Ποιοί μπορούν να συνταγογραφούν στον ΟΓΑ;

[Δ. Κουναλάκης]

Στην υπ. αριθμ. 39155/24 Ιουνίου 2010 εγκύκλιό του ο ΟΓΑ, αναφέρει επί λέξη:

“Οι συνταγές ΟΓΑ ... εκδίδονται από ιατρό που έχει αρμοδιότητα να συνταγογραφεί για τον ΟΓΑ ... και συνοδεύονται από γνωμάτευση του θεράποντα ιατρού που έκανε τη διάγνωση σε Κρατικό Νοσοκομείο ή ιδιωτική κλινική ... (η γνωμάτευση μπορεί να είναι επικυρωμένο φωτοαντίγραφο και ισχύει για όσο χρόνο αναφέρει ο ιατρός και όχι πλέον του έτους).

Άμα κολλήσει κάτι στο μυαλό σας κόλλησε....
Οι εγκύκλιοι του κάθε δημόσιου φορέα στόχο έχουν να αποσαφηνίζουν το νόμο και δεν έχουν καμιά ισχύ όταν αντιτίθενται στο νόμο. Αυτό βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Όταν έρθει η ώρα του "λογαριασμού" αυτό μετράει και τίποτα άλλο.

Παρά ταύτα η παραπάνω φράση είναι απόλυτα σωστή γιατί χρονολογείται σαν φράση από πριν την δημιουργία του ΕΣΥ και τότε δεν υπήρχαν παρά μόνο αγροτικοί ιατροί που συνταγογραφούσαν στον ΟΓΑ. Το ότι την κάνουν ακόμη "αντιγραφή-επικόλληση" και ξεχνούν ότι πρέπει να διασαφηνίσουν ότι αυτή η φράση αφορά μόνο τους ανειδίκευτους, ναι έχετε δίκιο εκεί κάνουν λάθος.

Κύριε Κτιστάκη,
Εκ του νόμου, θεράπων ιατρός είναι εκ του νόμου ο ειδικευμένος ιατρός. Συνταγογράφος είναι ο ανειδίκευτος. Απουσία ειδικευμένου ιατρού, θεωρείται θεράπων ο ανειδίκευτος. Τελεία. Χωνέψτε το. Έτσι, είναι.

Ξέρω ότι κάνετε κάθε προσπάθεια να βγάλετε τον αμφί straight αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται.....

Να υπενθυμίσω για άλλη μια φορά ότι εκ του ιδρυτικού νόμου του ΕΣΥ και δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα, ο ασθενής ΔΕΝ έχει δικαίωμα επιλογής ιατρού. Αυτό ισχύει παντού σε όλο τον κόσμο όπου υπάρχει Εθνικό Σύστημα Υγείας. Επιλέγεται μόνο ο οικογενειακός ιατρός, ο οποίος στο εξωτερικό έχει την ΑΚΕΡΑΙΑ ΕΥΘΥΝΗ της συνταγογράφησης των φαρμακων του ασθενή και σας υπενθυμίζω για άλλη μια φορά, ότι το παραπάνο όλων των άλλων ιατρών είναι ότι φεύγει ο ασθενής από το νοσοκομείο με το Χ φάρμακο και στο 40% περιπτώσεων ο οικογενειακός δεν το γράφει εάν δεν υπάρχουν αποδείξεις για την χρησιμότητα του στον ασθενή.

[EzeΤΡΟΛ]

Οι εγκύκλιοι του κάθε δημόσιου φορέα στόχο έχουν να αποσαφηνίζουν το νόμο και δεν έχουν καμιά ισχύ όταν αντιτίθενται στο νόμο.

Ας βάλουμε λίγο τα πράγματα σε τάξη, χωρίς ακρότητες και οξείς χαρακτηρισμούς.
Οι εγκύκλιοι εκδίδονται συμπληρωματικά για να διευκρινίζουν τους Νόμους, να τους επικαιροποιούν με βάση νέα δεδομένα που ανακύπτουν και να αποσαφηνίζουν τυχόν ασάφειές τους.

Ο υπάλληλος δεν δικαιούται να κρίνει (κατά την κρισάρα του) και να αποφασίζει ότι μια εγκύκλιος αντιτίθεται στον Νόμο, και, Κολοκοτρωνέικα, να την απορρίπτει με δική του πρωτοβουλία.

[Δ. Κουναλάκης]

Οι εγκύκλιοι του κάθε δημόσιου φορέα στόχο έχουν να αποσαφηνίζουν το νόμο και δεν έχουν καμιά ισχύ όταν αντιτίθενται στο νόμο.

