Κείμενο συναδέλφου Ιατρού που το έγραψε στον τοίχο της στο facebook, σήμερα. Είναι συγκινητικό και πολύ εύστοχο:
Αυτο εμεινε πατερα μου απο σενα, ενα νουμερο το 301 στα οστεοφυλακια....λιγα οστα ατακτως ερρημενα, μια τριχα, ενα κρανιο...ολα κι ολα αυτα που εβαλα σε μια θηκη στον τοιχο
Κι ομως ο μπαμπας δεν ηταν μονο αυτο, ηταν παντα πολυς, δεν ηταν το 301 , ηταν το νουμερο 1 στην καρδια μου, το νουμερο 1 που θα τρεχε για μενα , που θα φροντιζε πριν ζητησω κατι, που θα σκεφτοταν για μενα πριν παρουσιαστει μια αναγκη
Σα τωρα θυμαμαι που μ επαιρνες μαζι σου στο γραφειο απεναντι απ το δημοτικο, χαραματα να κουταλαω απ τη νυστα αλλα να καμαρωνω που μ εχεις διπλα σου. Να μου κοβεις "μεροκαματο" οταν μετεφερα χαρτια απ το ενα γραφειο στο αλλο για να μου μαθεις την εννοια της δουλειας . Να τρεχω στην αγκαλια σου οταν χτυπουσα στο σχολειο
Να μου μαθαινεις τους αστερισμους στη νυχτα καλοκαιρια στο νησι. Να μου μαθεις τη φυση, τα λουλουδια, τις εκδρομες τις κυριακες
Να μου μαθεις να λεω παντα αληθειες (αυτο δε το μαθα σωστα)
Να με βοηθας στα πρωτα μου γραμματα, στις πρωτες μου πραξεις...
Να με παρεις απ το φροντιστηριο, απ τη ντισκο αργοτερα κι οταν βγηκαν τ αποτελεσματα στις πανελληνιες ν ανεβεις τρεχοντας την υψηλαντου δακρυσμενος γιατι εγω δεν αντεχα την αγωνια ...
Και στην ορκομωσια στη σχολη εσυ εκλαιγες απο χαρα κι εγω καμαρωνα πατερα...κ το ιατρειο εσυ να τρεξεις να το στησεις κ τα λογιστικα μου εσυ να τα κρατησεις κ τις δουλειες μου να φροντισεις κ σε μαλωνα αν τυχαινε να αφησεις κανενα ψιχουλο απ το κουλουρι σου στο γραφειο μου...τωρα ποσο θα θελα να υπαρχει ενα τετοιο ψιχουλο να χαλαει το στυλατο γραφειο μου
Και μετα η αρρωστια σου κι η αγωνια κι η ταλαιπωρια κι ο θανατος κ τωρα ολο κι ολο μια θηκη στον τοιχο με τη φωτογραφια σου
Ποσα να χωρεσει αυτη η θηκη...
Να αγαπατε τους γονεις σας κ να τους αγκαλιαζετε πριν γινουν φωτογραφιες κ θηκες
Θέμα: Το 301. (Αναγνώστηκε 55704 φορές)