Αναλογίζομαι συχνά πυκνά πόσο πιο οικονομική θα έπρεπε να έρχεται η υγεία στο ελληνικό δημόσιο. Οι ασθενείς πληρώνουν όλες τις επισκέψεις, μερίδιο στις εξετάσεις, μερίδιο στα φάρμακα. Εδώ πάνω 0 για εξετάσεις, μερίδιο στα φάρμακα μέχρι ένα πλαφόν, επισκέψεις μέχρι μαξ 120 ευρώ το χρόνο.
ΑΛΛΑ
Ίσως ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ένας που να χειρίζεται το σύνολο του ασθενούς δεν υπάρχει έλεγχος-λογική. Οι κατευθυντήριες οδηγίες ακολουθούνται αν και όποτε, οι μαγνητικές ίπτανται δεξιά και αριστερά, ο ασθενής παίρνει τα πάντα από το φαρμακείο και μετά ψάχνει να τα γράψει.
Δε λέω ότι τα άλλα συστήματα είναι καλύτερα, αλλά σίγουρα δείχνουν να ελέγχουν την κατάσταση καλύτερα.
Ναι, να έχουμε ειδικούς στην πρωτοβάθμια, να τους αξιοποιούμε κατά το δοκούν για να βελτιώνουμε την ποιότητα παρεχόμενης υγείας. Αλλά να υπάρχει και μία λογική. Δε γίνεται να τρελαθούμε ακούγοντας ειδικούς με το διαβήτη, το άσθμα και οτιδήποτε άλλο προκύψει (αλήθεια, οι ουρολόγοι τι λένε για τη δακτυλική και το PSA?
). Ούτε η δουλειά του ειδικού να είναι να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερες εξετάσεις ή επανελέγχους.
Οπότε συμφωνώ. Πρέπει να υπάρξει μία πρωτοβουλία, να δημιουργηθεί μία ομάδα ιατρών πρωτοβάθμιας, να έχουν την ευθύνη του ασθενούς και τη μακροχρόνια παρακολούθηση. Και οι ειδικοί να υπάρχουν για να απαντάνε σε ερωτήσεις, να αναλαμβάνουν εξειδικευμένες καταστάσεις. Να αξιοποιηθεί το ηλεκτρονικό σύστημα συνταγογράφησης ως πλήρης ιατρικός φάκελος και να γίνουν επαυτού μελέτες registry σε τακτική βάση, να δούμε πού υστερούμε, τι πρέπει να βελτιώσουμε. Ποιοι πρέπει να λάβουν σύσταση (επειδή κάνουν μαγνητική σε κάθε πονοκέφαλο και γοναλγία και έχουν ποσοστό ανεύρεσης παθολογίας 1 στα 300 μαγνητικές) και ποιοι δίνουν αντιβίωση σε κάθε ίωση.
Ευλογία δεν ξέρω, αλλά χρήσιμο σίγουρα είναι να υπάρχουν πολλοί ειδικοί, αρκεί να χρησιμοποιηθούν σωστά από το σύστημα υγείας.