Ας βάλουμε λίγο τα πράγματα σε τάξη, χωρίς ακρότητες και οξείς χαρακτηρισμούς.
Οι εγκύκλιοι εκδίδονται συμπληρωματικά για να διευκρινίζουν τους Νόμους, να τους επικαιροποιούν με βάση νέα δεδομένα που ανακύπτουν και να αποσαφηνίζουν τυχόν ασάφειές τους.

Ο υπάλληλος δεν δικαιούται να κρίνει (κατά την κρισάρα του) και να αποφασίζει ότι μια εγκύκλιος αντιτίθεται στον Νόμο, και, Κολοκοτρωνέικα, να την απορρίπτει με δική του πρωτοβουλία.

Όχι διακομιστή, οι εγκύκλιοι δεν επικαιροποιούν τους νόμους. Όλα τα υπόλοιπα ναι.
Η κρίση έχει ευθύνη και επειδή έπιασα το υπονοούμενο σου λέω ότι ο δημοσιαυπαλληλικός κώδικος δίνει το δικαίωμα στον υπάλληλο να μην εφαρμόζει διαταγή προϊσταμένου όταν είναι εναντίον του νόμου.
Όταν θα σου έρθει ο λογαριασμός, δειξε την εγκύκλιο και όταν σου πουν ότι αφορά τους ανειδίκευτους έλα να σε παρηγορήσω.

[EzeΤΡΟΛ]

αφορά τους ανειδίκευτους

Nα ΄το πάλι. Μα, σταματήστε επιτέλους να αλλοιώνετε το περιεχόμενο της εγκυκλίου. Πρόκειται για ένα λάθος που το κάνετε συστηματικά σε πολλές περιπτώσεις, και, κττμγ, πρέπει να το προσέξετε.

Η εγκύκλιος αναφέρεται ξεκάθαρα σε κάθε ιατρό "που έχει αρμοδιότητα να συνταγογραφεί για τον ΟΓΑ".

Παρ΄όλα αυτά, νομίζω ότι θα ήταν καθήκον της Ένωσης να παρέμβει σε τόσο σημαντικά ζητήματα όπως τα ποσοστά συμμετοχής, το ξέπλυμα, κ.λπ., και όχι να εξαντλεί τη δυναμική της σε άλλου είδους, ανούσιες αντιπαραθέσεις όπως οι πρόσφατες που κόστισαν στους υποψηφίους την αναβολή της εξεταστικής .

[Γ.Κτιστάκης]

Κύριε Κτιστάκη,
Εκ του νόμου, θεράπων ιατρός είναι εκ του νόμου ο ειδικευμένος ιατρός. Συνταγογράφος είναι ο ανειδίκευτος. Απουσία ειδικευμένου ιατρού, θεωρείται θεράπων ο ανειδίκευτος. Τελεία. Χωνέψτε το. Έτσι, είναι.

Δες το νόμο περί φαρμακευτικής μεταρρύθμισης του 2006 (3457/2006)

αρθρο 8

3. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία εκδίδεται μετά από γνώμη του ΚΕ.Σ.Υ., καθορίζονται οι παθήσεις στις οποίες αποκλειστικό δικαίωμα συνταγογράφησης έχουν ιατροί συγκεκριμένων ειδικοτήτων. Κατά παρέκκλιση των ανωτέρω, δικαίωμα συνταγογράφησης έχουν και ιατροί άλλων ειδικοτήτων, εφόσον η συνταγή συνοδεύεται από γνωμάτευση του ειδικού ιατρού που διέγνωσε την πάθηση.

4. Απαγορεύεται, με ευθύνη του θεράποντος ιατρού, η συνταγογράφηση φαρμάκων εκτός εγκεκριμένων ενδείξεων και δοσολογίας, όπως αυτά καθορίζονται στην Περίληψη Χαρακτηριστικών Προϊόντος που συνοδεύει το φάρμακο.

5. Οι ελεγκτές ιατροί και φαρμακοποιοί ασκούν κατασταλτικό έλεγχο επί των συνταγών και, σε περίπτωση διαπίστωσης παραβάσεων, επιβάλλονται στους υπευθύνους κυρώσεις, σύμφωνα με τις διατάξεις του π.δ. 67/ 2000.

Άρα συνταγογράφος μπορεί να είναι και ιατρός άλλης ειδικότητας όχι μόνο ανειδίκευτος.

