε, συζητάμε αλλά κανείς δεν έχει διάθεση να μοχθήσει για τις ιδέες του. Έχει διάθεση να καταστρέψει αυτό που υπάρχει, όχι να μοχθήσει να το αλλάξει.

Τελικά, είμαστε η κοινωνία που επιβραβεύει το "οφθαλμός αντί οφθαλμού" αφού στην βία που νιώθουμε απαντάμε με βία.
Δεν είμαστε ευχαριστημένοι με την παιδεία και απαντάμε με καταλήψεις.
Νιώθουμε την αγωνία της οικονομικής στέρησης και επιλέγουμε κινητό για να στέλνουμε SMS σε αυτόν που βρίσκεται 5 μέτρα από εμάς.
Βλέπουμε την τηλεοπτική παρωδία και απαντάμε με ρεκόρ τηλεθέασης για εκπομπές που εξευτελίζουν την νοημοσύνη μας.
Αγανακτούμε με την μη απονομή δικαιοσύνης και παραβιάζουμε πρώτοι κάθε νόμο και θεμελιώδες δικαίωμα του συνανθρώπου μας.

Και το καλύτερο από όλα που δεν μπορώ να το ξεχάσω σαν σκηνή....
Να έχω μπροστά μου ένα νέο άνθρωπο να μου λέει πόσο δεν ανέχεται κανένα να του περιορίζει τα όνειρα του και ότι δεν θέλει να εξαρτάται από τις αποφάσεις κανενός. Ταυτόχρονα ανάβει και ένα τσιγάρο (άραγε δεν μπορούσε να περιμένει;) και με χαρακτηρίζει γραφικό όταν του λέω να σεβαστεί το δικαίωμα μου να μην αναπνέω τον καπνό του...

Δυστυχώς, δεν ζούμε απλά τη βία πια. Ζούμε την αδυναμία να σκεφτούμε και να ελέγξουμε τον εαυτό μας.

[Αγωνιστική Παρέμβαση]

Κύριε Κουναλάκη , πιθανώς ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες συμφωνούμε.
Όντως το 1821 είχαμε συγκεκριμένο  στόχο, γιατί είχαμε τουλάχιστον ένα πολιτικό υποκείμενο (Φιλική Εταιρεία) που κατηύθυνε , "διοχέτευε" 'όλο το θυμό και τον πόθο, και προς ένα συγκεκριμένο και σαφή στόχο.Την Ελευθερία.Πάνω κάτω το αντίστοιχο συνέβη και με την Εθνική Αντίσταση(ΕΑΜ και ορισμένες μικρότερες αντιστασιακές οργανώσεις), και με το Πολυτεχνείο.
Προφανώς στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει ή δεν γίνεται ορατό από την κοινωνία κάτι αντίστοιχο.Δεν υπάρχει δηλ. όραμα , "θετικός" στόχος.
Η δολοφονία του νεαρού ήταν η θρυαλίδα μιας έκρηξης μιας γενιάς που έχει μέσα της πολύ οργή και θυμό  που νοιώθει πιεσμένη και που δεν έχει στόχο "θετικό" να τον διοχετεύσει.

[Δ. Κουναλάκης]

Έχεις δίκιο, δεν διαφωνώ.
Το άδικα χαμένο παιδί έχω την αίσθηση ότι πλέον το καπηλεύονται διάφοροι, αλλά δεν είναι το θέμα μας εδώ.
Είναι η καταστροφή για την καταστροφή και την λεηλασία.
Για μένα η κατάσταση αυτή είναι απογοήτευση, έχουμε φτάσει σε μια αυτοκαταστροφική κατάσταση.


Στο Ηράκλειο, οι καταστηματάρχες περιμένουν μέσα στα καταστήματα τους "επισκέπτες". Αν σκεφτούμε ότι τα όπλα στην Κρήτη είναι παράδοση, μπορεί να έχουμε κηδεία και αύριο.

[deleteduser]

«Μια μωβ σκιά»...

Αρθρο του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ για τα επεισόδια που έγιναν τον Μάιο του 1986... Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Το Τέταρτο»

«...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Εξύβριση αρχής - έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής - έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.

Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.

Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».

[Δ. Κουναλάκης]

Μόνο που άλλο ροζ και άλλο μαύρο....
Μόνο που δεν έχουμε πλέον μόνο νέους....
έχουμε "αντιεξουσιαστές".... έχουμε και μετανάστες για πλιάτσικο, τσιγγάνους και ανήλικους....

Και Απόστολε, όντως κατάντια είναι να πρέπει να δείξεις ταυτότητα για να ρίξεις μια μολότωφ..... Που καταντήσαμε.....
ή μήπως από λάθος δημοσιεύτηκε το μήνυμα σου εδώ και έπρεπε να πάει στο θέμα με την δολοφονία του Αλέξη;

[deleteduser]

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ ξέρω λίγα πράγματα για τον "αντιεξουσιαστικό" χώρο. Όμως από τα λεγόμενά σας Διακομιστή και Δημήτρη δείχνει ότι υπάρχουν αρκετά πράγματα που αγνοείτε για τα τεκταινόμενα κάτω στην Αθήνα. Και για αυτά που γίνονται αυτές τις μέρες και για τι γίνεται καθημερινά στου δρόμους των Εξαρχείων, αλλά και για τη δεκαετία του 80 όπου τα πράγματα ήταν πολύ πιο άγρια και υπήρχε ακόμη ο δρόμος της ένοπλης πάλης (Και φυσικά πολλοί από αυτούς ανήλικοι - βλέπε Καλτεζάς) Μην πιστεύετε ότι βλέπετε από τα κανάλια. Δε σας λέω να αλλάξετε άποψη - πώς θα κάναμε κουβέντα άλλωστε. Απλά πιστεύω ότι αν βλέπατε κάποια πράγματα με τα μάτια σας θα ήσαστε πιο επιφυλακτικοί και λιγότερο οξείς.

Αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα δεν έχει ξανασυμβεί. Δεν μοιάζει με ότι έχουμε ξαναζήσει εδώ στην Ελλάδα. Δεν είναι οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι. Χτες στο κέντρο της Αθήνας υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Είδα, αλλά και μου μετέφεραν, τριαντάρηδες - σαραντάρηδες - πενηντάρηδες να πετάνε πέτρες. Γιαγιάδες στα Εξάρχεια να πετάνε γλάστρες στους αστυνομικούς. Πενηνταπεντάρες κυρίες να βρίζουν τους μπάτσους. Απλό κόσμο να στριμώχνει σε γωνία ασφαλίτη. Είδα αναρχικούς ξεσκούφωτους με γκρίζα μαλλιά να σβερκώνουν πιτσιρικά που πάει να σπάσει το βιβλιοπωλείο του Κάκτου και να του λέει: "Τι κάνεις ρε; Αυτός έχει εκδώσει όλη την αρχαία ελληνική γραμματεία." Είδα πάλι αναρχικούς να βουτάει πιτσιρικά που βουτάει κινητά και να του λέει: "Τι κάνεις ρε; Μοίρασέ τα στον κόσμο."

Δεν υπερασπίζομαι τα μπάχαλα. Προσπαθώ να τα βάλω σε μια πιο ρεαλιστική βάση. Τα περιστατικά που αναφέρω δεν είναι η πλειοψηφία. Είναι η διαφορά από προηγούμενα επεισόδια και την επισημαίνω.

Μετανάστες ελάχιστοι υπάρχουν στους δρόμους. Κι ας είναι οι πιο δικαιολογημένοι να τα σπάσουνε. Γιατί αυτοί με τους ψυχιατρικούς ασθενείς και τους φυλακισμένους υπάρχουν μόνο ως αντικείμενα βίας και εκμετάλλευσης.

Αποδοκίμασον μεν άκουσον δε

[Δ. Κουναλάκης]

Απόστολε,
 το 1997 έκανα φροντιστήριο στα Εξάρχεια. Την μυρωδιά του δακρυγόνου και το τζιν μπουφάν μου βρεμένο να κρύβει μέρος του προσώπου μου τα έχω νιώσει, διαβάτης σε μια εμπόλεμη ζώνη χωρίς να θέλω να είμαι μέρος του προβλήματος.

Μόνο που οι εποχές ήταν άλλες τότε και δεν συγκρίνονται με τίποτα με το σήμερα. Οι "Αναρχικοί" ήταν ιδεολογία τότε και δεν σπάγαν καταστήματα τότε πλην ειδικών περιπτώσεων. Δεν υπάρχει καμιά σχέση με το σήμερα.

Το σήμερα είναι μια έλλειψη ιδεολογίας, πυξίδας, στόχου. Άνθρωποι μπερδεμένοι από το τι θέλουν, ΜΜΕ που φανατίζουν, πολιτικοί που είτε είναι ανίκανοι είτε είναι της αρπαχτής.

θα τους έλεγα κουρσάρους αλλά αισθάνομαι ότι βρίζω τους κουρσάρους.

[deleteduser]

Το 1987 μάλλον εννοείς. Ε όχι και 1997. Μικρότερος κι από μένα που είμαι τζόβενο ( )

Για τα υπόλοιπα θα συμφωνήσω.

[Δ. Κουναλάκης]

Έχεις δίκιο Απόστολε, προσπαθώ να διώξω 10 χρόνια από την πλάτη μου....

Υπάρχει περίεργη διαχείριση του θέματος από τα ΜΜΕ. Φαίνεται να αλλάζουν μαλακά πορεία πλεύσης και ξεχωρίζουν. Δείτε το παρακάτω που εξηγεί ιστορικά γιατί κάπου τελειώνει η ιδεολογία (καθόλα σεβαστή) και που αρχίζει η καταστροφή:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Την ίδια στιγμή στην τηλεόραση αλλά και στα blogs αρχίζει και επανέρχεται η υπόθεση του Καλτεζά (συν ένα κείμενο του Χατζιδάκη δημοσιευμένο χθες στην Ελευθεροτυπία) που επίσης σκοτώθηκε από τον αστυνομικό Μελίστα και που η 3ετής φυλάκιση για τον τελευταίο είναι κάτι προκλητικό ακόμη και σήμερα για απευθείας πυροβολισμό.

Δύο όμως διαφορετικά περιστατικά, γιατί έχουν διαφορετική ιδεολογία, διαφορετικές συνθήκες θανάτου, διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες και ξαφνικά συνδέονται... Να υποθέσω ότι η καθυστερημένη ανακοίνωση της βαλιστικής εξέτασης που δεν έχει γίνει ακόμη μέχρι τώρα μήπως έχει αποτέλεσμα που δεν αρέσει και προετοιμάζεται το έδαφος;;;

Την ίδια στιγμή οι εμπορικοί σύλλογοι καλούν σε μηνύσεις κατά του ελληνικού κράτους.