[Γ.Κτιστάκης]

Όταν έκανα ειδικότητα (Χανιά)  συνταγή που εκδιδόταν κατά γνωμάτευση άλλου ιατρού είτε γραφόταν από ανειδίκευτο είτε από ειδικευμένο, δεν ήταν έγκυρη και δεν την εκτελούσε το φαρμακείο, εάν πάνω στην συνταγή δεν αναγραφόταν  το όνομα η ειδικότητα και η ημερομηνία της γνωμάτευσης που επικαλείτο , και εάν φωτοτυπία της γνωμάτευσης δεν συνόδευε την συνταγή. 
Δεν ξέρω τι άλλαξε και τώρα αυτό δεν ισχύει και γίνετε το έλα να δεις με τις δήθεν γνωματεύσεις που γράφουν ότι θέλουν αφού γνωρίζουν ότι δεν επισυνάπτονται στην συνταγή.

[Δ. Κουναλάκης]

Δες το νόμο περί φαρμακευτικής μεταρρύθμισης του 2006 (3457/2006)

αρθρο 8

3. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία εκδίδεται μετά από γνώμη του ΚΕ.Σ.Υ., καθορίζονται οι παθήσεις στις οποίες αποκλειστικό δικαίωμα συνταγογράφησης έχουν ιατροί συγκεκριμένων ειδικοτήτων. Κατά παρέκκλιση των ανωτέρω, δικαίωμα συνταγογράφησης έχουν και ιατροί άλλων ειδικοτήτων, εφόσον η συνταγή συνοδεύεται από γνωμάτευση του ειδικού ιατρού που διέγνωσε την πάθηση.

4. Απαγορεύεται, με ευθύνη του θεράποντος ιατρού, η συνταγογράφηση φαρμάκων εκτός εγκεκριμένων ενδείξεων και δοσολογίας, όπως αυτά καθορίζονται στην Περίληψη Χαρακτηριστικών Προϊόντος που συνοδεύει το φάρμακο.

5. Οι ελεγκτές ιατροί και φαρμακοποιοί ασκούν κατασταλτικό έλεγχο επί των συνταγών και, σε περίπτωση διαπίστωσης παραβάσεων, επιβάλλονται στους υπευθύνους κυρώσεις, σύμφωνα με τις διατάξεις του π.δ. 67/ 2000.


Άρα συνταγογράφος μπορεί να είναι και ιατρός άλλης ειδικότητας όχι μόνο ανειδίκευτος.

Βλέποντας αυτή τη διάταξη ξέρω για πιο λόγο φτιάχτηκε. Φτιάχτηκε γιατί μέχρι τότε ο παθολόγοι δεν μπορούσαν να γράψουν το 80% των φαρμάκων σε σύνολο 100% που μπορούσε να γράψει ο γενικός ιατρός. Ήταν καθαρά θέμα βιοπορισμού καθώς έχαναν τεράστιο αριθμό πελατών που πήγαιναν δεξιά-αριστερά. Και αναρωτιέμαι:

Έρχεται αύριο το ταμείο Χ και ρίχνει ένα πρόστιμο 5000 σε ένα παθολόγο που έγραψε μια συνταγή ορθοπεδικου για τεριπαρατίδη σε οστεοπόρωση γιατί επισκέφτηκε τον ασθενή, είδε τις εξετάσεις του και δεν είχε λόγο να λαμβάνει τεριπαρατίδη. Αν τραβάτε κανένα κόλλημα με την τεριπαρατίδη, βάλτε την καλσιτονίνη στη θέση της. Ο παθολόγος κάνει ασφαλιστικά μέτρα και δηλώνει ότι δεν είναι στα εκπαιδευτικά του αντικείμενα και φέρνει μάλιστα και τις βεβαιώσεις κατά την ειδικότητα του όπου δεν επέλεξε την ενδοκρινολογία στο τρίμηνο επιλογής που έχουν οι παθολόγοι. Οι δικαστές κοιτάζουν με την γνωστή τετράγωνη λογική τους νόμους και κρίνουν ότι βάση των νόμων ο κύριος παθολόγος έχει το δικαίωμα να γράφει το εν λόγω φάρμακο με γνωμάτευση ειδικού βάση του 3457/2006 αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί με κανένα τρόπο θεράπων ιατρός καθώς δεν είναι στα εκπαιδευτικά του αντικείμενα και δεν έχει εκπαιδευτεί για αυτό. Το πρόστιμο ακυρώνεται κι ας αναζητήσει το ταμειο τον ορθοπεδικό.

Ας κάνουμε την ιστορία αλλά αντί για παθολόγο θα βάλουμε ένα γενικό ιατρό. Μόνο που εκεί η οστεοπόρωση με γνωμάτευση του ορθοπεδικού είναι κάτι που ο γενικός ιατρός δεν μπορεί να δηλώσει ότι δεν γνωρίζει καθώς η ορθοπεδική είναι επίσημα στα εκπαιδευτικά του αντικείμενα που κάνει κατά την ειδικότητα και ως εκ τούτου έχει επιστημονική άποψη. Τι πιστεύετε ότι θα αποφασίσουν οι δικαστές;

[Γ.Κτιστάκης]

Διευθυντής γνωματεύει ότι ο ασθενής πάσχει από ΣΔ τύπου ένα που σημαίνει ότι ο ασθενής δικαιούται δωρεάν δυο κουτιά ταινίες. Αυτό το κάνει για να κάνει τον ΄΄ καλό ΄΄ . Έρχεται σε εσάς  κάθε μήνα για να του τα γράφεται στο ταμείο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να έχετε ΚΑΙ εσείς ευθύνη για αυτό ?? Σε άλλες περιπτώσεις που δεν είναι υποχρεωτική η επισύναψη τις συνταγής πχ TTS Exelon  σε άνοια ή ΣΝ ή ΡΑ ή ΧΑΠ ή όγκοι ή, ή,ή .Τέτοια παραδείγματα πολλά, γιατί πρέπει να αναλαμβάνεις εσύ ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ την ευθύνη?? Εάν μετά που γράψεις την συνταγή ο ασθενής ή ο φαρμακοποιός χάσει την γνωμάτευση ή  την πετάξει (όπως γίνεται στις περιπτώσεις που υπάρχει σκοπός ) εσύ πως δικαιολογιέσαι??   
Προσπαθώ να πω ότι το ταμείο πρέπει να ελέγχει ΚΑΙ τον θεράποντα και όχι μόνο  αυτόν που απλά γραφεί την συνταγή, ασχέτως εάν ο θεράπον ιατρός γράφει ή όχι στο ταμείο. Ο συνταγογράφος να έχει ευθύνη μόνο για τον σωστό τρόπο σύνταξης και την ποσότητα  βάσει της γνωμάτευσης του θεράποντος και να μην γράφει αυτά που δεν χορηγεί το ταμείο, αν και αυτά  πρέπει να είναι ευθύνη  ΚΑΙ του φαρμακοποιού που κάνει την λογιστική χρέωση στο ταμείο.
Για να το πω πιο απλά κάθε γνωμάτευση Ιατρού είτε είναι στο ταμείο είτε όχι, πρέπει το ταμείο να την δέχεται  (το λέει άλλωστε και ο νόμος αυτό) και να χορηγεί τα φάρμακα στον ασθενή που τα δικαιούται αφού είναι ασφαλισμένος (και αυτό καθορίζεται από το νόμο).
Ας βρει λοιπόν υπαλλήλους που να κάνουν την σύνταξη του λογιστικού φύλου (βάση γνωμάτευσης Ιατρού) για να γίνεται η χρέωση , με έλεγχο και ευθύνη στον θεράποντα. Είναι τόσο δύσκολο αυτό??
Είπα παλαιότερα ότι δεν έχω πρόβλημα να παίζω και ρόλο «γραμματέα» (για τα εκτός γνωστικού αντικειμένου μου νοσήματα) για το ταμείο προς εξυπηρέτηση του ασφαλισμένου, αρκεί το ταμείο να δεχτεί ότι θα έχω ευθύνη μόνο για το γραμματειακό σκέλος και όχι στο σκέλος της γνωμάτευσης, των φαρμάκων  και της δοσολογίας που την καθορίζει ο θεράπον Ιατρός . Είναι τόσο δύσκολο αυτό να το αποδεχτεί το ταμείο??
Γιατί αποδέχεται βάσει του 121/2008 ότι ο φαρμακοποιός δεν έχει ευθύνη και την χρεώνει στον συνταγογράφο?? Γιατί δηλαδή να μην έχει ευθύνη ο φαρμακοποιός όταν εκτελεί συνταγή με επιπλέον ποσότητες ή μειωμένο ποσοστό συμμετοχής που δεν δικαιολογείται με την δοσολογία και την διάγνωση , ή γιατί δηλαδή να μην ελέγχεται ο Διευθυντής,  ή όποιος άλλος,  που βάζει κατά πλεονασμό τύπου (Ι) ΣΔ, άνοια, ΣΝ, ΧΑΠ, καρκίνο, κτλ,κτλ  και να τιμωρεί των συνταγογράφο ??
Εάν δηλαδή το ταμείο είχε λογιστές ή γραμματείς για την σύνταξη του φύλου της συνταγής  που είναι καθαρά λογιστικό έντυπο θα τιμωρούσε αυτούς για όλα τα στραβά???

[D-Michalis]

Χμ, η διατύπωση της κας Αναγνωστάκη ότι "ο ειδικευμένος ιατρός μπορεί να συνταγογραφεί βάση γνωμάτευσης ιατρού άλλης από τη δική του ειδικότητα", ανοίγει νέους, ένδοξους ορίζοντες στο ξέπλυμα.

Μπορεί η ανωτέρω κυρία στο σκεπτικό της να αναφέρει ότι αυτό που λέει προκύπτει διά της εις άτοπον απαγωγής, όμως τελικά όχι μόνο έχει δίκαιο, αλλά με βάση διάταξη νόμου, όλοι οι ειδικοί μπορούν να γράφουν φάρμακα άλλων ειδικών, αρκεί να υπάρχει προς τούτο η γνωμάτευση του κατά την νόσον ειδικού γιατρού (Ν.3457. ΦΕΚ:93Α’, 8-5-2006, άρθρο 8, παράγραφος 3.
Εκεί λοιπόν κατά λέξη αναφέρεται ότι «… δικαίωμα συνταγογράφησης έχουν και ιατροί άλλων ειδικοτήτων, εφόσον η συνταγή συνοδεύεται από γνωμάτευση ειδικού ιατρού που διέγνωσε την πάθηση»

Επιπροσθέτως για τους ελεγκτές (Παράγραφος 5): «Οι ελεγκτές ιατροί και φαρμακοποιοί ασκούν κατασταλτικό έλεγχο επί των συνταγών και, σε περίπτωση διαπίστωσης παραβάσεων, επιβάλλονται στους υπεύθυνους κυρώσεις, σύμφωνα με τις διατάξεις του Π.Δ. 67/2000»

[Δ. Κουναλάκης]

Ποια η γνώμη σας κ. Μιχάλη για αυτό που γράφω Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[D-Michalis]

Ποια η γνώμη σας κ. Μιχάλη για αυτό που γράφω Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δημήτρη, προσωπικά με έχει κουράσει αυτή η κρησάρα που συνέχεια ψαχνόμαστε για αυτονόητα, γι’ αυτό και δεν γράφω εδώ ιδιαίτερα, παρά μόνο –κυρίως- για να παραθέσω διατάξεις (όπως λίγο πρίν που παρέθεσα τις σχετικές διατάξεις της φαρμακευτικής μεταρρύθμισης, μεμονωμένα, μιας και εσύ τις είχες μεν, αλλά πολύ φοβάμαι ότι όσοι τις διάβασαν, πρόσεξαν τα οξύαιχμα σχόλιά σου και όχι τόσο τις διατάξεις).

Εν πάσει περιπτώσει, ποια είναι η γνώμη μου? Μα –θαρρώ- τα αυτονόητα. Δηλαδή: 1. Γιατί να έχει ο νομοθέτης τον οφθαλμίατρο στο νού του? Πόσες φορές χρειάστηκε να δώσει αλλονών θεραπεία? Σαφώς έχει κατά νού αυτούς που έτσι και αλλιώς στη σημερινή πραγματικότητα, κάνουν ανανέωση αγωγών διαφόρων άλλων ειδικοτήτων. Ποιοι? Μα α) οι ανειδίκευτοι και αγροτικοί, β) οι Γ.Γ. και γ) όσοι είναι στην ελεύθερη αγορά και λειτουργούν σα οικογενειακοί γιατροί. Και τέτοιοι υπάρχουν μυριάδες από παθολόγους. Άρα, σαφώς, αυτοί είναι στο μυαλό του «ρυθμιστή»
2. Αυτός που συνταγογραφεί, είναι αυτός που τελικά δίδει στον ασθενή την οδηγία για το τι και πώς της αγωγής. Αν ήταν διοικητικός που απλά τακτοποιούσε διαδικαστικά –Ταμειακά τον ασθενή, τότε, ουδέν πρόβλημα. Την ευθύνη θα την είχε ο γιατρός που σύστησε την αγωγή. Όμως, όταν αναγράφει ένας γιατρός μία συνταγή, αφού είναι γιατρός, είναι αδιανόητο να μη την περνάει από επιστημονική κρίση. Αν έχει λοιπόν τις κατά την εκπαίδευση προϋποθέσεις γνώσης για να το κάνει, είναι υπόλογος μαζί με αυτόν που σύστησε την αγωγή για τον απλό λόγο ότι, ως επιστήμων, αν αυτό που έβλεπε στην συνταγή ήταν επισφαλές, λάθος ή επικίνδυνο για τον ασθενή, όφειλε να το επισημάνει –και άρα να μην γράψει –δώσει- στον ασθενή την θεραπεία. Τώρα, αν αυτός ο γιατρός λειτουργούσε απλά σα διοικητικός διεκπεραιωτής του Ταμείου (όπως ένας που δεν έχει εκπαίδευση για το αναγραφόμενο νόσημα), τότε σαφώς αντιμετωπίζεται ως τέτοιος και όχι ως επιστήμων έχων την δυνατότητα να έχει άποψη για την αναγραφόμενη θεραπεία. Ήγουν, ήταν απλά διοικητική πράξη η συνταγογραφία και δεν μπορείς να ζητάς από αυτόν θέση –άποψη –οδηγία.
Με αυτό το βλέμμα, σαφώς και δεν θα ζητήσει ποινικές ευθύνες ο δικαστής από τον παθολόγο που δεν έκανε καρδιολογία -αν δεν έκανε-, αλλά θα ζητήσει σίγουρα από τον Γ.Γ., αφού αυτός εκπαιδεύτηκε π.χ. για το χειρισμό του στεφανιαίου ασθενή.

Εν κατακλείδι για μένα τα πράγματα είναι απλά: Όποιος γράφει και αντιγράφει είναι υπόλογος αν το νόσημα που αντιγράφει εμπίπτει στα γνωστικά του αντικείμενα.
Ο ελεγκτής είναι υπόλογος για την αγωγή που εγκρίνει, αφού ο ρόλος του είναι «δεύτερη επιστημονική» και διοικητική ματιά στην προτεινόμενη αγωγή.
Αν δεν μπορεί, ας μην το εγκρίνει και να παραπέμψει σε άλλον ελεγκτή με συναφή ειδικότητα.
Το έχω κάνει προσωπικά αυτό και κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει γι’ αυτό.
ΑΥΤΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΕΓΩ ΟΤΙ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ

[Γ.Κτιστάκης]

Για να καταλάβετε τον λόγο που ξεκίνησα την αλληλογραφία (η οποία και θα συνεχιστεί από ότι βλέπω), είναι το ότι μετά τις περιβόητες εγκύκλιους περί ευθύνη του συνταγογράφου βάσει του ΠΔ  121/2008 και τηλ επιπλήξεις που έκαναν σε αγροτικούς  για δήθεν παράτυπη συνταγογραφία με μειωμένη συμμετοχή ασθενούς , άρχισα ως ελεγκτής να ζητώ την γνωμάτευση που επικαλείτο σε φωτοτυπία και να σφραγίζω μαζί με την συνταγή και την γνωμάτευση του θεράποντα. Τότε  μου είπαν ότι αυτό δεν είναι απαιτούμενο για τις θεωρήσεις. Φαντάζεστε βεβαίως το τι άκουσα από τους φαρμακοποιούς, οι οποίοι έσκιζαν ή πετούσαν την θεωρημένη γνωμάτευση αφού το ΟΓΑ δεν την ζητούσε (γιατί φυσικά μετά μειωνόταν το περιθώριο του ξεπλύματος).
Υπό τέτοιες συνθήκες ποιος διασφαλίζει το αληθές που επικαλείται ο συνταγογράφος ή ο ελεγκτής??? Παραβιάζεται κάποια νομοθεσία(Ν.3457. ΦΕΚ:93Α’, 8-5-2006, άρθρο 8, παράγραφος 3 & 5 κατά λέξη αναφέρεται ότι «… δικαίωμα συνταγογράφησης έχουν και ιατροί άλλων ειδικοτήτων, εφόσον η συνταγή συνοδεύεται από γνωμάτευση ειδικού ιατρού που διέγνωσε την πάθηση»  )  εδώ ή όχι?
Το ερώτημα το επικέντρωσα στις αντιγραφές από ειδικευμένο, για να αναγκαστεί να επικαλεστεί αυτόν ακριβώς το νόμο 3457/2006 (γιατί το ΠΔ 121/2008 δεν το προβλέπει) και να παραδεχτεί την υποχρέωση ότι την συνταγή  την συνοδεύει η γνωμάτευση του θεράποντος.
Αφού εντέχνως απέφυγε να τον επικαλεστεί, τώρα με νέο ερώτημα μου θα το θέσω ευθέως για ποιον λόγο δεν συνοδεύουν τις συνταγές οι γνωματεύσεις αφού αυτό προβλέπεται από την νομοθεσία σε περίπτωση αντιγραφής από ειδικευμένο ?
Από ότι κατάλαβα  μας έχουν  (τους Γεν/Ιατρους ) το ίδιο με τον ανειδίκευτο και τον αγροτικό και άρα μπορούμε να γράφουμε «τα φάρμακα που λένε οι γιατροί στους ασθενείς» όπως μου απάντησε πάλι τηλ. η προϊστάμενη του ΙΚΑ σε παρόμοιο ερώτημα που  τους έκανα. 
Η απορία μου: πως γίνεται να συνταγογραφώ κατά γνωμάτευση άλλου (αφού αυτό γράφω πάνω στη συνταγή) και μετά να αποδέχομαι ότι ως ειδικευμένος έχω   εγώ  ευθύνη για την συνταγογραφία? Τότε να μην αναγράφω πάνω στην συνταγή « γνωμάτευση του τάδε». Μιλώ πάντα για τα εκτός αντικειμένου Γ.Ι νοσήματα ,εκτός και εάν θεωρείται ότι εμείς είμαστε για όλα τα νοσήματα αφού είμαστε ΓΕΝΙΚΟΙ.

[EzeΤΡΟΛ]

πως γίνεται να συνταγογραφώ κατά γνωμάτευση άλλου (αφού αυτό γράφω πάνω στη συνταγή) και μετά να αποδέχομαι ότι ως ειδικευμένος έχω   εγώ  ευθύνη για την συνταγογραφία? Τότε να μην αναγράφω πάνω στην συνταγή « γνωμάτευση του τάδε». Μιλώ πάντα για τα εκτός αντικειμένου Γ.Ι νοσήματα ,εκτός και εάν θεωρείται ότι εμείς είμαστε για όλα τα νοσήματα αφού είμαστε ΓΕΝΙΚΟΙ.

Τώρα τελευταία, και μέχρι να βρεθεί κάποιος ελεγκτής του ΟΓΑ ή του ΙΚΑ να ανακινήσει ζήτημα, αναγράφω φαρδιά πλατιά πάνω στη συνταγή (παράδειγμα) "ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΧΕLOΝ ΕΙΝΑΙ Η Κ. ΜΑΓΔΑ ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΟΥΛΟΥ ΑΦΜ 1********  Β΄ΔΟΥ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ).

Αυτό το κάνω σε κάθε "παχυλή" αγωγή από ειδικό, για την οποία συντρέχουν 3 από τα 3:
- δεν έχω την ίδια εξειδίκευση/πιστοποίηση με τον "ειδικό" σχετικά με το συγκεκριμένο νόσημα (π.χ. Άνοια-Νευρολόγος, Ρευματικά Νοσήματα -  Ρευματολόγος, Αναιμία επί ΧΝΑ - Νεφρολόγος κ.α.)
- διατηρώ διαφωνία ή επιφυλάξεις σχετικά με το cost-effectiveness της αγωγής
- ο ασφαλισμένος αρνείται πεισματικά να διακόψει/τροποποιήσει την αγωγή του ειδικού και επιμένει στην αναπαραγωγή της συνταγής του ειδικού   

Νομίζω ότι είναι μέγα ολίσθημα να μην αναγνωρίσουμε ελαφρυντικά σε έναν ιατρό (ανειδίκευτο ή ειδικευμένο) που συνταγογραφεί κάτω από την πίεση που του προκαλεί ένας άλλος ιατρός, κατά τεκμήριο πιο διαπιστευμένος / πιο ειδικός για ένα συγκεκριμένο / μια συγκεκριμένη ομάδα νοσημάτων. Σε αυτή την περίπτωση, ας μη μας διαφεύγει ότι ο ασφαλισμένος καταφεύγει στον ιατρό της ΠΦΥ μόνο και μόνο επειδή:
- βρίσκεται πιο κοντά του (ΠΙ, ΚΥ), ενώ ο "ειδικός" είναι πιο απροσπέλαστος (ραντεβού σε Νοσοκομείο, επίσκεψη σε ιατρείο της πρωτεύουσας του Νομού κ.λπ.)
- του βγαίνει πιο οικονομικό από το να ξαναπληρώνει επίσκεψη στον "ειδικό".

Μη λησμονούμε δε, ότι πολλές φορές σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ασφαλισμένος δεν αναγνωρίζει στον ιατρό της ΠΦΥ την ιδιότητα του θεράποντα (αλλά μόνο του συνταγογράφου-πλύστη). (" Τί να μου πεις και σύ, τα φάρμακα αυτά μου τα έδωσε ο Δ/ντής Ρευματολόγος κ. Ψηλομυτίδης / η Νευρολόγος-Ανοιολόγος κα. Πληθωρικοπούλου και τα θέλω! ")

Νομίζω ότι μια ανοιχτόμυαλη σύνθεση ενός δικαστηρίου, δεν θα μπορούσε να θεωρήσει άμοιρο ευθυνών τον θεράποντα ιατρό και θα λάμβανε πολύ σοβαρά υπόψη το ρόλο της γνωμάτευσης/συνταγής του θεράποντα ιατρού, ειδικά αν αυτή υπάρχει θεωρημένη-συννημένη στη συνταγή (ακόμη και ως non-paper αν προτιμάτε), και θα επιμέριζε, όπως άλλωστε είναι δίκαιο και ηθικό, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. (Και ας λέει ο κος Κουναλάκης "Έλα να σε παρηγορήσω" => μτφ. Μ΄αυτό το πλευρό να κοιμάσαι, κ.α.) 

Θα ήθελα επίσης να δώ τί θα έλεγε στο δικαστήριο ο ίδιος ο θεράπων-"ειδικός" (δλδ αν θα υπεραμυνόταν των επιλογών του ή αν θα προσπαθούσε να αποποιηθεί των ευθυνών του κ.λπ.). Η κλήτευση του "ειδικού" στο δικαστήριο, είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο το όνομά του πρέπει να φιγουράρει οπωσδήποτε πάνω στη συνταγή μας με τα φάρμακά του.

[Denominator]

Πάνω στο θέμα της αντιγραφής φαρμάκων από συναδέλφους Π.Ι., Κ.Υ. και Ε.Ι. των Νοσοκομείων νομίζω ότι σε όλους ταιριάζει μία καλή τη πίστει συνεργασία υπό προϋποθέσεις. Τι εννοώ: Πρώτον, ο ιατρός που καλέιται να αντιγράψει θα πρέπει να πάρει ένα minimum ιστορικό και να πραγματοποιήσει μία minimum εξέταση, τουλάχιστον την πρώτη φορά και εν συνεχεία ανά όσο συχνά κρίνει ο ίδιος. Δεύτερον, ο εν λόγω συνάδελφος, καλό είναι, εφόσον προέκυψαν διαφωνίες ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης σε σχέση με τον υπογράφοντα τη γνωμάτευση ("ειδικό"), να έλθει με κάποιο τρόπο σε επικοινωνία μαζί του (τηλέφωνο, ιατρικό σημείωμα κ.λ.π.) ώστε να μπορέσει να ανταλλάξει απόψεις. Τρίτον, μπορεί να προσφύγει ση λύση του τύπου "θα σου τα γράψω αυτή τη φορά, αν και έχω κάποιους ενδοιασμούς, αλλά σε παρακαλώ να με διευκολύνεις στο να έλθω σε επαφή με το γιατρό σου, εφόσον προτίθεσαι να απευθύνεσαι σε μένα για τη συνταγογράφηση (και άρα να με καθιστάς τρόπον τινά συνυπεύθυνο κατά ένα ποσοστό)". Από την (όχι και τόσο μεγάλη) πείρα μου έως τώρα (τελείωσα την Ιατρική το 1995 και την Παθολογία το 2004) μπορώ να πω ότι τα καλύτερα αποτελέσματα τα είχα στις περιπτώσεις που εγκατέστησα πραγματική συνεργασία με τους "ειδικούς" γιατί είχα ερεθίσματα να μάθω, αλλά και ευκαιρίες να βρω αρωγούς και φίλους, ακόμη και σε αφιλόξενες γειτονιές... Το αποτέλεσμα ήταν όχι βέβαια να τονωθεί το εγώ μου, αλλά ο ασθενής να κάνει τη δουλειά του με τρόπο ομαλό και αποτελεσματικό. Και φυσικά όσο ήμουν αγροτικός ή ειδικευόμενος έγραφα σε όλους ατούς τους ανθρώπους τις εξετάσεις των ειδικών και θυμάμαι μόνο μία ή δύο περιπτώσεις που αυτό δεν έγινε, καθώς είχα ενστάσεις και ο "ειδικός" ήταν απαξιωτικός απέναντί μου. Τότε είχα ξηγήσει ατον άρρωστο ότι οι δύο γιατροί (δηλαδή ο "ειδικός" και ο "συνταγογράφος" θα πρέπει να συνεργάζονται διότι έχουν από κοινού - αν και όχι στη μέση - την ευθύνη της αντιμετώπισης του ασθενούς. Και τα εισαγωγικά τα βάζω διότι πιστεύω πως τα όρια του "ειδικού" και του "συνταγογράφου" πολλές φορές αλληλοεπικαλύπτονται, καθώς έχω γνωρίσει 6-7 γενικούς γιατρούς στη ζωή μου που ήταν Ιατροί με όλο το νόημα της λέξης και έβαζαν κάτω σε γνώσεις και εμπειρίες πολλούς "ειδικούς" με παρωπίδες. Αυτός φυσικά είναι και ο λόγος που αγαπώ το forum το οποίο το παρακολουθώ περιστασιακά εδώ και δύο χρόνια.